Etienne De Callataÿ: ‘We verwachten te veel van de overheid’

Etienne de Callataÿ, voormalige hoofdeconoom bij Bank Degroof evalueert het eerste jaar van de regering-Michel. “De taxshift en de pensioenhervorming zijn stappen in de goede richting. Maar van een trendbreuk met de regering-Di Rupo kun je niet spreken.”

Zestien jaar lang werkte Etienne de Callataÿ voor Bank Degroof. In die periode groeide hij uit tot een van de meest gerespecteerde economen van het land. Voor de media was Etienne de Callataÿ jarenlang een dankbare gesprekspartner. Hij had altijd iets zinvols te vertellen, wist zijn inzichten bijzonder goed te motiveren en bleef consequent in zijn analyses.

Ook intern bij de bank was zijn input belangrijk, zowel voor het vermogensbeheer als de interne organisatie. Degroof, dat fuseert met Petercam, verliest een uithangbord en een sterkhouder.

De fusie was een ideaal moment om met een propere lei te herbeginnen, vertelt de econoom: “Ik zal actief blijven in de financiële sector, maar wil iets doen dat meer bijdraagt tot het algemeen welzijn”.

Hoe beoordeelt u het eerste jaar van de regering-Michel?

“Positief. De taxshift en de pensioenhervorming zijn stappen in de goede richting. Positief is ook het maatschappelijk draagvlak dat ontstaan is voor deze regering. Maar van een trendbreuk met de regering-Di Rupo kun je niet spreken. Di Rupo had al belangrijke maatregelen genomen om de lasten te verlagen en de pensioenen te hervormen.”

Moet de regering-Michel niet verder durven te gaan?

“Het is erg spijtig dat sommige politici verklaren dat het, na de taxshift, afgelopen is met belastinghervormingen tot 2019. Terwijl er nog zo veel te doen is. Het zou dom zijn vier jaar lang niets te veranderen aan ons belastingsysteem. De tarieven in de vennootschapsbelasting moeten naar het Europese gemiddelde verlaagd worden. Dat kan als men de notionele-intrestaftrek afschaft. Dat systeem gaat in tegen de geest van Europa. Het is een manier om een activiteit naar ons land te lokken, ten koste van een andere EU-lidstaat.”

Hoe evalueert u de taxshift?

“Mijn probleem met de tax shift is dat de hoofddoelstelling onduidelijk is. Wat is de topprioriteit: concurrentiekracht of tewerkstelling? Op lange termijn gaan die twee hand in hand, maar niet op korte termijn. Een verlaging van de sociale lasten kan leiden tot meer tewerkstelling, maar even goed tot hogere winsten voor de bedrijven of hogere lonen voor de werknemers. Ik vind dat tewerkstelling de maatschappelijke topprioriteit moet zijn, maar de communicatie was op zijn minst verwarrend.”

Op welke punten blijft u op uw honger?

“De regering moet durven de overheidsuitgaven onder de loep te nemen, of minstens de efficiëntie van het overheidsapparaat te verhogen. Nu snijdt men vaak lineair in de kosten: één ambtenaar op de vijf moet eruit. Dat is niet verstandig. Ik mis een debat over wat de overheid moet doen en wat niet. We verwachten te veel van de overheid.

“In de personenbelasting zou men werk kunnen maken van het afschaffen van allerlei aftrekposten en gunstregimes. Ik denk aan de vrijstelling van roerende voorheffing op het gereglementeerde spaarboekje en op levensverzekeringen die langer dan acht jaar worden bijgehouden, of de belastingvrijstelling op de meerwaarde van kapitalisatiefondsen. De Nationale Bank waarschuwt nu al een aantal jaren dat het fiscale regime voor spaarboekjes gevaarlijk is, en wat doen we eraan? Niets.

“Er moeten ook hogere milieubelastingen komen. In het bijzonder voor stookolie, aardgas en professionele diesel, die in ons land fiscaal heel vriendelijk behandeld worden. Ik zie daar het maatschappelijk en economisch nut niet van in.”