‘Njet’ van N-VA tegen nota Di Rupo voorkomt desastreus regeerakkoord

De N-VA doet wat de werkgeversorganisaties al drie dagen geleden hadden moeten doen: de nota Di Rupo vakkundig neersabelen. Met dit werkstuk zou het land een heilloos pad zijn ingeslagen.

Onaanvaardbaar wegens pestbelastingen, geen lawine maar een tsunami aan belastingen, geen beperking van werkloosheidsuitkeringen in de tijd, geen afschaffing van brugpensioen, geen daling van het overheidsbeslag…

We hadden verwacht dat de werkgeversorganisaties VBO, Unizo en Voka de formateursnota van Elio Di Rupo zouden neersabelen. De N-VA heeft het in hun plaats gedaan. Met de tien bladzijden kritiek op de nota – verduidelijkt met tal van tabellen – zegt Bart De Wever duidelijk waar België nood aan heeft: een uitvoering van de zes aanbevelingen van de Europese Commissie.

1. een hervorming van de loonindexering en het systeem van loonvorming omdat de snelle stijging van de loonkosten en de vertragende productiviteitsgroei in ons land door de Europese Commissie als bijzonder problematisch bestempeld worden

2. een versnelde afbouw van het begrotingstekort door voornamelijk op de uitgaven te werken

3. de wettelijke pensioenleeftijd moet gekoppeld worden aan de levensverwachting

4.meer mensen aan het werk via gerichte lastenverlagingen en een activerend werkloosheidsstelsel

5. de concurrentie in de kleinhandel en op de energiemarkten versterken

6. een sterk businessmodel voor de bancaire wereld

De nota van Di Rupo is daar een volledige negatie van. Op basis van zijn tekst straks een regeerakkoord goedkeuren zou desastreus zijn. De N-VA zal nu het verwijt krijgen dat het ons land opnieuw in het vizier van de financiële markten plaatst. Dat klopt niet. Het is pas als een regering aantreedt die de nodige besparingen negeert, de vergrijzing onvoldoende voorbereidt en de concurrentiekracht weigert te herstellen, dat de financiële markten bloed zullen ruiken.

Het is dan ook verwonderlijk dat de werkgeversorganisaties niet onmiddellijk neen hebben gezegd op de nota Di Rupo. De reacties gingen deze week van ‘het verdient om als basis te dienen voor verdere onderhandelingen, maar op een aantal punten schiet de nota tekort’ (VBO) tot ‘veel bijsturing nodig om een moedig beleid te voeren.’ (Voka). De werkgeversorganisaties waren veel te lief voor de nota. Verschillende economische waarnemers verklaarden niet te begrijpen waarom het VBO en co dit werkstuk niet kordaat hebben afgewezen.

Unizo-topman Karel Van Eetvelt was aanvankelijk ook gematigd positief maar beschikt over voldoende voortschrijdend inzicht om een dag later te concluderen dat dit ‘ons land recht naar de afgrond leidt.’ Het zou het VBO gesierd hebben indien men daar hetzelfde had gezegd. Maar misschien is men aan de Ravensteinstraat bang om de feiten onder ogen te zien. Namelijk dat diepgaande hervormingen, ook sociaaleconomische, in dit land niet langer mogelijk zijn zolang het politieke en sociaaleconomische zwaargewicht niet naar de deelstaten verschoven is. Daar is voor een organisatie als het VBO niet veel plaats meer.

Vandaag is nog eens gebleken dat er geen andere optie is. Het federale niveau, waar twee totaal tegengestelde welvaartsmodellen elkaar ontmoeten, is elke dag een zwaardere molensteen rond de nek van onze welvaart.