LESSEN IN GESCHIEDENIS

Toen Christian Franzen, de kersverse gedelegeerd bestuurder van het Verbond van Ondernemingen te Brussel ( VOB), met achttien een studiekeuze moest maken, aarzelde hij lang tussen recht en geschiedenis. Het werd weliswaar recht (licentie aan de ULB), maar de liefde voor geschiedenis is hem tot vandaag bijgebleven. “Vooral de geschiedenis van de twintigste eeuw en de rol en toekomst van grote stedelijke centra interesseren me. Ik geloof in de stuwende rol van de steden. De hele Europese beschaving is daarop gebouwd.”

Die flinke dosis enthousiasme, zelfs idealisme, zal Christian Franzen ongetwijfeld kunnen gebruiken tijdens zijn nieuwe functie. Stadsvlucht, verpaupering, een sterke groei van laaggeschoolde migranten hebben de leefbaarheid van de hoofdstad aangetast. De helft van de 60.000 voltijdse werklozen is laaggeschoold. “Onderwijs, opleiding, onderzoek en vorming zijn voor mij de absolute prioriteiten.”

Over delokalisatie hoor je Christian Franzen niet klagen. “Brussel lokt inderdaad geen grote investeerders meer die honderden mensen aan het werk zetten. Maar globaal bekeken is de balans niet zo negatief. Er zijn heel wat bedrijven die in Brussel blijven en groeien.” Franzen verwijst liever naar de interne delokalisatie, van het centrum naar de randgemeente. “Dat is vaak een voorwaarde om te kunnen groeien.”

Die verhuis heeft dan vaak te maken met klachten van bewoners, die de drukte van het snelgroeiend bedrijf niet meer pikken. Franzen, zelf een geboren en getogen Brusselaar, begrijpt deze delicate problematiek maar al te goed. “De stad dient misschien in de eerste plaats om de leefbaarheid van haar bewoners te verzekeren. De inplanting van de Europese instellingen bijvoorbeeld moet geordend en met eerbied voor de bewoners gebeuren. Maar Brussel zonder Europa zou een quasi zelfmoord betekenen”.

Christian Franzen kent het bedrijfsleven goed. Na zeven jaar als advocaat aan de balie van Brussel gewerkt te hebben, werd hij in ’71 adviseur op het sociaal departement van Fabrimetal waar hij onder meer de sociale onderhandelingen mee opvolgde. In ’76 werd hij directeur van Fabrimetal regio Brabant. Tien jaar later keerde hij terug naar de hoofdzetel waar hij secretaris-generaal werd. Een functie die hij nog tot december van dit jaar blijft uitoefenen.

De 54-jarige Christian Franzen woont in Oudergem, is getrouwd en heeft drie kinderen. Naast geschiedenis zijn reizen (stedenbezoek) en zeilen de hobby’s. Aan dat zeilen heeft de van huize Franstalige overigens zijn perfecte Nederlands te danken. “Tijdens mijn studies aan de ULB wou ik mijn Nederlands verbeteren. Ik ben toen lid geworden van een zeilschool in Nederland.” Vandaag kan u de gedelegeerd bestuurder van het VOB vooral aantreffen voor de Belgische kust.