Men in Black

Het in de VS razend populaire “Men in Black” is een onderkoelde komedie over een geheime organisatie die de strijd aanbindt tegen illegaal verblijvende aliens.

“Duizend jaar geleden wist iedereen dat de Aarde het centrum was van het universum. Vijfhonderd jaar geleden wist men dat de Aarde plat was. Vijftien minuten geleden wist jij dat er uitsluitend mensen op lopen. Bedenk eens wat je morgen allemaal te weten zal komen.”

Met deze wijsheid overrompelt de ijzervretende geheim agent K (vertolkt door Tommy Lee Jones) zijn nieuwe rekruut J (opkomende ster Will Smith). Beide agenten behoren tot het selecte clubje van de MIBMen in Black. Ze moeten buitenaardse bezoekers, die zich niet aan onze maatschappelijke normen houden, in toom houden en indien nodig vernietigen. Manhattan alleen kent een populatie van 1500 verschillende aliens. Als een reuzenkakkerlak paniek zaait in New York om de galaxy-diamant te stelen en daardoor een intergalactische oorlog ontketent met de vernieling van onze planeet als resultaat, zetten de MIB alles in het werk om de Aarde van de definitieve ondergang te redden.

De MIB zijn een kruising tussen de ” Men from U.N.C.L.E.” en de Blues Brothers. J en K (alias Mr. Smith en Mr. Jones) delen eenzelfde onopvallende outfit met witte boord en zwart maatpak en uiten zich met dezelfde onderkoeldheid. De “coole” uitstraling van “Men in Black” is meteen het sterkste punt van de film. Regisseur Barry Sonnenfeld heeft zijn opmerkelijke voorkeur voor zwarte en superdroge humor al kunnen uitleven in de twee ” Addams Family“-films en ” Get Shorty“. Helaas is alleen het eerste derde van “Men in Black” echt grappig en gevat. Vooral de scène waarin Will Smith zijn formulier voor de MIB invult, is pure situatiehumor in de beste Jacques Tati-traditie. De toon wordt gezet in de openingsgeneriek waarin een ogenschijnlijke reuzenlibel uit een ver melkwegstelsel naar onze planeet raast, maar uiteindelijk als onbenullig insect tegen de voorruit van een bestelwagen te pletter vliegt. Jammer genoeg houdt scenarist Ed Solomon de inventiviteit en de spitsvondigheden uit de heerlijke introductie niet vol tot het einde.

De plot dient als kapstok voor de uitstekende speciale effecten, de bijzonder leuke creaturen en de extreem onderkoelde humor. Na een tijdje wordt “MIB” evenwel voorspelbaar en komt de opeenstapeling van bizarre grapjes vanzelfsprekend en déjà vu over. De karaktertekening van Smith en Jones is even oppervlakkig als hun “supercool” imago. Wat niet wegneemt dat “Men in Black” een van de intelligentste komedies is die deze zomer uit Hollywood zijn komen overwaaien. Weliswaar een magere troost.

Piet Goethals

Men in Black Extreem onderkoelde humor.