Leuke nazomer

Waarom Tiger Woods bijna alle toernooien won sinds de British Open waarin hij twaalfde werd.

Twee weken geleden eindigde in de Verenigde Staten de eerste FedEx Cup met een overtuigende zege van Tiger Woods. De 10 miljoen dollar die hij daarvoor krijgt, wordt gestort op een rekening die hij pas zal kunnen debiteren na zijn 45ste verjaardag. Niet voor 30 december 2020, dus. Volgens Tim Finchem, de commissioner van de Amerikaanse PGA, waren deze eerste play-offs “het evenement met de grootste impact in de geschiedenis van de golfsport”. Een commerciële uitspraak, natuurlijk, want niet erg dicht bij de realiteit. De geest van de play-offs werd immers niet gerespecteerd, aangezien de beste spelers niet op hetzelfde moment aan de toernooien deelnamen en nooit op eenzelfde manier werden behandeld. Er werd immers rekening gehouden met de huidige klassementen. Kortom: we hadden nooit de indruk dat we echte play-offs beleefden, zoals ze in elkaar zouden moeten steken.

Steve Stricker won het toernooi The Barclays, een toernooi dat eigenlijk zonder enige betekenis was. Woods en Phil Mickelson voerden het enige echte duel van de play- offs op in Boston, waar Mickelson aan het langste eind trok. En daarna, op Cog Hill en East Lake, was Woods met grote voorsprong de beste. In beide toernooien sloeg hij 45 onder par. Een hallucinante voorsprong die opnieuw de vraag deed rijzen: hoe lang houdt hij dit niveau nog aan en hoeveel hoger kan hij het nog tillen?

Woods rondt het seizoen inderdaad heel sterk af, hoewel hij tot de FedEx Cup nog maar één grand-slamtoernooi op vier had gewonnen: het US PGA Championship. Zelf schrijft hij zijn uitstekende nazomer toe aan de manier waarop hij in juli zijn swing wijzigde. Tiger besliste dat hij rechter zou moeten staan en dichter bij de bal. Een wijziging waar hij keihard op oefende. “Ik had altijd de neiging om te veel gewicht op mijn hakken te zetten,” zegt Woods. “Als er te veel wind was, had ik wat te weinig evenwicht. Dat merkte ik vooral tijdens de British Open op Carnoustie. Toen besefte ik dat ik daar iets aan moest doen, maar daar zou behoorlijk wat tijd voor nodig zijn. Om lage ballen te slaan, moet je een beetje achteruit staan. Alleen is dat niet het soort traject dat ik aan mijn bal wil geven.”

Woods stuurde sinds zijn debuut bij de professionals in 1996 al twee keer zijn swing bij. Deze keer vindt hij het zelf geen drastische verandering. “Het ging hier om een oud foutje dat probeerde terug te keren. Voor een golfspeler is het trouwens heel gewoon dat hij constant moet bijsturen.”

Dit seizoen neemt Woods nog deel aan de Presidents Cup in Montreal, eind september. Daarna gaat hij twee maanden met vakantie, om in december deel te nemen aan de Target World Challenge.

John Baete