MILIEU. KEI IN KERNAFVAL

Nucleair specialist Carl Malbrain (1957) neemt een nieuwe start. Zowel privé als professioneel. Op 10 juni stapt de direkteur-generaal van het Studiecentrum voor Kernenergie (SCK) in het huwelijksbootje. Na zijn wittebroodsweken volgt hij Charles Ryckenberg die naar Lamitref gaat op als gedelegeerd bestuurder van het afvalbedrijf Biffa Waste Services Belgium, dochter van Severn Trent.

Malbrain : “Het hoofd van een onderzoeksinstelling is per definitie een tijdelijke job. De dynamiek mag niet verloren gaan. Na zeven boeiende jaren bij SCK is nu de tijd rijp voor een overstap. De milieusektor boeit mij. Bovendien is het een groeisektor, waar technologie een steeds belangrijker rol in gaat spelen. Vandaag volstaat het storten van afval niet meer. Daar komt heel wat ontwikkeling bij kijken, mijn terrein bij uitstek. “

Na zijn studies van burgerlijk elektrotechnisch werktuigkundig ingenieur aan de KU-Leuven, waar hij ook een kandidatuur in de wis- en natuurkunde behaalt, trekt Carl in ’79 met een beurs naar de Verenigde Staten om te specializeren in de nucleaire geneeskunde. Aan het befaamde Massachusetts Institute of Technology (MIT) haalt hij zowel een diploma Master of Science in Nuclear Engineering als een doctoraat (Ph.D.) in Energy Technology & Policy. Zijn promotor is de voormalig advizeur van Jimmy Carter John Deutch de huidige staatssekretaris van Defensie in de Clinton-administratie.

In ’84 wisselt Malbrain de universiteit met de privé-sektor, maar blijft in het wetenschappelijk onderzoek. Als manager van WasteChem Corporation, Amerikaans dochter van de Duitse elektriciteitsgroep RWE en Nukem, werkt hij mee aan de snelle kweekreaktor van het Superphénix-projekt.

Wanneer een prof hem in ’88 polst om het zinkend SCK dat door het Transnuklear-schandaal zware klappen had gekregen uit de financiële put te halen, keert Malbrain naar zijn vaderland terug. Naast het wegwerken van de verliezen zo’n 200 miljoen frank krijgt hij de opdracht het instituut aan de hervorming van de Belgische staat aan te passen. In ’91 wordt de operatie met sukses bekroond : thans maakt het SCK, dat onder nationale bevoegheid is gebleven, weer winst en beschikt over twee miljard aan liquide middelen en een jaarlijkse begroting van drie miljard (in ’94 voor het eerst opgedeeld in 50 % subsidies en 50 % inkomsten uit kontrakten). De wetenschappelijke aktiviteit van het SCK heeft ook een forse impuls gekregen. Alle niet-nucleaire aktiviteiten zijn onder Vlaamse voogdij geplaatst, namelijk bij de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO).

CARL MALBRAIN (SCK)Eerst in het huwelijksbootje, dan een nieuwe job.