‘De karaattaks is een maatregel om 30.000 jobs te behouden’

Natuurlijk wil de regering de diamantsector verankeren in Antwerpen met een uitzonderingsregime. Dat is een terechte beleidskeuze, zegt Trends-redacteur Hans Brockmans.

De karaattaks is geen staatssteun die de Europese concurrentie verstoort, wel een maatregel om 30.000 jobs te behouden.

De regering wil een belasting doorvoeren op 0,55 procent van de totale omzet van de diamantbedrijven. Deze zogenoemde karaattaks kan volgens de Raad van State worden beschouwd als door de Europese Unie verboden staatssteun. Dat is onterecht.

Antwerpen is de wereldhoofdstad van de diamanthandel. Die is goed voor 5 procent van de Belgische export. Geen enkele stad in de Europese Unie heeft de ambitie die positie over te nemen. Als de minimale belasting al staatssteun zou zijn, verstoort die de concurrentie niet. De belasting is dus niet in strijd met de interne Europese vrijhandel.

Elk land heeft trouwens zijn uitzonderingsregimes voor bepaalde groepen, zoals de banken in het Verenigd Koninkrijk, Ierland en Luxemburg, auteursrechtenuitbaters in Nederland en farmabedrijven in België. In een ideale wereld worden die regimes pronto afgeschaft. Zolang dat niet in alle lidstaten gebeurt, zijn ze een noodzakelijk kwaad, economische zelfverdediging.

De karaattaks levert bovendien inkomsten op. Vandaag genereert ‘het Steentje’ 20 miljoen euro belastinginkomsten. De karaattaks levert 50 miljoen extra of meer dan drie keer zoveel op. Fiscalist Michel Maus is tegen de karaattaks. Ze wordt volgens hem ingevoerd omdat “de sector dreigde weg te trekken uit België”, en het is een “belasting op maat van de diamantsector”. In de analyse heeft de professor gelijk. Natuurlijk wil de regering de diamantsector verankeren in Antwerpen met een uitzonderingsregime.

Dat is een terechte beleidskeuze. De verhuis naar andere landen is al bezig. Botswana dreigt Antwerpen te vervangen als draaischijf voor de ruwe diamanten. Dubai, Ramat-Gan (Tel Aviv) en Mumbai presenteren zich als een alternatief met een feitelijk zerobelastingtarief en zonder vragen te stellen over de herkomst van de diamant en de wijze waarop de aankoop gebeurt.

De Antwerpse diamantairs die eraan denken te vertrekken of dat deels al gedaan hebben, doen dat echter niet omdat ze in andere landen duistere zaakjes kunnen verdonkeremanen. De hoofdoorzaak zijn de voortdurende wijzigingen van de werkomstandigheden in België, in de relatie met de overheid (fiscus, RSZ, justitie).

Een discussie over de manier waarop de karaattaks gevestigd wordt, is op zijn plaats. Maar de noodzaak aan rechtszekerheid voor de sector, goed voor meer dan 30.000 jobs, is ook een feit. De karaattaks biedt die zekerheid en kan hopelijk de exodus uit België stoppen. Een populistische hetze tegen de diamantsector is dus niet op zijn plaats.