Vermogenstaks: ‘CD&V kan geen kant uit’

Na een warrige communicatie vorig weekend lijkt de regering-Michel de discussie over een meerwaardebelasting of andere belastingen op kapitaal en kapitaalwinsten naar de Griekse kalender te hebben verwezen. CD&V lanceerde vorige week – na een voorzet van ex-premier Yves Leterme – het voorstel om de grote vermogens meer te laten bijdragen.

Meteen werd door de media-aandacht voor de cashende Marc Coucke (Omega Pharma) gedacht aan een meerwaardebelasting op aandelen. Maar eigenlijk staat CD&V in de federale regering alleen met haar voorstel dat vooral bedoeld was om de sociale flank van de christendemocraten af te dekken.

Meteen rijst de vraag of CD&V het nog lang zal volhouden in deze coalitie, die door het constant inhakken van de socialistische oppositie en de vakbonden het etiket ‘regering voor de rijken’ krijgt opgekleefd. Bestaat de kans dat CD&V er de stekker uittrekt?

Die kans is klein en het is zelfs zo dat CD&V eigenlijk geen kant uit kan. Daar zijn verschillende redenen voor. Er is de louter politiek-electorale reden: wie een regering laat vallen, wordt bij de volgende verkiezingen afgestraft. Bij Open Vld (In 2010 viel de regering over het BHV-dossier) en de oudgedienden van de Volksunie die overal zijn uitgezwermd (VU liet de regering in 1991 vallen over wapenleveringen) weten ze er alles van. Ten tweede is er op dit moment geen echt alternatief voor deze coalitie. De aversie voor de PS blijft groot. Ook bij de christendemocraten.

CD&V kan natuurlijk op regelmatige basis in de regering pleiten voor een vermogenstaks. Zoals bij de begrotingscontrole in het voorjaar van 2015 wanneer de federale ploeg wellicht op zoek moet naar nieuwe middelen, via besparingen maar misschien ook via extra belastingen. Maar daarmee dreigen de christendemocraten de doos van Pandora te openen.

Minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) was vorig weekend hierover zeer duidelijk: “Als CD&V het regeerakkoord openbreekt, dan mogen wij ook andere dingen vragen. Een beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd bijvoorbeeld.” CD&V-voorzitter Wouter Beke heeft die beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd – een oude N-VA-eis – tijdens de onderhandelingen tegengehouden. Een sociale trofee die voor de linkerzijde van CD&V veel belangrijker is dan een vermogenstaks.

Er zit voor CD&V dan ook niets anders op dan er in deze ploeg het beste van te maken. In de perceptieoorlog die de politiek geworden is, zou het best kunnen dat zich straks een reddingsboei aanbiedt: een soort commissie – zoals vroeger pensioencommissies en werkgelegenheidscommissies – die in de schoot van de regering de taxshift onderzoekt. Daarmee kan de linkerzijde van CD&V een tijdje gesust worden.