Love Serenade

De Australische scenariste en regisseuse Shirley Barrett maakt met “Love Serenade” een sprankelend debuut.

” Love Serenade” biedt een geraffineerd donkere visie op liefde en seks in een geïsoleerd dorpje in Australië. De verrassende productie van Shirley Barrett doet denken aan Jane Campions debuut ” Sweetie“. Zonder de extravagante visuele vertelstijl van Campion te herhalen, staan in ” Love Serenade” ook twee zussen centraal. Vicki-Ann en Dimity Hurley, beiden in de twintig, betrekken samen de ouderlijke woning. Wat van hun moeder en vader geworden is, wordt alleen gesuggereerd door een lege rolstoel in de woonkamer. Het is alsof de tijd is blijven stilstaan in het dorpje Sunray : het plaatselijke radiostation (3SR, Sounds of Sunray) beschikt nog niet eens over een cd-speler.

Het leven van Dimity, die de tijd doorbrengt met rondjes rijden op haar fiets en ‘s avonds dienster is in het plaatselijke Chinese restaurant, en Vicky-Ann, een kapster die hopeloos op zoek is naar een man, wordt grondig dooreengeschud als Ken Sherry zijn intrek neemt in het huis naast het hunne. Sherry is een DJ uit de grote stad. Hij wordt als een beroemde ster onthaald in Sunray, hoewel zijn vierstuiversgefilosofeer laat vermoeden dat zijn ‘drang naar afzondering en rust’ eerder een noodzaak was dan een vrije keuze. Met een zichtbaar genoegen ontleedt Barrett de delicate liefdesperikelen tussen Sherry en de twee zussen. Sherry, een levensgenieter in de stijl van ‘liever lui dan moe’, verleidt de beide vrouwen. Vicki-Ann trekt meteen haar trouwkleren aan en Dimity voor haar ontmoeting met Sherry nog maagd is bedwelmd van verlangen. Sherry is evenwel niet geïnteresseerd in langdurige relaties.

“Love Serenade” is een grimmige tragikomedie, gelardeerd met een licht sarcastische kijk op de kleine leefgemeenschap van Sunray en hun effecten op het individu. Hoewel Dimity niet lichtelijk gestoord is zoals Sweetie uit Campions film, kunnen beide vrouwen worden gezien als het product van een bekrompen samenleving. Ondanks haar lichtjes zwart overtrokken visie op de man-vrouw-verhoudingen, wordt Shirley Barrett nooit bitter of cynisch. Ze bekijkt het stofferige Sunray stof van het zand en het figuurlijke stof van de vergeteldheid met sympathie en warmte. Haar bij momenten intens grappige plotverwikkelingen zijn verrukkelijk en nooit kwetsend. Barretts rake tekening van zowel milieu als personages is puntgaaf, charmant en genuanceerd. De prachtige breedschermfotografie beeldt de leegte van het dorpje en zijn inwoners gedetailleerd uit.

Piet Goethals

Love Serenade Geraffineerd donkere visie op liefde en seks.