Ook in 2005 zullen er bommen ontploffen

Onder zijn nieuwe president zou het grootste moslimland ter wereld een terugkeer naar stabiliteit moeten beleven. Toch zullen er nog altijd aanslagen gepleegd worden.

De auteur is correspondent van The Economist voor Zuidoost-Azië.

In de voorbije zeven jaar heeft Indonesië niets dan verrassingen voortgebracht. Eerst was er de Aziatische krach in 1977, die een einde maakte aan de miraculeuze economische groei van het land. Prompt volgde de val van Soeharto, Indonesiës sterke man gedurende 30 jaar. Dan kwam er een merkwaardig snelle reeks van democratische hervormingen, zoals vrije verkiezingen, de verwijdering van het leger uit de politiek en de invoering van de persvrijheid. Maar er was ook instabiliteit: weerspannige provincies poogden zich af te scheiden en radicale islamitische elementen legden bommen, terwijl Indonesië er in snel tempo drie presidenten doordraaide. Na al die dramatische gebeurtenissen zou 2005 wel eens de grootste verrassing kunnen brengen: een terugkeer naar relatieve stabiliteit.

Een eerste aanwijzing van wat er te gebeuren staat, is een handvol opvallende onderzoeken naar corruptie, die het hervormingsinstinct van de nieuwe president, Susilo Bambang Yudhoyono, voor het voetlicht moeten brengen. De generaal die politicus werd, won in september 2004 comfortabel de eerste rechtstreekse presidentsverkiezingen in Indonesië. Hij wil het investeringsklimaat verbeteren. De hervormingen die hij in gedachten heeft, ook bij politie en rechtbanken, zullen pas na jaren vruchten afwerpen. Intussen rekent hij op een strenge procureur-generaal om indruk te maken op potentiële investeerders.

Vrees 1: revoltes

Yudhoyono zelf wil zich concentreren op het verminderen van de spanningen in de vele haarden van onrust. Zijn harten-en-geesten-politiek zal de orde helpen herstellen op de eilanden Maluku en Sulawesi, waar de zwakke economie en de wijdverbreide werkloosheid een bloedige vete tussen christenen en moslims verlengd hebben. Maar hij zal moeite hebben om verbetering te brengen in het optreden van het leger en op die manier de inwoners van Atjeh en Papoea – twee olierijke provincies die geteisterd worden door separatistische revoltes – voor zich te winnen.

Vrees 2: werkloosheid

Zakenlui waren zo teleurgesteld over de onverschilligheid van de vorige regering, dat zelfs kleine verbeteringen hen zullen opbeuren. 2005 zal dus ook het jaar worden dat de buitenlandse investeringsstroom, die sinds de crisis herleid was tot een dun straaltje, opnieuw binnenvloeit. Heel wat Indonesiërs die in de voorbije jaren hun geld overzee gesluisd hebben, zullen het repatriëren. Enige opheldering van duistere reglementen zou kunnen leiden tot investeringen in krachtcentrales, tolwegen en andere broodnodige infrastructuur.

Het wordt evenwel niet helemaal een goednieuwsshow. De groei kan wat aandikken, maar zal niet het niveau van voor de crisis halen. De werkloosheid blijft stijgen, omdat miljoenen jonge Indonesiërs op de arbeidsmarkt zullen komen. Lang en luidruchtig protest zal uitbreken wanneer de regering de subsidies beperkt en zo de prijs van de brandstof verhoogt.

Vrees 3: terreur

Ook het terrorisme blijft een bron van zorgen. Er zullen in 2005 nog bommen ontploffen. Twee bommenmakers die ervan verdacht worden betrokken geweest te zijn bij vele recente aanslagen in Indonesië, zijn nog op vrije voeten. De politie slaagt er echter beter in om hen op te sporen, terwijl de terroristen het steeds moeilijker krijgen om door de beveiliging van voor de hand liggende doelwitten te breken. Dat verkleint de waarschijnlijkheid van een slachting die vergelijkbaar is met de bomaanslagen op Bali in 2001 (waarbij 202 doden vielen).

Het grootste moslimland ter wereld (220 miljoen inwoners) zal worstelen met heel wat van de problemen waarmee ook rustiger oorden te maken krijgen: de economie verbeteren, de partijpolitiek de baas kunnen en de bureaucratie stroomlijnen. Veel belangrijker is dat het met heel wat problemen al heeft afgerekend: galopperende inflatie, de instorting van de financiële sector, de beginnende verbrokkeling, het leger dat zich met de politiek bemoeide en een archaïsch, autoritair bestuurssysteem. Zelfs de strijd tegen het terrorisme zal er meer beheersbaar beginnen uit te zien. Volgens de normen die in het recente verleden golden, zal 2005 een geruststellend saai jaar worden voor Indonesië.

Ed McBride

Musharaff steunt

voor zijn politiek overleven

op de

alliantie die met haar islamitisch extremisme

de grootste bedreiging vormt voor

zijn bewind

én voor de goede

relaties

met het Westen.

Volgens de normen die in het recente verleden golden, zal 2005 een gerust-stellend

saai jaar worden

voor Indonesië.