Marc Goblet klaagt aan dat de tekst wordt overgemaakt in een periode ‘waarin het onmogelijk is om echt overleg’ van de sociale partners te organiseren. ‘Nooit meegemaakt in 30 jaar syndicalisme.’
De algemeen secretaris van het ABVV, Marc Goblet, heeft zondag aangeklaagd dat minister van Werk Kris Peeters (CD&V) het wetsontwerp over de flexibilisering van de werkweek in volle vakantie heeft overgemaakt. Peeters’ kabinet maakte de tekst vrijdag over aan de sociale partners in de Groep van Tien.
Goblet zei aan RTL-TVi dat de tekst wordt overgemaakt in een periode “waarin het onmogelijk is om echt overleg” van de sociale partners te organiseren.
De tweede man van het ABVV zei ook dat hij dit nooit heeft meegemaakt in 33 jaar syndicalisme. Volgens de commerciële zender is er voor eind augustus geen vergadering gepland van de Groep van Tien.
Kortere verwittigingstermijnen bij deeltijds werk
De tekst voorziet de flexibilisering van de 38-urenweek, het overdragen van vakantiedagen aan collega’s en de mogelijkheid tot kortere verwittigingstermijnen bij deeltijds werk. “Er is de voorbije weken en maanden veel gezegd en geschreven over de ‘Wet-Peeters’. Daar was veel foutieve informatie bij”, zei de CD&V-minister eerder deze week.
Peeters hoopte dat de volledige tekst van het wetsontwerp nu de misverstanden uit de wereld zal helpen en een periode inluidt van constructieve gesprekken “met als énige doel een moderne arbeidswetgeving waar werkgevers én werknemers wel bij varen”.
Concreet voorziet Peeters in een algemene sokkel die meteen voor alle bedrijven zal gelden. Meest besproken is de annualisering van de arbeidsduur. Peeters herhaalt dat het niet om een afschaffing gaat van de 38-urenweek, maar slechts om een meer flexibele berekening. Zoals bekend zal tot 9 uur per dag en tot 45 uur per week gewerkt mogen worden, op voorwaarde dat dit tijdens rustigere periodes elders op het jaar gecompenseerd wordt. De flexibiliteit is echter niet onbeperkt. Op geen enkel ogenblik mag de werknemer meer dan 143 uur boven de gemiddelde arbeidsduur gepresteerd hebben.
Op het vlak van overuren voorziet de algemene sokkel voorts een pakket van honderd uren die de werknemer vrijwillig kan presteren tegen betaling mét overloontoeslag. Er wordt ook een nieuwe interprofessionele doelstelling van jaarlijks gemiddeld vijf opleidingsdagen per voltijds equivalent ingevoerd, maar zonder extra kosten voor de werkgevers. En de algemene sokkel voorziet een wettelijk kader voor occasioneel telewerk.
Daarnaast stelt Peeters een ruimer menu voor met maatregelen die enkel na overleg binnen de sectoren activeerbaar zijn. Raken de sociale partners het onderling eens, dan bestaat met name de mogelijkheid om de flexilisering van de arbeidsduur verder uit te breiden tot 11 uur per dag en 50 uur per week. Dat moet dan wel per cao geregeld worden en moet nog steeds het gemiddelde van 38 uur respecteren.
Voor internationaal concurrerende sectoren kan de berekening van de gemiddelde 38-urenweek zelfs over verschillende jaren gespreid worden, zoals vandaag al gebeurt in de auto-industrie.
Ander heet hangijzer waar de vakbonden de jongste maanden storm tegen liepen, is de vereenvoudiging van deeltijdse arbeid. De verwittigingstermijn voor werknemers in een variabel uurrooster blijft op vijf dagen, maar kan verlaagd worden tot één dag indien vakbonden en werkgevers het daarover eens raken in een algemeen verbindende collectieve arbeidsovereenkomst. Peeters behoudt voorts de mogelijkheid om vakantiedagen te delen met collega’s met een zwaar ziek kind. Maar dat is niet bedoeld om solidariteit af te dwingen, verzekert de CD&V’er.
Enkel dagen die buiten het wettelijk verlof van 20 dagen vallen, kunnen geschonken worden. Opnieuw zijn hierover sectorale akkoorden nodig. Ook uitzendarbeid van onbepaalde duur duikt op in het menu waaruit de sociale partners op sectoraal niveau zullen kunnen putten. Daaarbij zouden uitzendkrachten ook tussen twee opdrachten een loon krijgen van het uitzendbureau. Kleine bedrijven krijgen dan weer de kans om samen een werknemer aan te werven.
“Dit is een kans voor bedrijven die niet de middelen hebben om een werknemer in dienst te nemen. Bovendien is het een innovatieve manier van jobcreatie”, beklemtoont Peeters. Tot slot is in het menu nog sprake van loopbaansparen voor werknemers, het optrekken van het palliatief verlof tot maximum drie maanden en het verlengen van het tijdskrediet met zorgmotief met drie maanden. En er is sprake van een nieuw wettelijk kader voor glijdende werktijden waarin de werknemer binnen bepaalde grenzen zelf het begin en het einde van zijn prestaties bepaalt.
(Belga/SD)
