Lucas Vandervost solo

Drie jaar geleden trok Lucas Vandervost door het land met de succesrijke monoloog ‘De Ondergang van de Titanic’. Met ‘Tityrus’ staat hij nu opnieuw in zijn eentje op de planken.

Tityrus kent een merkwaardige voorgeschiedenis. Toen Lucas Vandervost De Ondergang van de Titanic speelde, kreeg hij het idee om Bob De Moor iets te laten doen met het Inferno-gedeelte van Dante’s La Divina Commedia. Dat plan werd snel opgeborgen, en De Moor en Vandervost zetten zich aan het schrijven van “hun eigen Inferno“. Tityrus werd het resultaat, een monoloog die letterlijk in samenspraak tussen de beide acteurs-regisseurs ontstond en een tiental keren door De Moor werd gebracht in de repetitieruimte van De Tijd. Nu zijn de rollen omgedraaid : Lucas Vandervost speelt in een regie van Bob De Moor.

Het hoofdpersonage van Tityrus is een wat vreemde vogel : een “geluidenverzamelaar” die er genoegen in schept om geluidsopnames te maken van straten en pleinen, van uitgestorven dieren en zeeplanten. Voor hem is het de uitgelezen manier om te doen wat hem bevalt en in aanraking te komen met het niet-tastbare in deze wereld. Liefst van al zou hij zich onderdompelen in volledige rust en stilte, wat hij uiteindelijk ook doet wanneer hij zijn vrouw in de steek laat en het dorp in de buurt van Napels opzoekt waar hij zijn zomervakanties doorbracht. Dat dorp is ondertussen een ruïne, verwoest door een aardbeving die alleen het graf van Vergilius overeind heeft laten staan. De man maakt er zijn nieuwe woonst en geeft er zich over aan zijn herinneringen, waarin onder meer zijn jong gestorven jeugdliefde Elena ronddwaalt. Wat de man niet ziet, is dat zijn persoonlijke obsessies hem in toenemende mate van de wereld vervreemden.

Het is fascinerend hoe Lucas Vandervost deze Tityrus neerzet : steeds beheerst, nooit zomaar virtuoos, zelfzeker en toch terughoudend, angstvallig maar zonder schroom. Tityrus is een verteller, die zijn publiek graag verwent met sappige anekdotes uit zijn omgeving, maar er niet altijd in slaagt om een blijvend scherm rondom zich op te trekken. Dat deze poëtische vertelling af en toe de meesterhand mist die eerdere monologen van Vandervost en De Moor hadden (als Hans Magnus Enzensberger en Eriek Verpale), neem je op de koop toe. Het doet immers bovenal deugd om Vandervost weer eens als acteur aan het werk te zien, iets wat door zijn regisseurschap al te zelden gebeurt.

P. Anthonissen

Lucas Vandervost speelt ‘Tityrus’ tot 20/9 in de Kaaitheaterstudio’s (Brussel), op 3/10 in Ter Vesten (Beveren), op 4/10 in De Spil (Roeselare), op 22/10 in CC Hasselt, op 23/10 in De Borre (Bierbeek), op 24/10 in De Biekorf (Brugge) ; nadien nog in Ieper, Geel, Lommel, Aalst, Gent, Maasmechelen, Tongeren, Leuven, Sint-Niklaas, Antwerpen, Eeklo en Kortrijk.

Tityrus’ Het doet deugd om Vandervost weer eens als acteur aan het werk te zien.