Industriële visserij beslaat nu een gebied dat vier maal groter is dan het wereldwijde landbouwareaal. Meer dan de helft van de oceanen is industrieel bevist, blijkt uit een geavanceerde analyse van satellietbeelden.
Tot nog toe was eigenlijk weinig geweten over wie waar aan het vissen is op de oceanen. Maar een nieuwe studie in het tijdschrift Science brengt daar verandering in. Via artificiële intelligentie en satellietgegevens werden de bewegingen van 70.000 vissersboten gedetailleerd in kaart gebracht. Daaruit blijkt niet alleen dat meer dan de helft van de oceanen industrieel wordt bevist, maar ook dat een betere controle grote voordelen kan hebben voor de gezondheid van de oceanen.
Verschillende internationale universiteiten werkten samen met onder meer Google en National Geographic om de enorme hoeveelheid data te verwerken. Uit de analyse blijkt dat de schepen nu meer dan 55 procent van het oppervlak van de oceanen bevissen – meer dan vier keer het oppervlak van alle landbouw in de wereld. In 2016 visten ze samen meer dan 40 miljoen uur lang, en navigeerden daarbij meer dan 460 miljoen kilometer.
Online beschikbaar
De wetenschappers stellen hun data en analyse gratis online beschikbaar, zodat iedereen ermee aan de slag kan. ‘We willen zo de transparantie verhogen in de commerciële visserij en meer mogelijkheden ter beschikking stellen voor een duurzaam beleid’, zegt hoofdauteur David Kroodsma.
‘Deze gedetailleerde gegevens kunnen regeringen, internationale instellingen en wetenschappers de inzichten geven die nodig zijn om transparante en goed geïnformeerde beslissingen te maken over de regulering van de visvangst en om de doelstellingen op het vlak van duurzaamheid en milieubescherming te halen’, zegt Juan Mayorga van de University of California Santa Barbara
De meeste landen vissen vooral binnen hun eigen nationale wateren. Maar vooral China, Spanje, Taiwan, Japan en Zuid-Korea vissen ook veel verder op zee.
Politiek en cultuur
Uit de studie blijkt ook dat de patronen meer gelinkt zijn met politiek en cultuur dan met de natuurlijke factoren zoals klimaatvariatie of vismigratie. ‘Deze studie toont de visserij als industrieel proces waarbij schepen drijvende fabrieken geworden zijn die de klok rond moeten draaien om geld op te brengen’, zegt medeauteur Boris Worm van Dalhousie University. ‘Het goede nieuws is dat de studie ook duidelijk toont waar er beheersmaatregelen genomen zijn en waar die helpen om de visserij binnen de perken te houden.’
Het team gebruikte artificiële intelligentie om 22 miljard gps-berichten van schepen te analyseren. Op basis van de vaarbewegingen kon het algoritme meer dan 70.000 vissersschepen identificeren en de omvang ervan bepalen. ‘Een paar jaar geleden hadden we de rekenkracht niet om dit te doen, of voldoende satellieten of technieken van machine learning’, zegt Brian Sullivan van Google Earth Outreach. ‘Vandaag hebben we die drie elementen wel, en het verbetert onze mogelijkheden enorm om de menselijke interactie met onze natuurlijke omgeving te begrijpen.’
