Mac/PC. De androgyne computer

Macintosh of pc ?

Apple hakte zelf die Gordiaanse knoop door en stelt twee computers in één voor. De voor- en de nadelen.

De kohabitatie van Macintosh en pc, aangeboden op de Apple PowerMac 6100/66 en de Performa 630 DOS, is mogelijk dankzij een uitbreidingskaart of een aanvulling op het moederbord. In beide gevallen draait het pc-gedeelte rond een Intel 486 DX2-processor van 66 Megahertz (Mhz). Met een toetsenkombinatie schakelt men over van de Mac-raampjes naar de Windows-vensters en omgekeerd.

De PowerMac DOS 16/350 kost 100.000 frank (BTW inclusief), terwijl de Performa 630 CD DOS een prijskaartje van zo’n 80.000 frank heeft, eveneens BTW inclusief. Dit tweede model is een verbeterde versie van de Quadra 610 DOS, die twee jaar geleden korte tijd op de markt was.

De formule heeft zoveel sukses dat in het begin van de zomer de voorraden van Apple Benelux uitgeput waren. Zo heeft de Generale Maatschappij van België tientallen “tweekoppige” machines besteld. De Facultés Universitaires Saint-Louis in Brussel koos eveneens voor deze apparatuur.

KOMPROMIS.

De formule lost een probleem op dat inherent is aan de Macintosh : de zwakte van zijn softwarekataloog, vooral op het vlak van de financiële toepassingen. Aangezien niet alle Mac-gebruikers zin hebben in een volledige overstap naar de pc, is de DOS-kaart een elegant kompromis.

Er bestaat ook een volledig softwarematige oplossing : SoftWindows van Insignia, dat op Mac een Intel 386-pc nabootst. De relatieve traagheid van deze virtuele pc heeft een heleboel kandidaten ontmoedigd. Dat probleem doet zich niet voor bij een DOS-kaart, die vrijwel even goed presteert als een “echte” Intel 486 DX2 van 33 Mhz, ook al is dat niet de krachtigste pc.

De gebruiker heeft twee mogelijkheden. Ofwel laat hij de kaart (ongeveer 20.000 frank) installeren in een PowerMac 6100. Ofwel koopt hij een Macintosh die er reeds mee uitgerust is. Het principe is in beide gevallen hetzelfde. De DOS-kaart deelt een reeks voorzieningen met de Macintosh-konfiguratie : het scherm, het toetsenbord, de harde schijf, het centrale geheugen en randapparaten zoals de modem, de printer of de cd-rom-lezer tot en met het netwerk, want de pc-DOS kan aangesloten worden op Novell.

Het verloopt allemaal zonder veel problemen. De cd-roms voor Windows worden even vlot gelezen als die voor Macintosh. De modem van het Mac-gedeelte werkt even efficiënt voor de pc-DOS. Liefhebbers van spelletjes kunnen zelfs een joystick aansluiten op het kluwen van snoeren dat de DOS-kaart met het scherm verbindt.

Het pc-gedeelte van de computer wordt geleverd met een DOS-programma. Wie Windows wil gebruiken, moet zich een afzonderlijke licentie aanschaffen tenminste wanneer een onafhankelijke kaart wordt aangekocht. Volgens Apple Benelux vormt de overgang naar de nieuwe Windows 95 geen probleem. OS/2, het besturingssysteem van IBM, kan echter niet worden gebruikt.

Om de prijs aantrekkelijk te houden, heeft Apple een konfiguratie gekozen die voor beide computers wat licht uitvalt : een harde schijf van 350 Mb en een randgeheugen van 16 Mb. Aangezien deze middelen gedeeld moeten worden, is het beter te kiezen voor een harde schijf van minimum 500 megabyte en liefst 1000 Mb. Dat is echt geen luxe, want programma’s en bestanden uit beide werelden moeten worden opgeslagen.

GEHEUGEN.

Voor het randgeheugen zijn er twee mogelijkheden. Ofwel draaien beide computers op hetzelfde centrale geheugen, de oorspronkelijke 16 Mb. Ofwel installeert men een specifieke RAM-module, die op de DOS-kaart wordt aangebracht en dan alleen voor de pc bestemd is. De eerste formule is voordeliger in prijs, maar vertraagt de prestaties. De tweede is duurder maar geniet de voorkeur. Het is niet overdreven om voor elke kaart 16 Mb te voorzien.

De gebruikelijke programma’s draaien zonder problemen. Beide computers werken relatief autonoom. Men kan bijvoorbeeld in een DOS-Windows programma de modem gebruiken en tegelijkertijd op de Mac werken zonder ook maar het minste prestatieverlies te ervaren. Het is zelfs mogelijk een tweede scherm te installeren, zodat men de twee computers tegelijk aan het werk kan zien.

Bij de nadelen noteren we de zwakte van het videogeheugen : 512 Kb in plaats van het wenselijke minimum van 1 Mb (en bovendien kan dit geheugen niet uitgebreid worden). Dit verklaart waarom het scherm niet meer dan 256 kleuren kan tonen. Voor het geluid is de Soundblaster-kaart een goed punt, maar heeft de DOS-kant geen aansluiting voor een mikrofoon.

Het afdrukken duurt dan weer langer, vooral via de pc, die zijn gegevens moet doorgeven aan het moederbord van de Mac. Een ander nadeel is dat na een “crash” van één van de computers ook de andere opnieuw moet worden opgestart. Kortom, de pc die met de Mac samenwoont, is niet bedoeld voor grafisch gebruik, wel voor kantoortoepassingen.

In de toekomst zullen er kaarten met de Pentium-processor op de markt komen. Dit in afwachting van het gemeenschappelijke platform, het zogenaamde “konvergentie-platform”, dat Macintosh samen met IBM ontwikkelt en dat tegen ’97 klaar zou zijn. Dan zal de gebruiker op één en dezelfde computer naar willekeur programma’s kunnen draaien voor Macintosh, Windows NT, OS/2 en Unix.

RVA

TWEE COMPUTERS IN ÉÉN Voor Mac-liefhebbers die af en toe een “Windows-venster” missen.