Murciélago: beheersbare waanzin

De Murciélago werd in 2001 boven de doopvont gehouden, en verving in het gamma de indrukwekkende Diablo. Ondertussen zijn er ruim tweeduizend van gebouwd en verkocht, en dit jaar werd het model vernieuwd. De Murciélago LP640 is sindsdien goed voor 640 pk.

En hoe je daarmee omgaat, met 640 pk? We vragen het aan Stéphane Lémeret, die ons vandaag vergezelt. Hij kan het weten, want een dag voor ons bezoek aan Sant’Agata Bolognese is hij tweede geworden in de 24 Uren van Francorchamps, ‘s lands grootste autorace. Achter het stuur van een échte racewagen die amper… tien pk meer onder de kap heeft. Lémeret start de motor, accelereert, gaat door een bocht en zegt: “Zelfs jij kan daarmee rijden.” En neen, het is niet eens vilein of neerbuigend bedoeld. Wat de autocoureur bedoelt, ondervinden we meteen als we zelf achter het stuur kruipen en bij het uitkomen van een trage bocht het gaspedaal naar beneden hameren. En voelen hoe de Murciélago als een vliegtuig accelereert, maar tegelijk tegen het wegdek blijft kleven. De verklaring schuilt in de permanente vierwielaandrijving. Om 640 pk in een soortgelijke situatie met alleen achterwielaandrijving tegen het asfalt te houden, zou inderdaad zeer gesofistikeerde elektronica nodig zijn. Software om de gretige rechtervoet van de bestuurder in toom houdt. Hier klaart de vierwielaandrijving grotendeels die klus, in samenwerking met een verbluffend chassis, en zorgt ervoor dat een waanzinnige sportwagen uiteindelijk best beheersbaar blijft. “Fenomenale wegligging,” zegt zelfs de autocoureur in Lémeret.

“Ons probleem is dat veel mensen die zo’n droomauto kopen… denken dat ze autocoureur zijn,” lacht pr-verantwoordelijke Claudia Schneider. En toch, gewoon maar rond de Lamborghini Murciélago wandelen, en je krijgt ontzag voor de machine. Die gigantische achtersteven, de gapende luchtspleten in de voorkant, die opwaartse lijn waar iedere autoliefhebber lyrisch van wordt: zelfs als hij daar roer- en geluidloos staat, stuurt deze wagen door iedere vezel van je lijf een gevoel van snelheid. En kracht ook, als je door de glazen motorkap je blik over de imposante V12 laat glijden. 640 pk en een koppel van 660 Nm, het zijn cijfers die je alleen in de autosport vindt.

“Hij accelereert in 3,4 seconden naar honderd per uur”, zegt Claudia. Hebben we daarstraks niet eens kunnen vermoeden, tijdens die bestiale acceleraties. Die, inderdaad, altijd relatief beheersbaar bleven. “En zijn topsnelheid,” willen we weten. “Driehonderddertig per uur.” Tja, dat we dat niet eens geprobeerd hebben, daar in die heuvels rond Bologna…