Laat u niet afschrikken

Hoewel de wereldrecessie een rem zet op de heropleving van Oost-Azië, zal de regio opveren. Overmorgen vertrekt een handelsmissie met prins Filip naar Maleisië. Ze zal er de polsslag voelen van het land dat de Azië-crisis het best doorstond (zie blz. 22).

Het aantal bedrijfsfusies en -herstructureringen neemt toe. Steeds meer buitenlanders doen geslaagde overnames in Maleisië, Zuid-Korea, Taiwan, China, Thailand, Indonesië, zelfs Japan (een land waarvan Moody’s de kredietwaardigheid dreigt terug te brengen tot het niveau van… Botswana). De hervormingen gebeuren naar onze zin allemaal te traag en op een te kleine schaal, maar naar plaatselijke maatstaven zijn ze revolutionair.

Westerse media zoomen bij voorkeur in op corruptieschandalen, etnische conflicten, gekibbel tussen politieke elites in Seoul, Bangkok, Jakarta, Kuala Lumpur en Manilla. Maar Enron in de VS en gesjoemel in Parijs tonen dat de Aziaten geen patent hebben op crony capitalism of vriendjeskapitalisme. En ook ondoorzichtige boekhoudingen zijn geen oosters privilege – denk maar aan Sofitex uit Waregem (blz. 80), dat zich hiervoor bij de handelsrechter moet verantwoorden.

“Anders dan de zelfgenoegzame Europeanen doet Oost-Azië aan zelfonderzoek en zijn deze landen bereid hun economisch model bij te sturen,” schrijft de Amerikaanse publicist Jim Rohwer in zijn nieuwste boek ‘Remade in America. How Asia will change because America boomed’. Men zou kunnen opwerpen dat de auteur – opnieuw – te snel van stapel loopt. Rohwers vorige boek, ‘Asia Rising’, kwam immers net vóór de Azië-crisis uit en liet anderen toe om te repliceren met ‘Asia Falling’.

We willen niet aan ‘IMF bashing’doen, maar inmiddels is het duidelijk dat de remedies van het Internationaal Monetair Fonds Indonesië meer schade hebben toegebracht dan nodig. De dirigistische en mercantilistische groeiprestaties van de tijgers in de jaren tachtig en negentig waren fenomenaal en krachtig. Asia Rising was geen mythe.

Met de globalisering sijpelt het instrumentarium voor democratische betrokkenheid en financieel-economische efficiëntie Azië binnen: dezelfde managementtechnieken en juridische systemen die in de jaren zeventig en tachtig in Amerika werden uitgedacht en nu door een generatie Aziaten met Amerikaanse diploma’s op zak worden geïntroduceerd. Niet het operationeel, maar het financieel management van de tijgers faalde. En dat wordt nu bijgesteld.

De kracht van het westerse – en vooral Amerikaanse – model ligt in zijn zelfzuiverende werking: vroeg of laat komt de afrekening, daar zorgen democratische waakhonden voor. Schoksgewijs doet ook in Oost-Azië dat fenomeen zijn intrede. Laat u dus niet afschrikken door het zwaar overtrokken beeld van Maleisië, Indonesië en hele delen van Zuidoost-Azië als broeihaarden van Al-Qaeda of islamfundamentalisme. Meer buitenlandse investeringen en wederzijds respect voor cultuurverschillen zijn het antidotum voor sociale en politieke onrust. Met 60% van de wereldbevolking, half zo jong als in het Westen (Japan uitgezonderd), maar slechts één kwart van het bruto nationaal product van de wereld, en met groeicijfers die minstens dubbel zo hoog zijn als bij ons, liggen dáár de groeimarkten van morgen.

Erik Bruyland [{ssquf}]