Anne Vleminckx hunkert naar een nieuwe uitdaging. Ruim twintig maanden na haar gedwongen vertrek als CFO bij Agfa-Gevaert, zit de ervaren financieel expert en zelfverklaarde ‘grote mond’ nog altijd zonder vaste job. En dat voor een van de weinige vrouwen die het maakten in de hoogste regionen van het Vlaamse bedrijfsleven.
Anne Vleminckx: “Ik had het ongeluk dat de financiële crisis hard toesloeg. Ook de markt van de headhunters ligt plat. En je weet dat het voor dit soort functies altijd een tijd kan duren. Maar toegegeven, ik dacht dat het sneller zou gaan.”
Moest u een tijdje…
Anne Vleminckx: “Ontluizen? (lacht) Neen, dat denk ik niet. Maar je komt natuurlijk uit een job waarvan er in België niet zoveel te vinden zijn. En het zit in de hoofden van heel wat mensen dat ik alleen weer kan instappen op hetzelfde niveau of hoger. Ik heb het woord overqualified al vaak gehoord. Terwijl ik met evenveel plezier in veel kleinere ondernemingen zou werken. En hoewel het nooit openlijk wordt gezegd, denk ik niet dat mijn leeftijd helpt. Ik zit aan de verkeerde kant van 55, al is het nog maar net.”
Vraagt u zich soms af of u als man gemakkelijker een job had gevonden?
Anne Vleminckx: (diepe zucht) “Dat weet ik niet en daar wil ik het wat mezelf betreft niet over hebben. Maar ik ben natuurlijk wel een van de vrouwen achter dat fameuze boek Het glazen plafond, van onder meer oud-minister Wivina Demeester over de subtiele barrière die het doorgroeien van vrouwen naar hogere functies en het topkader in de weg staat.
“Ik moet zeggen dat ik optimistischer was toen het boek in de jaren tachtig uitkwam, omdat de participatiegraad van vrouwen in het hoger onderwijs toen toenam. Een aantal jonge vrouwen van mijn generatie was zeker capabel genoeg en ik dacht dat er een grotere doorstroming van vrouwen zou komen.”
U was tegen quota voor vrouwen in de top van bedrijven. Anne Vleminckx: “Ik ben inderdaad altijd radicaal tegen quota geweest, maar ben nu aan het twijfelen. Ook omdat ik zie dat die quota in de politiek wel een impact hadden. Daar zijn nu vrouwen actief die niet de kans hadden gekregen zonder duw.
“Ik denk niet dat vrouwen noodzakelijkerwijze beter zijn dan mannen, maar ik ben ervan overtuigd dat ze zeker niet slechter zijn. Ik vind het ook een beetje gek dat sommigen zeggen dat de resultaten van een bedrijf beter zijn als er een vrouw in zit. Dat durf ik ook te betwijfelen.”
Hebt u zelf ooit ondervonden dat u in het directiecomité anders werd bejegend dan uw mannelijke collega’s? Anne Vleminckx: “Ik denk dat niet. (denkt na) Er zijn soms mannen van wie je zegt ‘dat zijn geborneerden ‘, maar die zijn meestal in meer dingen geborneerd dan alleen dat (schatert) . Ik had vroeger wel al eens het gevoel van ‘ze denken gewoon niet aan mij, terwijl ik dat ook kan’. En dat is dan meer dat onbewuste glazen plafond. ‘Kan jij dat wel, want je hebt kinderen’, klonk het dan. Maar om nu te zeggen dat men vriendelijker of onvriendelijker zou zijn tegen mij als vrouw? Misschien heb ik een te dik vel om dat te merken (lacht).”
Be.L./PC
