Lang houdbare wafels

Tien jaar geleden was Milcamps, reeds zestig jaar actief op onze markt, nog steeds alleen bij Brusselaars bekend. Vandaag telt de banketbakkersfirma vier productie-eenheden verdeeld over België en Frankrijk. De groei moet aanhouden, want over enkele jaren wil het bedrijf naar de beurs.

Langzaam maar zeker heeft Milcamps zijn plaats veroverd in de wereld van de industriële banketbakkerij. Langzaam, zeker als men bedenkt dat de Brusselse kmo in 1932 werd gesticht en in 1989 amper een omzet haalde van 80 miljoen frank. Hoewel, sinds de overname – alweer in 1989 – door Serge Litvine zijn de cijfers beginnen te rijzen. In 1995 bedroeg de omzet reeds 760 miljoen frank. Op het einde van het vorige boekjaar was hij gestegen tot een zoete 1,12 miljard, met een cashflow van 81 miljoen. Een boom in de wafelsector? Ongetwijfeld speelt dat zeker mee. Nog belangrijker echter is het dynamisme dat het bedrijf in de voorbije tien jaar aan de dag heeft gelegd. Zo ontpopte een kleine, in verse producten gespecialiseerde bakker met een distributienet beperkt tot Brussel, zich tot een minigroep met vier productie-eenheden, waarvan twee in Frankrijk.

Serge Litvine nam Milcamps in 1989 over “waarmee hij een interessante kans wilde concretiseren,” vertelt hij. Daarmee werkt hij zijn “gebakpuzzel” verder af. In 1992 verwierf hij reeds Kimm, een Alkense producent van lang houdbare wafels. Twee jaar later stak hij de grens over en slorpte Viennoiserie Deneuville op in Vailly sur Aisne, die werd omgedoopt tot Viennoiserie Milcamps. Een jaar later kreeg deze productie-eenheid van gebak en brioches twee nieuwe productielijnen – een investering van 300 miljoen frank. In 1996 was het de beurt aan Viennoiserie de la Brie – met croissants, chocoladebroodjes en brioches – in Meaux (Seine et Marne). Ten slotte nam Milcamps vorig jaar een minderheidsparticipatie in Régal d’Arvor, een banketfabrikant in de buurt van Quimper.

NAAR DE BEURS.

Is de boodschappenmand nu voldoende gevuld? “Eén van onze projecten is nog een lancering op de beurs van Brussel, omstreeks het jaar 2000,” vertelt Serge Litvine. “Maar eerst moeten we nog groeien.” Intern, maar ook, als de gelegenheid zich voordoet, door de uitwisseling van participaties met andere Belgische en Franse bedrijven in de sector. Zo richtte de Groep Milcamps samen met de Groep Suzy op 20 april 1998 Interwaffles op, een gemeenschappelijke wafelproductie-eenheid in het segment van lang houdbare producten, waarin elk bedrijf participeert voor 50%. “Dergelijke samenwerkingsverbanden vormen een noodzakelijke doch onvoldoende voorwaarde voor een geslaagde beursgang,” zegt de algemeen directeur van Milcamps. “Daarnaast zullen we bepaalde ratio’s moeten verbeteren en meer winst maken.” In 1996 bedroeg de winst na belastingen en uitzonderlijke lasten nog geen 4 miljoen frank.

Milcamps, dat in 1932 werd opgericht als een klein familiebedrijf door Joseph Milcamps, concentreert zich nog steeds op de productie van wafels. In 1979 stond de onderneming aan de rand van het bankroet en werd ze overgenomen door Serge Stroinovski. Maar in 1989 verkocht hij ze op zijn beurt aan Serge Litvine. Drie jaar geleden verscheen hij opnieuw op het toneel en nam 3% van het kapitaal op zich. Zeven jaar geleden kreeg meerderheidsaandeelhouder Litvine een steuntje in de rug van de Gewestelijke Investeringsmaatschappij van Brussel, die een participatie nam van 26%. “De consumptie van wafels is in de jaren ’90 sterk toegenomen,” merkt de jonge ondernemer op. “Bovendien hebben wij grote marktaandelen op onze concurrenten veroverd door zoveel mogelijk op de prijs-kwaliteitverhouding te gokken.” Merkbekendheid blijft echter een probleem, want in de rekken van de supermarkt lijken alle wafels op elkaar. “De wafel is in België inderdaad een basisproduct,” geeft Litvine toe. “Probeer maar eens om brood een merkimago te geven. Nochtans zouden we dat effect willen bereiken…”

VAN OHIO TOT TOKIO.

Sinds enkele jaren werkt Milcamps nauwer samen met de grootdistributie. Dat betekent dat een groot gedeelte van de productie bestemd is voor de merken van grootdistributeurs in België, maar ook in het buitenland. De banketbakker uit Vorst is immers actief in de export. Een kwart van de wafelproductie vertrekt uit België naar de belangrijkste West-Europese landen, Rusland, de VS en Japan. Milcamps beschikt zelfs over eigen wafelkraampjes in het land van de rijzende zon, in Denemarken en Hongkong. Sinds het einde van de jaren ’80 is dat een activiteit die in België werd opgedoekt.

Vandaag heeft Milcamps een productiecapaciteit van 1,2 miljoen wafels per dag en bakt verschillende soorten wafels – “flash”, Luikse wafels, Brusselse wafels, fruitwafels – maar, zegt Serge Litvine: “Dit is een sector met weinig vernieuwing. We lanceren gemiddeld één product per jaar, in 1997 was dat de Luikse wafel met witte chocola. De pijlers van onze bekendheid blijven echter de Luikse wafel en de fruitwafel.” Uiteindelijk zijn de oude recepten het kostbaarste handelsfonds van het bedrijf…

J-M L