“Ondernemen is niet genetisch … … Het is karakterieel”

Zaterdag 8 september trouwden Rudi De Kerpel (Eurotuin) en Ivan Habraken in intieme kring. Hun wittebroodsweken duren een maand. Daarna houden ze als afsluiter een groot tuinfeest in hun charmant gerenoveerde boerderij te Lochristi. Dan wordt het weer bittere ernst: de uitbreiding van hun tuincentra staat voor de deur, net als de zoektocht naar een kind.

De eerste keer dat ik Ivan ontmoette, stapte hij uit mijn bureau met het voornemen me nooit meer te zien,” grinnikt Rudi De Kerpel. Het tij keerde. Na een relatie van zeven jaar, volgde nu een huwelijk dat wordt bekroond met een reis naar Parijs. “Romantischer kan het toch niet,” klinkt het bijna in koor. Parijs was ook de bestemming van hun eerste vakantietrip samen.

Rudi De Kerpel hoeft in het economische en politieke establishment van Vlaanderen weinig introductie. Professioneel heeft hij een vaste stek gevonden in de wereld van de tuincentra. Zijn zakelijk imperium bestaat uit twee eigen handelszaken onder de naam Eurotuin. Aan de zijlijn is hij ook mee betrokken in Europochette, de producent van papieren zakjes waarin restaurants hun servet en bestek inpakken. Televisiekijkend Vlaanderen leerde hem kennen door zijn optredens in de VRT-show Jan Publiek. De flamboyante De Kerpel ontpopt zich voorts als een politiek beest. Via columns, ludieke acties en een uitgebreid netwerk draagt hij zijn politieke boodschap uit. De voormalige VLD-sympathisant verloor zijn hart aan Jean-Marie Dedecker. “Jean-Marie is een heel leuke mens, maar zoals elke politicus ook soms een verschrikkelijke mens,” bekent De Kerpel. “Zijn eerlijkheid blijft mij echter aanspreken. Ik heb hem nog nooit betrapt op een leugen of manipulatie.”

Echtgenoot Ivan is de praktische denker en doener in huis. Voor de liefde verhuisde hij van Nederland naar België. Terwijl Rudi zich klaarmaakt om de strategische ontwikkeling van de twee tuincentra in Deinze en Merelbeke te ondersteunen, steekt Ivan de handen uit de mouwen op de werkvloer. “Het tuincentrum in Deinze heb ik uit de grond gestampt. Op mijn negende was ik al geboeid door het groen. Mijn oom heeft een bloemenwinkel waar ik wel eens ging meewerken. Ik ging naar de tuinbouwschool in Breda om daarna ervaring op te doen in landen als Israël en Finland. Op een gegeven moment wilde ik mijn kennis verbreden en ben ik agrarische bedrijfskunde gaan studeren. Liefde voor het groen heeft er altijd al ingezeten dus. Waarom word je wat je bent? De oorsprong ligt vaak in de dingen waar je als jongere mee in aanraking komt.”

“Misschien moet ik mijn mond houden, anders krijg ik na dit interview geen product meer los.”

Volgens Ivan en Rudi positioneren hun tuincentra zich als retailbedrijven tussen de klassieke meubelwinkels en de doe-het-zelfzaken. “Tien jaar geleden ben ik met het bedrijf begonnen in Merelbeke. Ivan heeft de zaak in Deinze uit de grond gestampt. Het tweede filiaal was de ideale basis voor Ivan om alle facetten van het retailen onder de knie te krijgen. Tussen theorie en praktijk bestaat er altijd een fundamenteel verschil. Hij doet dat nu vier jaar op een fantastische manier. Ik zeg dat niet omdat hij nu mijn man is, maar je hoort over de winkel van Deinze enkel de beste dingen,” steekt Rudi van wal. “Iedere ondernemer heeft een droom. Die van ons is een keten van tuincentra uit te bouwen. Natuurlijk zijn er een aantal obstakels: de financiële basis, de ervaring, en vooral de locaties.”

Trends. Hoe ambitieus zijn de groeiplannen?

RUDI DE KERPEL (EUROTUIN). “We zijn een overkoepelende holding aan het creëren. Vanaf 2008 is het de bedoeling dat Ivan en Anthony De Pauw ( nvdr – de bedrijfsleider van Merelbeke) de operationele taken uitvoeren terwijl ik de strategische en financiële zaken voor mijn rekening neem. Ivan en Anthony treden in beperkte mate toe tot het kapitaal, wat in onze branche vrij uniek is.

“Door deze bekentenis zal morgen de branche roepen dat ik de boel verkocht heb, maar dat is niet zo. Ik wil hen mee deel uit laten maken van het succes. Tien jaar geleden pleitte ik al om werknemersparticipatie beter te ontwikkelen. Zij doen het werk op de vloer en dat is echt a hell of a job. 40 weekends op een jaar werken, dat is toch niet niks.

“En gewoon verlonen werkt niet in België. Een salarisverhoging van 100 of 200 euro kost een fortuin aan het bedrijf. De holding zal ook versterkt worden met een onafhankelijk bestuurslid. Voorlopig houden we de holding in België. We voeren daarover gesprekken met de rulingcommissie om problemen nadien bij de inbreng van aandelen te voorkomen.”

IVAN HABRAKEN (EUROTUIN). “Ambitie om te groeien is er absoluut. Persoonlijk wilde ik eerst de stiel onder de knie krijgen. Een bedrijf draait niet op wat je in de winkel of toonzaal ziet, maar voor 80 procent op wat achter de schermen gebeurt. Het is mooi om in de boekjes te zeggen dat we 10 vestigingen willen of dat we Vlaanderen gaan veroveren. We willen dat allebei, maar op een nuchtere en gefaseerde manier.”

DE KERPEL. “Tot nu toe hield ik altijd mijn dromen voor mezelf en voerde ze in stilte uit. Nu ik 45 ben, doe ik dat eens niet. We willen in 2010-2012, als we de juiste locaties vinden, vijf vestigingen hebben. Zo zouden we een speler worden van 25-30 miljoen euro omzet per jaar. In onze branche betekent dat het marktleiderschap. Een tweede zaak openen was een enorm leerproces en ik denk daarom dat de volgende groeifase gemakkelijker zal gaan. Met op managementvlak natuurlijk een andere aanpak om zo’n onderneming te begeleiden. Daarom dat ik een stap terug zet. Strategisch weet ik zeer goed waar we naartoe moeten, maar operationeel heb ik daar geen geduld voor.”

Het is negen uur in de ochtend en toch zitten jullie niet op de vroegmarkt. Laten jullie dat ochtendritueel over aan vroege vogels?

DE KERPEL. “We zijn het niveau ontgroeid om nog naar de vroegmarkt te gaan. Niet alleen inzake tijd, maar ook wat aanbod betreft. Als er vijf grote tuincentra naar de vroegmarkt gaan, worden we een concurrent van onszelf. We bieden daar tegen elkaar op. We zijn voor onze inkoop aangesloten bij de grootste tuincentra-aankoopvereniging van de Benelux. Dat zorgt niet alleen voor een zeer breed aanbod aan marktconforme prijzen, maar ook voor een gecentraliseerde facturatie en logistiek. Seizoen- en streekproducten kopen we allemaal in Vlaanderen omwille van de ruime keuze en de goede service.”

HABRAKEN. “Het kernprobleem is de logistiek. Logistiek gaat het sneller om de producten van hier naar Nederland te brengen en weer terug, dan ze in België van punt A naar B te brengen. Dat is iets van alle tijden en landen.”

DE KERPEL. “Het aanbod is in ons land nog steeds niet geconcentreerd. Ook niet in 2007, waar computers en internet zo intens aanwezig zijn. Online werken is blijkbaar onmogelijk. De kwekers verwijten ons veel, maar ze zouden stukken actiever moeten zijn om te anticiperen op de marktevolutie. Door zich beter te organiseren zouden ze een betere samenwerking met ons kunnen bedingen. Maar misschien kan ik beter mijn mond houden, want anders krijg ik na dit interview geen enkel product meer los.” ( lacht)

“Het drama van de Vlaamse sierteelt: het totale gebrek aan beleid op lange termijn.”

Is er nog toekomst voor de Belgische sierteeltsector?

DE KERPEL. “Ivan heeft lang als area manager voor Bloemenbureau Holland gewerkt, een marketing- en promotieorganisatie voor de Nederlandse bloemsector. Bloemenbureau Holland is de uiting van het Nederlandse succes in de sierteelt. De Nederlandse veilingen zijn vandaag de wereldleiders in het centraliseren van vraag en aanbod. Ze hebben altijd een brede visie gehad en alle factoren die nodig waren voor het succes, onvoorwaardelijk en zakelijk ingevuld.

“Terwijl wij eigenlijk puur op emotie zijn gesneuveld. Het drama van de Vlaamse sierteelt: het totale gebrek aan beleid op lange termijn. De persoonlijkheden binnen de belangenverenigingen spelen meer dan het professionalisme. In mijn ogen loopt de sierteeltsector in Vlaanderen op zijn einde als men zich niet gaat groeperen, organiseren en aan productvernieuwing gaat doen. De wereld is te klein en te transparant geworden.”

HABRAKEN. “Je merkt dat België begint mee te lopen in het logistieke verhaal van Nederland. Nederland is bepalend in de prijsvorming en aanvoer. Daar is niets mis mee. Het kan zelfs versterkend werken voor Vlaanderen. Samenwerking is het doel. Nederland is nu aan het kijken om van de circa tien bestaande veilingen één veiling te maken. Want wat zeggen de Nederlanders? De verschillende veilingen in Nederland zijn geen concurrenten, die zitten bijvoorbeeld wel in Zuid-Amerika. Een eventuele samenwerking maakt ze weer sterker. Er wordt heel wat gepolderd, zoals dat in Nederland heet. Dat heeft veel nadelen, maar uiteindelijk wordt een strategie uitgekozen, die daarna daadwerkelijk in de praktijk wordt omgezet.”

Worden er niet minder bloemen gegeven door de hogere prijzen?

DE KERPEL. “Ik denk dat u de verkeerde vrienden hebt.”

HABRAKEN. “Het is spijtig dat een aantal van de producten met de komst van de euro gestegen zijn in prijs. Maar ik denk dat de markt zich op dat vlak wat aan het herstellen is. De kracht van bloemen schuilt in de emotionele waarde van het product. Ergens binnenkomen met een ruiker, dat is toch een fantastisch moment.”

DE KERPEL. “Het is onbegrijpelijk dat bedrijven bijvoorbeeld zo weinig bloemen aan hun medewerkers geven. De blijdschap die je voor 15 euro aan je medewerker verschaft, is soms groter dan 10 euro loonsverhoging. Als je uit je hart iets wil geven, en niet uit je portemonnee dan zijn bloemen het meest geschikt. Zelf krijgen we spijtig genoeg maar zelden een ruiker bloemen. Onze vrienden denken dat we het niet willen omdat we zelf actief zijn in de sector, maar ik vind dat echt spijtig.”

HABRAKEN. “Het gaat om een momentopname. In het leven sparen we mooie momenten en bloemen zijn op zich mooie momenten die je bijblijven.”

“Ik wil met veel dingen tegelijk bezig zijn. Een psycholoog zou dat misschien kunnen verklaren, maar daar heb ik geen behoefte aan.”

Is ondernemerschap een aangeboren kwaliteit van jullie beiden?

HABRAKEN. “Ik ben bij FloraHolland begonnen als productmanager, maar ondernemerschap zit in je. Werken mag geen vies woord zijn. Ondernemerschap kan je leren, maar je moet het vooral willen. Mijn opa had een eigen lampenfabriek voor Philips. Ik kom uit een ondernemend, groot gezin met vijf kinderen waar je voor jezelf moest opkomen en je eigen ritme moest vinden. Al vroeg waren we zeer zelfstandig, we zijn nooit echt aan het handje meegenomen. Een kenmerk van een ondernemer is dat hij zijn eigen weg kiest. Let op: voor een baas werken, heb ik nooit als nadelig bekeken.”

DE KERPEL. “Ondernemen is niet genetisch bepaald. Het is karakterieel. Kinderen van zelfstandigen hebben wel een voorsprong. De flexibiliteit die je als kind van een ondernemer moet hebben, is heel erg belangrijk. Tijd speelt geen rol, qualitity time wel. Mijn ouders zijn bloemenkwekers. Op mijn twaalfde heb ik gezworen nooit iets in het groen te doen. Ik had dat te veel tegen mijn zin moeten doen. Mijn broer is een noeste werker. Van zijn zeven jaar heeft hij begonia’s geplant zodat de hele straat kwam kijken hoe goed hij dat kon. Ik heb dat nooit graag gedaan. Een van mijn levenslessen: de dingen waarvan je zegt dat je ze nooit zal doen, daar duwen ze je gewoon in terug. Ik heb een grafische opleiding gevolgd. Op mijn negentien ben ik voor mijn broer de export van planten voor mijn rekening gaan nemen. Op mijn 27ste hebben ze mij gevraagd de bloemenveiling van Aalst te reorganiseren, een managementfunctie. Toen ik 34 was, kocht ik het failliete Eurotuin in Merelbeke. Een tip van mijn broer. We zijn daar samen aan begonnen.”

Samenwerkende koppels hebben het vaak niet gemakkelijk om samen te werken. Hoe vlot loopt dit bij jullie?

DE KERPEL. “Ik heb het grootste respect voor Ivan. Hij heeft steeds in wereldsteden geleefd, zoveel gereisd en toch moest hij in een mum van tijd een tuincentrum in Deinze verbouwen en operationeel op poten zetten. Hij verstond er amper de taal. Ik zou dat wel kunnen, maar toch. Ivan is gefocust en kan gelukkig zijn met één ding tegelijk. Ik ben de generalist. Ik vind het leuk om te pionieren, iets onmogelijks waar te maken. Maar als het dan lukt, verveel ik me. Ik wil op straat lopen en tussen de mensen zijn. Ik wil met veel dingen tegelijk bezig zijn. Een psycholoog zou dat misschien kunnen verklaren, maar daar heb ik geen behoefte aan. Ik vraag me soms af: als ik voor een ding zou hebben gekozen, of ik dan bijvoorbeeld een Omega Pharma had kunnen uitbouwen. Maar ja, ik heb altijd de dingen gedaan die ik graag deed en dat is belangrijker dan een paar miljoen op je rekening.”

HABRAKEN. “Ik ben ook een generalist, maar als ik op een gegeven moment een doel heb, dan ga ik daar volledig voor. De reden waarom ik eerst over de wereld heb gezworven, is omdat cultuur me boeit. Dat maakt in België wonen zo fijn. Toen ik Rudi leerde kennen, was het voor mij tijd om me ergens te nestelen. Dat geeft de rust waardoor ik met nieuwe dingen kan beginnen.”

“Aan de Nederlandse bevolking dichten de politici nog de kwaliteiten toe van gezond verstand. In ons land denken ze precies dat wij allemaal dwaze kloten zijn.”

Zou Rudi een goede minister-president zijn van een onafhankelijk Vlaanderen?

HABRAKEN. “Onze relatie is deels gegroeid door de politieke liefde van Rudi. Ik woonde in Den Haag en dat is natuurlijk het hart van de Nederlandse politiek. Rudi kwam graag naar mij toe en soms dacht ik: komt die nu voor mij of om de sfeer op te snuiven op het Binnenhof. ( lacht).

“Ondertussen heb ik België en Rudi beter leren kennen. Ik heb niet altijd de behoefte om zijn politieke verhalen van a tot z te aanhoren. Rudi is ambitieus, soms meer dan ik zelf denk. Ik vind dat hij moet doen, wat hij moet doen. Rudi kan alles doen wat hij wil. En daar wil ik hem niet in tegenhouden. Op dat vlak moet hij zelf een keuze maken.”

Jouw webstek heet zonderpartij.be. Maar klopt deze benaming vandaag in geest en filosofie?

DE KERPEL. “Het is misschien niet erg bescheiden, maar op vele vlakken ben ik altijd een voorloper geweest. Ik ben dingen vaak veel te vroeg begonnen of heb ze veel te vroeg gezien. Zonderpartij.be was een boodschap voor de VLD dat ik mij verweesd voelde door de lijn waarop de liberalen zich ontwikkelden. Ik voelde hoe de machtspartij haar band met de achterban verloor.

“Ik ben op dat vlak een heel gevoelige en emotionele mens. De uiting van die ‘verwezing’ zie je in de lijsten: kinderen van politici worden zonder iets bewezen te hebben naar voren geschoven ten nadele van partijsoldaten die twintig jaar dienst hebben. Voor de basis is dat zeer frustrerend. Kijk naar Mathias De Clercq. Die man is verkozen door zijn familienaam. Hij wordt nu opgebrand omdat de partij te lang en te laat vernieuwd heeft. Dat is toch jammer en tegelijk frustrerend voor het partijlid dat zich jarenlang heeft ingezet en nu voorbijgestoken wordt. Als Balkenende er in Nederland nog maar aan zou denken om een achterneef te benoemen, zonder een examen, het land staat in brand.

“De Belgische regering is een familiebedrijf, ondemocratisch gewoon. En pionnen die niet gewillig zijn, worden koudweg gedropt. ( windt zich op) Door Ivan heb ik een van de beste Beneluxkranten ontdekt: het NRC Handelsblad. En ik kijk ook meer naar de Nederlandse tv. In Nederland heb je toch nog het gevoel van een democratie. Aan de Nederlandse bevolking dichten de politici de kwaliteiten toe van gezond verstand en objectief denken. In ons land denken politici precies dat wij allemaal dwaze kloten zijn.”

HABRAKEN. “Kom toch.”

DE KERPEL. “Nee, neem de verkiezingsuitslag… Wie onder het volk kwam, wist dat dit ging gebeuren. Mensen voelen zich verweesd.”

HABRAKEN. “De politiek zou net als wij de klant, de kiezer, centraal moeten zetten. Maar de politiek wordt almaar meer een vorm van zelfbevrediging. Politici zijn bezig met hun eigen hachje. Langetermijnvisie ontbreekt vaak. Vorig jaar was er een strenge winter en gelijk kregen de burgers een verwarmingspremie. Neen toch. De burger moet weten wat het kost en bewust worden van de problematiek. Nu wordt de burger dom gehouden.”

“Wie zich politiek out, wordt zakelijk bij wijze van spreken naar Siberië gestuurd.”

Vandaag dweept u met Lijst Dedecker. Zal u ook operationeel actief worden in de politiek?”

Rudi: “Ik heb Jean-Marie leren kennen door mijn optreden in Jan Publiek, het VRT-programma uit 1990. Op vraag van Guy Verhofstadt heb ik een ontmoeting geregeld zodat ze elkaar konden leren kennen. Nadien belde Jean-Marie mij dat hij opkwam voor de Senaat. Ik ben altijd blijven sympathiseren met de VLD en Jean-Marie. Ik heb de VLD-voorzittersverkiezing meegemaakt en was een van de weinigen die publiek voor hem koos. Dat heeft me dan ook mijn mandaat als bestuurder bij de VRT gekost. Maar goed, dat zal wel politiek zijn. De verruiming die Dedecker nu realiseert, vind ik knap. Hij wil niet alleen in de zon staan, maar omringt zich met talentvolle mensen. Hij is een verstandig man. Ik ga vooral voor zijn boodschap. Hij heeft de ambitie om minister te worden, en daar is niets mis mee. Jean-Marie is gedreven om hier een samenleving achter te laten die goed is voor onze kinderen en kleinkinderen.

“Persoonlijk zit ik in een politieke spagaat. Ik droom ervan operationeel actief te worden in de politiek, maar anderzijds heb ik al zoveel in de politiek gezien dat het me niet meer aanspreekt. Het is een dilemma: Ivan is voor mij uit Nederland naar hier gekomen. Als ik aan politiek doe, dan zit hij hier zes avonden in de week alleen. Ik heb 13 jaar een relatie gehad waarin ik alles mocht. Vrijheid boven. Maar de relatie is er voor een stuk aan kapotgegaan. Hoeveel politici zijn nog bij hun eerste vrouw? Al geldt dat natuurlijk niet alleen voor politici. Toch kan politiek ervoor zorgen dat je totaal vervreemd geraakt van je eigen leefwereld. Ivan zegt dat ik moet doen wat ik wil doen, maar ik denk dat hij soms niet beseft waar ik dan daadwerkelijk aan zou beginnen.

Goede vrienden in de politiek en ook persoonlijke vrienden zeggen me bovendien dat ik geen man ben om in de politiek te gaan. Ik ben te rechtuit en heb te weinig geduld. Ik zou te schoon zijn om aan politiek te doen en mijn eigenheid verprutsen.

“Ik ben één van de medestanders van Jean-Marie van het eerste uur en dat heeft zakelijk heel veel consequenties. Zodra je voor een instelling komt waar politiek mee gemoeid is, laten ze je de rekening betalen. Dat is voor mij ook een dilemma. De ontwikkeling van Eurotuin staat in de steigers en ik wil daar door mijn politieke ambitie geen kink in de kabel voor zijn. Zoveel gezinnen hangen van ons af. Als ik mij politiek out, dan zal op zakelijk vlak de man gespeeld worden bij administraties en overheid. Ze sturen u bij wijze van spreken naar Siberië. Dat gaat ver. De grote democraten en humanisten pakken u zo. Ik moet daar rekening mee houden.”

HABRAKEN. “Klopt, maar dat wil niet zeggen dat je je daardoor moet laten leiden.”

DE KERPEL. “Het speelt wel mee. Op dit moment durf ik gewoon niet. Ik ben er nog niet uit. Ik wil actief aan een betere samenleving werken met minder overheid en correcte rechten en plichten. De lange termijn mee uitzetten zodat het nageslacht ons niets moet verwijten over de wereld die we achterlaten.”

“U vraagt me te zeggen wat ik graag wil in de toekomst en ik antwoord dan: hier zullen kinderen komen.”

Jullie vieren deze maand jullie huwelijk. Was trouwen een bewuste keuze?

HABRAKEN. “Het aanzoek is eigenlijk gebeurd…”

DE KERPEL. “Tussen de stofzuiger en de kuisvrouw, letterlijk.”

HABRAKEN. “Mijn zus is vorig jaar op haar 38ste overleden aan multiple sclerose. Op dat moment besefte ik meer dan ooit dat we de dingen die belangrijk zijn in het leven gewoon moeten doen. Toen ik mijn zus ging bezoeken in het ziekenhuis heb ik twee ringen besteld. Ik plande Rudi ten huwelijk te vragen, maar ik kan geen geheim bewaren. Ik kwam dus uit Nederland terug en Rudi zat hierboven te werken. Ik ben gewoon op hem afgestapt en heb hem de vraag gesteld. Rudi keek wat vreemd. Het was natuurlijk niet de meest romantische manier, maar hij zei: ‘Het is goed.’ Ik ben traditioneel op dat vlak. Ik heb altijd gezegd te willen trouwen en daarom wil ik ook veel kinderen.”

Zijn daarover concrete plannen?

HABRAKEN. “U vraagt me te zeggen wat ik graag wil in de toekomst en ik antwoord dan: hier zullen kinderen komen. In welke vorm is nog de vraag. Ik denk dat je een kind nooit van een moeder kan weghalen. De band tussen moeder en kind is het sterkste wat er op aarde bestaat. Draagmoederschap vervalt dus al. Maar we zijn op zoek.”

DE KERPEL. “De kinderwens is bij Ivan sterker dan bij mij. We moeten dus een goede formule vinden. Maar ik ken Ivan ondertussen voldoende om te weten dat er hier kinderen zullen komen. En ik sta daarachter als dat Ivan gelukkig maakt en als het bepalend is voor de missie van zijn leven. Ik vind het trouwens raar dat iedereen zomaar een kind op de wereld kan zetten terwijl dat voor evenwichtige, kinderloze koppels – homo of hetero – die er een willen adopteren, zo moeilijk wordt gemaakt.”

Heeft homoseksualiteit jullie leven gecompliceerd?

HABRAKEN. “Dat is echt geen issue.”

DE KERPEL. “Ik heb daar in mijn leven dertig seconden last van gehad en toen was ik erover. Ik heb ooit twintig jaar geleden eens iemand ontmoet die een pasje weigerde aan mijn vriend. Ik ben op hem afgestapt en heb hem gezegd dat zijn houding meer over hemzelf zei dan over mij. Er stond daar tien man rond en niemand wist welke kant uit te kijken. Dat is een van de weinige negatieve ervaringen.”

HABRAKEN. “Het hangt ook van jezelf af, hoe je er zelf mee omgaat. Je kan je provocerend opstellen, maar zo zijn we niet.”

DE KERPEL. “Vandaag is het gemakkelijker om homo te zijn dan twintig jaar geleden. Kijk naar de evolutie, we komen zelfs in Trends. Het enige wat speelt, is soms de verbazing. Veel mensen zeggen: dat had ik niet van je gedacht omdat ze het niet gemerkt hebben. We hebben geen stempel op ons voorhoofd staan, hè.”

An Goovaerts