Je kunt voor of tegen Marc Coucke zijn, maar een ding moet je hem nageven: een angsthaas is hij allerminst. Nauwelijks heeft Coucke, onder heel wat awoertgeroep van misnoegde beleggers, zijn Omega Pharma van de beurs gehaald of hij legt een fortuin op tafel voor zijn grootste overname ooit.
Voor 470 miljoen euro krijgen Coucke en zijn partner, het private-equityfonds Waterland, de Europese portefeuille van voorschriftvrije geneesmiddelen van het Britse farmaconcern GSK in handen. Zonder meer een huzarenstuk waarbij Omega Pharma zowel farmabedrijven als grotere private-equitygroepen het nakijken geeft. En het wit GSK-konijn dat Coucke nu uit zijn hoed heeft getoverd, heeft bovendien een zacht, glanzend velletje. De merkenportefeuille is flink duur, maar genereert wel een stabiele omzet van zowat 200 miljoen euro per jaar.
Coucke breidt daarmee sneller dan verwacht een vervolg aan zijn welbekende jongensverhaal dat in de jaren tachtig startte met de verkoop van flessen shampoo. Dat verhaal telt wel enkele gekreukte pagina’s, omdat Coucke het in vroegere tijden niet altijd even nauw nam met de communicatie over de resultaten. Coucke kreeg daardoor, duidelijk meer dan hem lief was, de jongste jaren steeds vaker de wind van voren.
Het lijkt erop dat het ook een louterend effect had en Coucke een verfrissende kijk op het metier van ondernemer opleverde. Dat Coucke in zijn avonturenreis met Omega Pharma van de beurs weg en nu met GSK hand in hand ging met een gerespecteerde partner als Waterland, was een zeer wijze beslissing. Coucke deed er lang over om te beseffen dat het Omega Pharma schortte aan voldoende managementvuurkracht. Het door de wol geverfde private-equityfonds Waterland vult allicht die leemte.
De flamboyante Coucke durft zich al wel eens te gedragen als een lichtgeraakte prima donna. We vergeven hem graag deze wat duistere dimensie, omwille van zijn schijnbaar onuitputtelijke en aanstekelijke gedrevenheid die het economische bestel mee kleur geeft. De man had even goed op zijn lauweren kunnen rusten. Voor het geld hoefde hij het allemaal al lang niet meer te doen. Hij had kunnen opgaan in een zorgeloos renteniersbestaan. Van zijn mediagenieke en wat uit de hand gelopen hobby’s, wielrennen en kunst, had hij een volledige dagtaak kunnen maken.
In plaats daarvan kiest Coucke voor een risicovol maar boeiend avontuur. De gladde commerciële jongen heeft zich ontpopt tot een entrepreneur. Met termen als captain of industry springen we beter bijzonder behoedzaam en spaarzaam om, maar Coucke is in de farmasector zonder meer een zwaargewicht.
Toch doet de deal met GSK ook de wenkbrauwen fronsen. Omega Pharma had al flink wat goodwill op de balans staan en gaat nu noodgedwongen enkele honderden miljoenen euro’s sprokkelen om de overname te financieren. Gelukkig is er Waterland om de gemoederen te bedaren. We willen ze trouwens niet te eten moeten geven, de bedrijven in farma en andere sectoren met een al te stevige portie schuldfinanciering.
Coucke weet wat hij aan de beurs te danken heeft – vrijwel alles – maar was de focus van de markten op de korte termijn kotsbeu. Alle betrokken partijen stellen unisono dat de deal met GSK niet mogelijk zou geweest zijn als Omega Pharma nog beursgenoteerd was. Waarmee is bewezen dat Coucke geen praat voor de vaak verkocht door te beweren dat de beurs afremmend werkte. Het akkoord met GSK bewijst bovendien dat Coucke vastbesloten is om verder te schrijven aan zijn ondernemersverhaal. En hoewel het niet zijn eerste betrachting was, zal het een inspiratiebron zijn voor vele startende ondernemers, die een mentaal zetje wel kunnen gebruiken .
BERT LAUWERS
De gladde commerciële jongen heeft zich ontpopt tot entrepreneur.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier