Mooie toeristenstad, povere woonstad

La Roche, een toeristische bestemming bij uitstek, heeft een probleem: nabijgelegen dorpjes als Cielle of Hodister doen het uitstekend, maar de woningmarkt in het eigen stadscentrum kwijnt weg.

Idyllischer kan een landschap niet zijn. Een gulle zon werpt haar stralen op de gebouwen langs de kaai van de Gravier. Toeristen alom. Het is haast Indian summer in La Roche. Toch is niet alles rozengeur en maneschijn in het middeleeuwse stadje. Als we de plaatselijke deskundigen moeten geloven, staat het stadscentrum er bepaald slecht voor.

“Twintig jaar geleden woonde iedereen nog in het centrum,” herinnert notaris Olivier Jeanne d’Othée zich. “Maar in de loop der tijd zijn Bastenaken en Marche belangrijke handelspunten geworden. En hier begonnen de restaurants de plaats in te nemen van de buurtwinkels. De mensen zijn toen rustiger oorden gaan opzoeken. Vandaag hebben dorpen als Cielle, Hodister en Halleux meer succes, zowel voor mensen uit de regio als voor wie op zoek is naar een tweede woning.”

Claude Balthazard, de baas van Immo Ardenne, gaat nog verder: “In het centrum is het onvoorstelbaar luidruchtig,” zegt hij. “En dan vergeten we nog dat er geen tuinen zijn. Een huis in La Roche raak je niet kwijt. In de omliggende dorpen echter kun je me eender welk huis geven, ik verkoop het zonder problemen.”

Volgens notaris Jeanne d’Othée zijn de charmewoningen in de omliggende dorpen in minder dan vijf jaar tijd in waarde verdubbeld. Maar de markt lijkt de laatste tijd een beetje te kalmeren. “Ik ben hier vijf jaar geleden gestart,” aldus de notaris. “De prijs lag toen op 10 euro per vierkante meter. Vandaag mag je rekenen op 40 euro.” En 40 euro per vierkante meter blijft, vergeleken met de prijzen in de omliggende regio, een billijk bedrag. Zeker voor buitenlandse kopers. “De lokale jongeren hebben niet zo gauw het geld voor een terrein van twintig are,” stelt de notaris. “Dat is 80.000 euro en dan heb je de eerste baksteen nog niet gelegd.”

Varkens jagen Vlamingen weg

Kleine mineur, aldus meester Jeanne d’Othée: er zouden plannen zijn voor een reeks industriële varkenshouderijen in de regio. “Dat kan lastig worden in de toekomst. Ik denk niet dat de Nederlandstalige kandidaat-koper zo graag zal willen investeren als het hier naar varkensdrek ruikt.” En zonder die goede ouwe Nederlandstalige, doelwit nummer één op de lokale markt, ziet het er niet meer zo rooskleurig uit.

“Negentig procent van de kopers is Nederlandstalig,” stelt Claude Balthazard, de directeur van Ardenne Immo. “Daarvan is 85 % Vlaams. We merken dat het aantal Nederlandse kopers sterk daalt. De Nederlandse wetgeving is niet meer zo gunstig voor investeringen in het buitenland.” Meestal is de aankoop bedoeld als tweede verblijf of als vastgoedbelegging. “De verkopers varen er wel bij, maar voor de mensen die hier wonen is het een ramp,” weet Balthazard. “De Vlamingen kopen terreinen van 40.000 of 50.000 euro zonder er meteen op te bouwen. Er zullen deze week weer akten getekend worden, allemaal in het Nederlands.”

Hun ideaal? “Het kleine huis op de prairie, met Mary Ingalls die op haar smoel gaat in het gras! We verkochten laatst een molentje. De verkoper vroeg aan de koper of die een en ander zou aanpassen. Het antwoord van de koper: absoluut niet! Het idee van het typische boerderijtje leeft nog altijd.”

Guy Verstraeten