NIEUWS! GOED NIEUWS!

ERGSTE VOORBIJ?

Voor de diamantsector geldt het omgekeerde adagium als voor de normale berichtgeving: “Slecht nieuws is geen nieuws”. De positieve houding van Tim Capon, financieel directeur van De Beers, steekt dus schril af tegen de megalomane berichten die we de voorbije twee jaar optekenden in het Antwerpse Steentje.

“Het ergste is voorbij,” zucht Tim Capon, enkele weken voor de bekendmaking van de nieuwe cijfers van De Beers (1997: 5,2 miljard dollar omzet, 55 miljoen cashflow). “Details over ons jaarrapport 1998 reserveer ik in maart voor de aandeelhouders, maar het ziet er goed uit.”

Toch heeft de diamantsector qua omzet “de slechtste periode sinds ooit” gekend. Capon: “Sinds januari is de stemming veranderd. Het is niet zo erg als het eruitziet. Azië herstelt zich langzaam. Voor het einde van dit jaar verwacht ik een stijgende verkoop in Japan. Zolang de VS niet crasht, stelt er zich geen fundamenteel probleem.” De verkoop van diamantjuwelen steeg in de VS verleden jaar met 8%.

KARTEL.

De Beers controleert via de Central Selling Organisation ( CSO) de markt van de ruwe diamant. Als de vraag naar diamant daalt, probeert de CSO de prijs te stabiliseren door minder diamanten aan te bieden aan de “zichthouders”. Dit is een select clubje van zo’n 160 diamantairs, die de facto verplicht zijn de waren tegen een bepaalde prijs aan te nemen.

Ook aan de aanbodzijde is “de situatie gestabiliseerd”, weet Capon. Enkele jaren geleden was dat, door de import van “illegale” stenen uit Afrika en Rusland, anders. In oktober 1998 werd de overeenkomst met de Russische Alrosa-mijn verlengd. “We hebben elkaar nodig,” beklemtoont Capon. “Wij bieden de Russen een gegarandeerde import van dollars en zij garanderen ons dat de aanvoer van diamanten gecontroleerd gebeurt.”

Zonder het zo te bedoelen, klinkt Capon ietwat cynisch als hij zegt dat “de situatie in Afrika positief is”. Door de burgeroorlog in Angola is de aanvoer uit dat land gedaald van 1,2 miljard naar nog geen 400 miljoen dollar, weet hij. Dit cijfer komt overeen met de statistieken van Economische Zaken, waaruit blijkt dat de export uit Angola naar België (Antwerpen, dus) in 1998 1,5 miljoen karaat bedroeg. Merkwaardig genoeg verdubbelde de officiële import uit Angola sinds 1996. “Het zou kunnen dat de realiteit meer en meer overeenstemt met de officiële gegevens,” klinkt het bij Roger van Eeghen, marketing liaison officer van de CSO in Antwerpen.

En hoe reageert De Beers op de schatting van de Britse pressiegroep Global Witness, geciteerd in De Morgen van zaterdag 6 februari 1999, dat de Unita-rebellen jaarlijks voor zo’n 800 miljoen dollar ruwe stenen uitvoeren via derde landen? Van Eeghen: “Vroeger klopte dit cijfer misschien. Maar De Beers koopt vandaag in Angola alvast geen enkele ruwe diamant zonder een vergunning. Van de officiële regering, dus. Maar ik geef toe dat niemand, De Beers niet en zeker Global Witness niet, zeker weet wat er zich in die regio afspeelt.”

NIEUWE CONCURRENTEN?

Bij De Beers is men er gerust in dat de nieuwe concurrent, het Canadese BHP dat recentelijk hoogwaardige diamanten van de Ekati-mijn verdeelt, de “markt” (of wat daar moet voor doorgaan) niet zal verstoren. “Zelfs als die mijn op volle capaciteit draait, zal dit nooit zoveel invloed op het aanbod hebben als de illegale Afrikaanse trafieken,” voorspelt Capon. “Verleden maand bracht BHP slechts 6 tot 8,5 miljoen dollar op de markt. Samen met de Australiërs zijn ze goed voor 5% van het aanbod. De Beers controleert 50% rechtstreeks en 20% via akkoorden.”

Capon werkt trouwens aan een oplossing. Als alles wel verloopt, zal De Beers, zoals met de Russische Alrosa-mijn, een akkoord sluiten met BHP. “We praten,” wil hij kwijt. “Een akkoord zit er op korte termijn niet in, omdat er bij BHP een herstructurering van het senior management aan de gang is. Ook hebben ze nog geen volledig inzicht in de waarde van hun goederen, omdat ze de Antwerpse markt nog aan het testen zijn. Als beide zaken zijn uitgeklaard, kunnen we tot een akkoord komen.”

Hans Brockmans