NIEUW BELGIE. En de Vlaamse voorhoede

Je hoeft niet gefrustreerd, dol, racistisch of achterlijk te zijn om de Belgische nationaliteitenkwestie prioritaire aandacht te blijven geven. Deze strijd om de macht is niet uitgewoed, is niet minder scherp geworden, is niet minder belangrijk. H. uit V. is de trekker van het pistool. Hij illustreert in zijn gedrag wat de Franstaligen écht denken over u, mij en de Vlaamse gemeenschap. Vlamingen zijn horzels en lastposten die nooit, nooit de macht in België mogen uitoefenen. Voor meesters is het moeilijk stoelen ruilen met knechten. Liever, zo luidt de afdreiging, met z’n allen zinken in het stoomschip België dan “l’Etat belgo-flamand” in Trends van 14 mei 1987.

De attitude in de kultuur van de huidige Vlaamse bovenlaag de tweede generatie van zelfingenomen De Standaard-lezers is afstandelijk ten aanzien van de industrializering, de échte met rook, smook, zware industrie, en de zachte, met biotech, mikro-elektronika en nieuwe materialen. De Vlaamse elite is kleinburgerlijk en kleinsteeds. Nostalgisch-landelijk in het diepst van haar gedachten. Haar literatoren blijven Hugo Claus op kop, schrijvers op een dorpsplein in Trends van 8 januari 1987.

Hugo Schiltz weigert halsstarrig die strategische vergissing, waarvoor vooral hijzelf verantwoordelijk is, in te zien. De prijs als de VU uiteindelijk ten grave zal zijn gedragen zal zwaar zijn voor Vlaanderen : in plaats van een ruimdenkend, kosmopolitisch gericht nationalisme, bevrijd van de extremistische bloed- en bodemcultus, wordt het vacuüm dan opgevuld door het fundamentalisme à la Vlaams Blok. Hebben generaties “Vlaams Bewegers” al die decennia daarvoor hun nestel afgedraaid ? in Trends van 9 januari 1992.

Zonder wortels kan er alleen sprake zijn van kitsch. Dat geldt niet alleen in het domein van de kunsten, ook in de wijze van het bedrijven van politiek en ekonomie of van het opkomen voor verdraagzaamheid en antiracisme, zonder in zelfhaat te vervallen. Kitsch in de binnenlandse politiek komt o.a. tot uiting in de onvolwassen omgang met onze Franstalige landgenoten. Echter, ook in de internationale politiek manifesteren Vlaamse beleidsmakers een potsierlijke kitscherigheid. Na de marginalizering van het Nederlands in het Merkenbureau door Dehaene en Claes, kan het taalkartel niet beter hopen dan dat een Vlaming, als kommissievoorzitter, het Nederlands in de Europese instellingen de genadeslag toebrengt in Trends van 31 maart 1994.

Vlaanderen is een kabouterland zonder een zelfbewuste, internationaal-gerichte, gestruktureerde elite ; geen ekonomische elite (er wordt te veel gedacht aan eigen gewin op korte termijn, niet aan het uitbouwen van het gewest/de gemeenschap), geen syndikale elite (men begrijpt er niet dat nationalisme ook en vooral inter-nationalisme kan zijn met koppelteken), geen intellektuele elite (onze kunst telt internationaal mee, maar laat vooral niet gezegd zijn dat ze Vlaams is) en politiek… ? in Trends van 6 juni 1994.