LIBERALE LOGICA

U hebt niet verbaasd opgekeken toen Guy Verhofstadt, bij zijn terugkeer uit vrijwillige ballingschap, pleitte voor de communautarisering van de fiscaliteit en de sociale zekerheid. Waarom bent u niet verbaasd over de radicalisering van Guy Verhofstadt ? Omdat u weet dat de VLD’er weliswaar in een andere, maar vergelijkbare context de evolutie doorloopt die een liberaal op 900 kilometer van Brussel doorliep in ’91 en ’92. Premier Vaclav Klaus van Tsjechië is geen nationalist, hij is een liberaal pur sang. Klaus is niet de evenknie van Karel Dillen of Hugo Schiltz. Klaus en Verhofdstadt zijn intellectuele kopieën van elkaar.

De communautarisering die Verhofstadt niet langer afschrikt, betekent een verdere overheveling van de macht van het federale (centrale) niveau naar het niveau van de deelstaten. België evolueert van een federatie naar een confederatie.

Vaclav Klaus zucht steeds hoorbaar bij de vraag hoe hij de onafhankelijkheid van Tsjechië heeft kunnen aanvaarden. Hij ontraadt al zijn gesprekspartners deze echtscheiding na te bootsen. De splitsing van Tsjechië en Slovakije op 1 januari ’93 was een amputatie die bij hem met moeite is geheeld. Des te meer omdat zijn echtgenote een Slovaakse is. Nog andere echtparen, families en groepen aan de top van de Tsjechische en de Slovaakse samenleving hebben dergelijke breuklijnen moeten aanvaarden. Na een rouwproces.

Weinig Tsjechen zijn nationalisten. De nationalistische partij in Tsjechië is marginaal. De Tsjechen identificeren zich met de plantrekkerij en de vormeloosheid van de brave soldaat Schweik. Zij hebben de nationalistische ijver van de Slovaken ondergaan en de scheiding aanvaard omwille van hun eigen economisch heil.

Het voorgaande toont duidelijk aan wat de trekker is van het geweer dat de banden tussen Tsjechië en Slovakije heeft stukgeschoten. De trekker van dat geweer heet economie. Als de Tsjechen en de Slovaken vandaag beschikken over een eigen regering, een eigen hoofdstad, eigen muntreserves, eigen wetten, eigen ambassades, eigen culturele stichtingen, eigen onderhandelaars met de Europese Unie, eigen troepen, eigen nationale symbolen, dan is dat voor de hoofdgroep van ex-Tsjecho-Slovakije (de tien miljoen Tsjechen) een zaak van economisch zelfbehoud niet van nationalisme, noch van gevoelens.

Dit is wat België te wachten staat. Over enkele jaren hebben Vlaanderen en Wallonië elk hun eigen regering, die over een maximale soevereniteit beschikt. Noem het een radicaal confederalisme, noem het onafhankelijkheid. De kans is dan groot dat in Vlaanderen deze regering geleid of mede geleid wordt door een liberaal waarom niet Guy Verhofstadt. Ook hij zal zoals Vaclav Klaus het officiële en gemeende excuus laten horen : Tja, die Vlaamse en Waalse onafhankelijkheid is een vervelende affaire, maar we konden op den duur moeilijk anders. We werden gedwongen die stap te zetten. De welvaart van de burgers die ons, VLD’ers, kiezen en legitimeren de Vlaamse burgers mocht niet langer chanteerbaar blijven voor de traagste en meest remmende deelgenoot van de Belgische federatie.

Guy Verhofstadt is geen Vlaamse nationalist. Op een beschaafde, mondiale wijze is hij een Vlaamse patriot. Hij houdt van Gent, van het lage land langs Schelde en Maas. Daarin is hij een weerspiegeling van het gros van zijn Vlaamse medeburgers. Zij hebben de mentaliteit van de opportunistische en on-nationale Schweik. Door nationalisme zullen zij nooit in beweging gebracht worden om het confederalisme of de onafhankelijkheid te eisen. Zij zullen zich gedwongen weten om dat wél te doen als in de volgende tijd aantoonbaar wordt welke de gevolgen zijn voor hun welvaart (en die van hun kinderen) van de etatistische lethargie après nous le déluge van het Waalse afwijzingsfront. Eh bien, chers compatriotes, ce sera votre déluge, pas le nôtre, zo zal de Vlaamse bovenlaag dan besluiten.

Bij elk Vlaams dossier blijft de blokkade van de overzijde duren of wordt ze stroever. Een voorbeeld. Vorige week is de coördinatievergadering tussen federale, Vlaamse en Waalse ministers over Marivlam en de successierechten onverrichterzake uiteengegaan. Marivlam is nuttig en noodzakelijk voor de Vlaamse tewerkstelling. Wallonië wil geen Marivlam, want dan zouden de vennootschapswetten gecommunautariseerd kunnen worden. En wat dan nog ? In de Verenigde Staten toch geen bananenrepubliek bestaan 50 verschillende vennootschapswetgevingen, gesneden op maat van de noden in de deelstaten.

Wie onbuigzaam blijft, zal kennismaken met de liberale en economische logica ; hij zal moeten toezien hoe het onafhankelijkheidsvuurwerk van de Confederatio Flandria (Vlaanderen en de stadstaat Brussel) aangestoken wordt door Guy Verhofstadt en zijn medestanders met de dood in het hart.

FRANS CROLS