Oosterweel, het perpetuum immobile

Het Vlaamse begrotingstekort dreigt volgend jaar op te lopen tot 1,3 miljard euro.

De kritiek van de Europese statistische dienst Eurostat op het financieringsmechanisme voor het Oosterweelproject, dat de mobiliteit rond Antwerpen moet verbeteren, dreigt de eerste spadesteek opnieuw met een hele poos te vertragen.

Voor een flink deel is de Vlaamse overheid daar zelf voor verantwoordelijk. Het project is slecht aangepakt. Eerst lanceerden de toenmalige verantwoordelijken de oplossing, pas nadien werd aan het milieu-effectenrapport gedacht, inspraak van de bevolking gevraagd en naar alternatieven gekeken.

De financiering blijkt nu in hetzelfde bedje ziek. Want Eurostat kan het niet pruimen dat de pps-aanpak vooral wordt gebruikt om belangrijke investeringen buiten de begroting te houden.

De vorige Vlaamse ploeg anticipeerde daarop door de investeringen in rusthuizen en andere welzijnsinstellingen alvast wél in de begroting op te nemen. Net zogoed dreigt het begrotingstekort, mede door de slechtere groeivooruitzichten, volgend jaar op te lopen tot 1,3 miljard euro.

Dat is extra lastig omdat de Vlaamse regering met de andere regeringen in dit land heeft afgesproken dat haar budget in 2015 in evenwicht moet zijn. Indien Europa bij zijn standpunt blijft, moet de Vlaamse regering op zoek naar extra inkomsten of besparingen.

Erger dan het kortetermijnprobleem van de begroting is de vaststelling dat de eerste plannen voor het project intussen bijna twintig jaar oud zijn. In de tussentijd is het mobiliteitsinfarct rond de grootste stad van Vlaanderen enkel groter geworden. Rond Oosterweel is het nooit rustig geweest, en toch staan we allemaal stil. De kostprijs daarvan valt amper nog te becijferen.