Volgens Bruno Le Maire wordt het coronavirus ‘een gamechanger in de globalisering’. Bepaalde industrieën zullen opnieuw dichter bij huis moeten komen, aldus de Franse minister van Economie en Financiën. Dat we bijvoorbeeld 80 tot 85 procent van de actieve bestanddelen voor onze geneesmiddelen uit China moesten halen, noemde hij ‘onverantwoord en onredelijk’.
Even later schoot uitgerekend China de Italianen te hulp met mondmaskers en levensreddende medische apparatuur. De Europese landen ‘dichter bij huis’ hielden hun voorraden angstvallig achter slot en grendel. In de Gentse haven liepen intussen alweer de eerste treinen binnen met auto’s uit de Chinese Volvo-fabrieken, bestemd voor de Europese markt. Het coronavirus had de ‘Volvo-trein’ uit China amper enkele weken stilgelegd. Over een gamechanger in de globalisering gesproken.
Al voor de coronacrisis toonden cijfers over de vertragende internationale handel en buitenlandse investeringen dat de globalisering over haar toppunt heen was. Dat lag aan protectionisme, arbeidsbesparende robotisering, en groeiende welvaart in de opkomende landen, die hun producten voortaan kwijt konden aan de eigen middenklasse. Maar de globalisering ging niet dood, ze paste zich aan nieuwe tijden aan.
Dat zal nu opnieuw gebeuren. De corona-orkaan zal de globalisering schokbestendiger maken, de risico’s beter doen inschatten. Met wat geluk wordt de globalisering ook rechtvaardiger, en verrekent ze de enorme milieukosten. Maar de aloude specialisatie en uitwisseling zullen blijven doorwerken. De Chinezen zullen hun talent voor complexe productienetwerken niet verliezen. De Duitsers zullen goeie ingenieurs blijven, de Britten goeie bankiers, en de Belgen goeie bierbrouwers. Als elke economie nu opnieuw zelfredzamer moet worden, onderbenutten we de deskundigheid en verliezen we welvaart.
Zageventen
Le Maires pleidooi voor een industriële revival is uiteraard ingegeven door Frans eigenbelang. ‘Made in France’ en niet langer ‘Made in China’, het klinkt goed in de oren van de Franse kiezers. Tot zij in de winkel zullen ontdekken dat producten van Franse makelij een pak duurder zijn dan Chinese goederen. De kleine man wordt de dupe van de ‘deglobalisering’, maar daarover zwijgen de tegenstanders van de vrijhandel liever. Voor een werkgelegenheidswonder zal ‘Made in France’ ook al niet zorgen. Automatisering en robotisering zijn bestand tegen de sterkste virussen.
Neen, de corona-epidemie is niet de schuld van de globalisering.
Politici mogen zich niet vergissen van vijand. De globalisering heeft deze epidemie versneld, maar falend beleid heeft haar ontketend. China verloor kostbare tijd door zijn medische klokkenluider de mond te snoeren. Door allerlei communicatiestoornissen duurde het veel te lang eer de ware ernst van dit ‘griepje’ bij ons bekend geraakte. Gouverner, c’est prévoir. Alle menselijke en economische ellende was ons bespaard gebleven als de wereld bij de uitbraak van twee andere virussen uit de coronafamilie – SARS in 2003 en MERS in 2012 – naar de virologen had geluisterd, en hen de middelen had gegeven voor de ontwikkeling van een krachtige virusremmer tegen corona, getuigde viroloog Johan Neyts onlangs in het VRT-programma Nachtwacht. “Maar soms worden virologen als zageventen bekeken.”
Intussen is het te laat, en moeten de overheden en de centrale bankiers vol aan de bak om de onherstelbare schade aan onze economie zoveel mogelijk te beperken. Juist nu hebben we meer globalisering nodig, en niet minder. Het is echt niet het moment om de keel dicht te knijpen van onze wereldspelers, van brouwers en baggeraars tot jonge technologiebeloften. De toekomst is al broos genoeg.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier