Met David Guetta het Franse nachtleven in

Nightlife en champagne gaan hand in hand. Dat geldt vooral in Frankrijk van de discotheken aan de Côte d’Azur, waar de jeroboams uit het plafond komen en langzaam afdalen naar de viptafels, tot in de megaclubs van Parijs, waar gensterende magnums vuurwerk aan het zo al indrukwekkende lichtspektakel toevoegen. Mumm zet de symbiose tussen feest en champagne in de verf met een samenwerking met de Franse dj-ster David Guetta.

Parijs, drie uur ‘s morgens in de megadisco Queen. Buiten trotseren tientallen fuifnummers de kou aan het roodfluwelen lint, maar de portiers zijn onverbiddelijk: Queen zit vol. Binnen eten duizend danceliefhebbers uit de hand van dj David Guetta: zijn stralende glimlach – handelsmerk nummer één van deze superster – is vanavond al minstens drieduizend keer vastgelegd met smartphones en videocamera’s, en hij draait het soort set waar de Tomorrowland-freaks elk jaar reikhalzend naar uitkijken. Sinds hij zijn eerste soloalbum uitbracht, in 2002, heeft Guetta een indrukwekkende back catalogue opgebouwd van hits die intussen tot het collectieve bewustzijn behoren. Meezingers als ‘Play Hard’, ‘Titanium’ en ‘Memories’ kennen we uit ons hoofd, omdat ze zo vaak op de radio te horen zijn. Bovendien weet hij als producer andere artiesten wat magische Guetta-glans mee te geven. Black Eyed Peas scoorden hoog met ‘I Gotta Feeling’, Rihanna maakte school met ‘Who’s That Chick?’ en tegenwoordig kent de hele wereld Nicki Minaj dankzij de onversneden zomerhit ‘Hey Mama’.

Titels als ‘Love Don’t Let Me Go’, ‘Just A Little More Love’ en ‘Love Is Gone’ zouden doen vermoeden dat Guetta het allemaal voor de liefde doet. Dat vermoeden houdt zowaar stand wanneer we de man zelf ontmoeten, net voor hij aan zijn set in de Queen begint. De dj is een en al beminnelijkheid en straalt een ongebreidelde, positieve energie uit.

FRANKRIJK HOUDT NIET VAN SUCCES

Maar dan bekijken we de cijfers, die zeggen dat Guetta de voorbije twaalf maanden met zijn optredens en sponsorcontracten niet minder dan 33 miljoen euro heeft verdiend. Dat maakt hem nummer 60 op de Forbes-lijst met best verdienende beroemdheden, net na formule 1-coureur Lewis Hamilton (die verdiende 35 miljoen euro tussen juni 2014 en juni 2015) en de rockgroep Foo Fighters (34 miljoen), maar wel vóór dj-collega Tiësto (32 miljoen) en actrice Scarlett Johannson (31,5 miljoen). Naar verluidt strijkt Guetta een salaris van zeven cijfers op voor optredens in Las Vegas – al is niet duidelijk of dat voor één set is, of voor meerdere – en vraagt hij 300.000 euro voor anderhalf uur op Tomorrowland, tot zelfs 400.000 euro voor sets in discotheken op Ibiza.

Dus dringt deze vraag zich op: waarom zou hij zijn naam verbinden aan een merk? Met een totaal van negen miljoen verkochte albums en dertig miljoen singles is hij toch al een merk op zich?’ Wanneer we deze vraag richten aan de man zelf, komt er een scheurtje in zijn charismatische pantser. “Dit soort vragen krijg ik alleen in Frankrijk”, zegt hij, terwijl zijn glimlach wat wegsmelt. “Overal ter wereld mogen mijn songs op nummer één in de hitparade staan, maar in Frankrijk stellen ze me dan zulke vragen. Franchement, c’est extraordinaire.”

En eigenlijk heeft hij gelijk: Guetta’s verdiensten worden te weinig geapprecieerd. Hij is één van de meest hartstochtelijke ambassadeurs van elektronische muziek, en heeft het nachtleven in Parijs eigenhandig nieuw leven ingeblazen. Bovendien gaan film- en sportsterren voortdurend endorsement deals aan met grote merken. Waarom zou dan deze muzikant – want dat is Guetta wel degelijk, wat sommige puristen ook van dj’s mogen denken – dat ook niet mogen? “En France, on n’aime pas la réussite”, spuwde Guetta in 2010 al zijn gal, in de Franse krant Le Monde.

“Kijk, het is eenvoudig”, legt hij uit. “Wat ik zoek in een samenwerking, is dat het me helpt om te gaan waar ik naartoe wil met mijn muziek. Zoals jullie misschien weten, is de muziekbusiness heel wat complexer geworden dan vroeger. Niet alleen door illegaal downloaden maar ook doordat we nu digitale eenheden van onze nummers verkopen, in de plaats van fysieke exemplaren. Muzikanten verdienen minder. Het champagnemerk Mumm heeft me geholpen om een clip te maken voor het nummer ‘Dangerous’. Dat had ik zelf nooit kunnen betalen.” Guetta doelt op een groots opgezette en luxueus aangeklede muziekvideo, waarin hij op het circuit van het Spaanse Jerez een formule 1-race rijdt in de flitsende Lotus van Romain Grosjean. De clip werd op YouTube 120 miljoen keer aangeklikt.

CHAMPAGNE OP HET PODIUM

De link met formule 1 ligt voor de hand. De champagne die de racers op het podium na elke Grand Prix in het rond spuiten, komt van Mumm.

In 1950, het jaar waarin het allereerste officiële formule 1-kampioenschap werd georganiseerd, vond de Franse Grand Prix plaats in Reims. De winnaar kreeg een fles champagne aangeboden. In 1966 won Jo Siffert de 24 uur van Le Mans. Toen hij de fles op het podium wilde openen, schoot de kurk per ongeluk van de fles, waardoor de aanwezigen op een champagne shower werden getrakteerd. Het jaar daarop stond Dan Gurney op het hoogste schavot van de 24 uur, maar hij liet de kurk expres knallen – van toen af werd het spuiten van champagne na een autorace een vast ritueel.

Het succes van de ‘Dangerous’-clip smaakt overigens naar meer. In de vipbox van de Queen nippen we van een glas Cordon Rouge, geschonken uit een verchromeerde fles die Guetta voor Mumm heeft ontworpen. Intussen vertelt César Giron, CEO van Martell Mumm Perrier-Jouët, de luxeafdeling van drankengigant Pernod-Ricard, ons meer over de volgende etappe in de samenwerking tussen Mumm en Guetta. “We gaan een nieuwe clip maken. Dit keer niet met formule 1 als thema, maar paardenrennen.”

Mumm sponsort twee van de grootste paardenraces ter wereld: de Kentucky Derby en de Melbourne Cup. Giron: “De paardenrace zal niet in een klassieke omgeving plaats vinden, maar midden in een stad. We zullen hem filmen met de cutting-edge technologie en stellen de clip voor tijdens een concert van David in Melbourne, op 1 november, de dag voor de Melbourne Cup.”

I’M JUST A PARTY GUY

David Guetta heeft het ver geschopt, sinds hij als tiener met zijn vaders vinylplaten begon te scratchen op een primitieve platendraaier. Later, in het begin van de jaren 90, organiseerde hij zijn eigen fuiven in Parijs en maakte hij al eens een remix die in het clubcircuit belandde. Hij ontmoette zijn latere vrouw, Cathy Lobé, in de legendarische discotheek Les Bains Douches: hij was er dj, zij diende op. Van hun trouw in 1992 tot vorig jaar, toen ze de scheiding aanvroegen, waren Cathy en David hét powerkoppel in het Parijse uitgaansleven. Met haar neus voor zaken en zijn charisma en draaitalent gaven ze Parijse danstempels als Bataclan, Palace, Pink Paradise, Sweet Bar en Berlin een nieuw elan. Ze nodigden er le tout Paris uit en waren vaste prik in Franse celebritybladen.

Naarmate het koppel bekender werd, ook dankzij hun legendarische ‘F**k Me I’m Famous’-avonden op Ibiza, maakten ze almaar meer vijanden. Tussen 2007 en 2009 waren ze zelfs het lijdend voorwerp van een satirische cartoon in het magazine Tsugi, waarin ze werden afgebeeld als machtsgeile socialites, dronken van hun eigen imago. De cartoon was overigens het idee van de tekenaar Luz, de man die Charlie Hebdo oprichtte en in dat blad ook de beruchte Mohammed-cartoons publiceerde, waarmee hij de moslimwereld in rep en roer zette.

Halfbroer Bernard Guetta beschrijft David als “een harde werker, veeleisend voor zichzelf; een heel bedachtzame kerel.” Ook op ons maakte Guetta een heel down-to-earth indruk, maar zelf beschrijft hij zich vooral als “a party guy, man. I like to have fun. Bij mij ben je aan het verkeerde adres voor een zwaarwichtige quote over de stand van zaken in de wereld. Ik laat dat over aan politici. Mensen verwarren mij vaak met een politicus, terwijl ik toch gewoon maar een glas champagne drink en wat muziek maak. In the end, we’re just trying to be happy.”

TEKST DIETER MOEYAERT