“Na 17 weken kriebelde het alweer”

Een goede raad van Rik Duyck: als je

je job verliest, moet je niet te snel op zoek gaan naar een andere baan. Maar voor hem heeft de stilte intussen lang genoeg geduurd.

“Mijn ontslag als lid van het directiecomité en bestuurder bij DVV Verzekeringen was plots en onverwacht. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn collega’s. Sinds 1996 was ik actief in de groep Bacob– Artesia en bij DVV was ik anderhalf jaar aan de slag. Ik werkte er graag. Ik was op vakantie in Cuba toen het nieuws mij werd meegedeeld. Dexia Bank besliste om het directiecomité van DVV te herschikken en wilde iemand van de bank in het comité. Voor de rest is mij geen reden opgegeven. Ik heb me vrij snel bij de situatie neergelegd. We leven nu eenmaal in een maatschappij waarin zulke dingen meer en meer gebeuren. En je kan de klok toch niet terugdraaien.

“Mijn eerste reactie was om onmiddellijk nieuw werk te zoeken. Maar de dagen en weken na mijn ontslag heb ik met een twintigtal mensen lange gesprekken gevoerd. Tot mijn verbazing reageerden de meeste andere bedrijfsleiders vrij positief en ondersteunend. Natuurlijk weet ik niet wat de mensen achter mijn rug zeggen. Maar velen van hen suggereerden om er een aantal maanden op uit te trekken, andere dingen te doen en binnen drie à vier maanden eens terug te komen. Het nemen van een sabbatperiode was bij mij niet op één dag beslist. Eigelijk heb ik pas midden januari die knoop doorgehakt.

“Het nemen van een rustperiode ligt niet in mijn karakter, maar bon. Nu ben ik er wel blij om. Er zijn een hoop zaken die je anders gaat bekijken. Ik heb mijn jazzcollectie geordend, ben boeken gaan lezen, reizen… Mijn vrouw zit in de reisbusiness en bijna elke maand zijn we wel ergens naartoe gegaan. We hebben samen zeven kinderen, dus daar heb je ook wel enig onderhoud aan ( lacht).

“Ik heb mezelf niet verscholen of op een onbewoond eiland gezeten. Als voorzitter van de Vlaamse Management Associatie ben ik voornamelijk met die organisatie bezig geweest. Alle bestuursorganen zijn herbekeken, er is een audit gebeurd, een nieuwe algemeen directeur aangetrokken. Misschien is dat de reden dat ik zo goed met die sabbat kan leven, omdat ik nog zo druk bezig geweest ben.

“Sabbatperiodes worden om verschillende redenen genomen. Ik moet toegeven dat als iemand mij onmiddellijk een fantastisch mooi project had voorgesteld, ik dat niet had afgeslagen om mezelf een rustpauze te gunnen. Maar ik zou andere mensen wel durven aanraden om tussen twee jobs hun tijd te nemen. Als je dat financieel kan bolwerken natuurlijk. Mijn tip is dan om niet op een eiland te gaan zitten. Je moet blijven netwerken en je contacten onderhouden.

“Had je mij vier maanden geleden gevraagd hoe lang ik op non-actief zou kunnen staan, dan zou ik zes maanden geantwoord hebben. Nu zeg ik dat zes à twaalf maanden realistischer zal zijn. Of je vergeten wordt? Ik weet het niet. Ik zal het de komende weken merken. Ik verwacht niet dat er voor mij iets uit de bus zal komen vóór het najaar. Ik lig er niet wakker van. Ik heb onlangs een veertigtal mensen een briefje gestuurd met als titel ‘Een cicade ( nvdr – een soort krekel) wacht zeventien jaren om terug aan de oppervlakte te komen, bij mij kriebelt het al na zeventien weken’.

“Ik wil het liefst voltijds voor één bedrijf gaan werken. In elk geval verkies ik een uitvoerende functie. Ik heb er geen probleem mee om mij weer aan het dagelijkse ritme van een bedrijf te moeten aanpassen. Ik sluit geen dingen uit, maar de dienstensector of de wereld van de fast moving consumer goods zie ik wel zitten. We zullen wel zien.”

An Goovaerts