LUC COENE WEER NAAR NATIONALE BANK?

Doordat Zweden geen deel uitmaakt van de eurofamilie, was minister van Financiën Didier Reynders ( PRL) niet de klassieke zes maar wel twaalf maanden lang voorzitter van de Europese groep van ministers van Financiën. Een echt goede beurt maakte Reynders in 2001 niet, blijkt uit enig rondbellen in Brussel, Frankfurt, Parijs, Londen en de Verenigde Staten.

ChristianNoyer, vice-president van de ECB, omschreef het Belgische voorzitterschap in een interview met La Tribune op 2 januari 2002 als “een calvarietocht” voor de ECB. Noyer verwees daarbij expliciet naar de volgens hem al te nadrukkelijke oproepen tot renteverlagingen.

Nu het Europees erg drukke 2001 achter de rug ligt, kan Didier Reynders zich weer volop op de Belgische realiteit concentreren. Een van de meest prangende dossiers op zijn bureau gaat over de nauwere samenwerking tussen de Nationale Bank en de Commissie voor het Bank- en Financiewezen ( CBF). Sommigen die direct bij de zaak betrokken zijn, laten daarbij zelfs het woord “integratie” vallen. Hoe het ook zij, als we in België tot een efficiënter toezicht op de macro-economische en bancaire ontwikkelingen willen komen, dan zal er toch het een en ander moeten veranderen. Niet in het minst wegens de euro. De beleidsnota over deze materie krijgt stilaan vaste vorm, zo vernemen we op het kabinet-Reynders.

Bijna onvermijdelijk leidt zo’n ingreep tot een aantal manoeuvres die ingegeven zijn door politieke reflectie en eigenbelang. De mogelijke terugkeer van Luc Coene naar de Nationale Bank is daarbij een belangrijk element. Coene (55) is vandaag formeel voorzitter van het directiecomité van de Federale Overheidsdiensten; in de realiteit is de man zowel rechter- als linkerhand van premier Guy Verhofstadt ( VLD). Toch blijft Luc Coene dromen van een terugkeer naar de Nationale Bank, de instelling waar hij zowat zijn hele carrière doorbracht – zij het dan, zeker tijdens het gouverneurschap van Fons Verplaetse, in soms zeer ondankbare omstandigheden. Bovendien blijkt de man ook creatieve ideeën te koesteren over de toekomst van de Nationale Bank binnen de Belgische economie.

De hamvraag luidt natuurlijk: op welk niveau kan iemand als Luc Coene naar zijn habitat terugkeren? Een gewone directeursfunctie is niet echt een optie, gezien de politieke macht die de man momenteel kan aanspreken. De positie van gouverneur Guy Quaden (56) lijkt, mede door de steun vanuit de PS, onaantastbaar. Heel anders liggen de kaarten voor vice-gouverneur Marcia De Wachter (48). De Wachter maakte onder Verplaetse een blitzcarrière binnen de Nationale Bank. In principe ligt de politieke machtsbasis van De Wachter binnen de CD&V, maar diverse tenoren van die partij steken het nauwelijks onder stoelen of banken dat haar positie niet meteen tot hun zwaarste bekommernissen behoort.

Een scenario dat in en rond de Wetstraat de ronde doet, ziet er als volgt uit. In het licht van de herziening van de samenwerking tussen CBF en NBB zal minstens één belangrijke nieuwe functie moeten worden gecreëerd. Het zou de bedoeling zijn dat die job naar Marcia De Wachter gaat. Zo zou de functie van vice-gouverneur open kunnen komen voor Luc Coene, zonder dat het voor de huidige vice-gouverneur op een regelrechte kaakslag zou neerkomen. Een niet te onderschatten probleem in deze hypothese is dat Guy Verhofstadt (zeker op korte termijn) een vertrek van Luc Coene uit zijn directe omgeving absoluut niet ziet zitten.