‘Mijn omgeving heeft me gered’

Mijn man en ik hebben lang geleden een afspraak gemaakt: als hij me een halt toeroept, stop ik meteen. Als expert weet ik goed genoeg dat mensen het zelden zelf zien wanneer ze over hun grenzen gaan. Door mij de afgelopen maanden een stopteken voor te houden, heeft mijn omgeving me dan ook gered. De mensen dicht bij mij merkten dat ik zwijgzamer werd, me vaker terugtrok en almaar cynischer werd. Het vuur was uitgegaan, ik was moe. En toen kwam de klap van de hamer in de vorm van een gril van de natuur: hartritmestoornissen, met een hartoperatie tot gevolg.

“Nochtans was ik ook tijdens de pandemie goed voor mezelf blijven zorgen. Ik bleef gezond eten, sliep voldoende en volgde twee keer per week ‘s ochtends vroeg pilateslessen. Het toont dat je alles perfect op een rijtje kunt hebben en toch plots overvallen kunt worden door de situatie. Dan moet je erdoor, zoals iedereen. Tijdens de coronacrisis kropen vooral de schrijnende verhalen onder mijn vel. Het leek wel alsof er plots overal alleen nog maar pijn en lijden was, zonder dat we die gevoelens tot iets werkbaars konden omvormen. Dat is moordend voor je geestelijke gezondheid als psycholoog.”

Neverending story

“Zeker omdat ik in maart 2020 dacht dat ik voor een sprint stond. Het is uiteindelijk een neverending story gebleken, waardoor ik tot in het voorjaar van 2021 geen verschil kon maken tussen werk- en weekenddagen. In die mate dat mijn kinderen me tijdens een lockdown met de tranen in hun ogen vroegen hoe dat toch kon. Alle mama’s en papa’s werkten thuis en zelfs nu was ik er niet. Mijn kinderen hebben dus geëist dat er ruimte kwam om het weekend samen te beleven. Het is goed dat ze me daarover aanspraken. Dat wil zeggen dat ik hen juist heb opgevoed.

“Ik heb hun reactie dan ook niet genegeerd. Ik werk nu bijvoorbeeld niet langer op woensdag en daar sluit ik geen compromissen over. Al bieden ze me een miljoen. Niets mag die familietijd in de weg staan. Op zaterdag vind je me dus eerst in de pilatesles, om daarna taxichauffeur te spelen voor mijn kinderen. Zondag is al helemaal een familiedag. Dan staan er geen wekkers en blijven we in bed liggen tot mijn kinderen er nog even bij in kruipen. Ze zijn intussen twaalf en dertien, dus ik lig steeds langer te wachten tot ze opstaan ( lacht). Maar ze staan erop dat ik blijf liggen, om dan samen de afgelopen week en de komende dag te overlopen.”

Strategie aanpassen

“Het moet soms dus soms even een beetje pijn doen voor we onze strategie aanpassen. Dat is gewoon hoe wij als mensen functioneren. Ik vind het daarom ook niet moeilijk om eerlijk met andere mensen te delen dat het ook bij mij soms dweilen is met de kraan open. Mensen zien nog veel te dikwijls alleen het succes. Daarom zeg ik er graag bij dat er bloed, zweet en tranen aan zijn voorafgegaan. En dat je jezelf snel genoeg strategieën moet aanleren om stil te staan. Zodat je ook kunt genieten van wat je hebt bereikt.

“Zeker nu is die openheid van belang. We claimen graag dat welzijn essentieel is, maar durven het elkaar amper te vertellen als het even niet goed met ons gaat. Omdat we nog altijd denken dat dat een teken van zwakte is. Daar maak ik me zorgen over, want wat doen mensen vandaag? Ze worden prikkelbaar en zenden andere signalen uit die tonen dat ze niet meer goed in hun vel zitten. Terwijl het oké is even niet oké te zijn en dat ook uit te spreken. Pas dan kan het beter worden.”