Mister Proper

Er hangt een koningsdrama in de lucht bij de socialistische vakbond ABVV. Een Shakespeariaanse vete die wel eens verregaande gevolgen zou kunnen hebben voor het komende sociale overleg. De ene kroonpretendent heet Carlos Polenus. Smetteloos kan je zijn blazoen niet noemen. Twee veroordelingen, in 1997 voor zwart geld en in 2001 voor fiscale fraude. In Trends legde hij omstandig uit dat hij recht in zijn schoenen staat. Maar in de politieke en syndicale logica is dit een handicap van jewelste.

Leg een ABVV-militant van café De Roos maar eens uit dat je in de eerste zaak gedagvaard werd als secretaris omdat de vakbond geen rechtspersoonlijkheid heeft, en dat je in de tweede zaak vrijgepleit werd door een tussenvonnis in beroep (al kan een definitief verdict pas geveld worden als de fiscale administratie uitsluitsel heeft gegeven, een procedure die makkelijk zeven à acht jaar kan aanslepen).

Moet zo iemand op 15 september tot algemeen secretaris van het ABVV, de effectieve nummer twee, gekroond worden? Laat staan dat hij daarmee dé dauphin wordt om zich in 2006 in het voorzitterspluche van de socialistische vakbond te hijsen.

Zijn tegenkandidaat, die vorige maand eensklaps opdook, Rudy De Leeuw, lijkt het aura van de witte ridder om zich heen te hebben. Jarenlang was hij de rechterhand van Mia De Vits, een trouwe discipel van de modernisering en voorstander van een strengere, centrale financiële controle. Jawel, de kleine vakbondscentrales zien deze man wel zitten, als strategische pion tegen de machtsdrang van de grote centrales die Polenus na het vertrek van De Vits en petit comité naar voren duwden.

De successiestrijd is pas goed binnen het ABVV losgebarsten toen een van de grotere centrales, de overheidsvakbond ACOD, serieus begon te twijfelen aan de kandidatuur van Carlos Polenus. Zijn pogingen om zich in de pers als een heuse Mister Proper te profileren, gingen er niet bij iedereen als zoete koek in. “In 1994 ben ik samen met BBTK-voorzitter Christian Roland een zwartgeldcircuit op het spoor gekomen bij de Antwerpse afdeling,” zei Polenus in juli tegen Trends. “Bij BBTK-Brussel hebben wij voorzitter Albert Faust buitengezet wegens fraude. Na Antwerpen heeft het ABVV een dienst interne audit uitgebouwd. Daar zit een logica in die gewoon doorgaat.”

Velen vrezen echter wat er nog allemaal uit de lokale boekhouding van de bediendebond BBTK tevoorschijn kan komen, als die propere lijn consequent wordt doorgetrokken. Een dossier zoals in La Louvière, waarin het lokale gewest en de BBTK betrokken zouden zijn bij een schimmige verkoop en wederaankoop van het Maison du Peuple, doet weinig goeds verhopen (zie blz. 46).

Het moet gezegd: Mia De Vits is er, samen met nationaal secretaris Rudy De Leeuw, nooit in geslaagd het deksel volledig van de pot te lichten. Lees: de macht van de lokale afdelingen en baronieën met hun eigen inkomsten, boekhouding en loonstructuur is gebleven. Het verschil met toen is dat die archaïsche, bijna feodale structuur met dissidente vazallen en interne vetes nu ook steeds meer de uitwendige slagkracht en onderhandelingspositie van de socialistische vakbond begint aan te vreten.

De ravage die een intern verdeeld of gehandicapt ABVV zou kunnen aanrichten aan de overlegtafel, met daarop cruciale dossiers zoals de eindeloopbaanproblematiek en de loonhandicap, is niet gering. “Ik ben verbaasd over het negationisme van de vakbonden over onze concurrentiepositie,” stelt Agoria-topman Paul Soete veelzeggend in dit blad (blz. 16). Die verbazing zou wel eens kunnen omslaan in compleet onbegrip, als het koningsdrama bij het ABVV nog lang blijft aan- slepen en niet uitmondt in een regelrechte opkuis. Elke werkgever en werknemer delen objectief dezelfde bezorgdheid: moge de echte Mister Proper bij het ABVV nú opstaan.

Piet Depuydt

Elke werkgever en werknemer delen objectief dezelfde bezorgdheid: moge de echte Mister Proper bij het ABVV

nú opstaan.