“Kunst is mijn derde long”

“Al veertig jaar ben ik bezig met hedendaagse kunst. Eerst deed ik dat actief, als student aan de academie van Leuven. Later, door mijn baan, werd die belangstelling veeleer passief. Samen met mijn vrouw ga ik vaak naar tentoonstellingen en musea. We hebben veel artiesten persoonlijk leren kennen en bezoeken regelmatig ateliers. Kunst is onze derde long. Kunst is als jazz: ze zet mijn zinnen op scherp, het is leven met al je poriën open.

“Kunst helpt me de minder positieve aspecten van mijn praktijk weg te spoelen. Een sporter stapt niet naar me toe als hij Milaan-San Remo heeft gewonnen of als hij kampioen is geworden. Hij heeft me nodig als hij tijdelijk van zijn sokkel is gedonderd.”

Opperste concentratie

“Een advocaat wordt normaal ouder met zijn cliënten. Maar in het sportrecht is er een continue aanvoer van jong geweld. Ook in de hedendaagse kunst vernieuwt mijn blikveld onafgebroken. Het werk van artiesten als Werner Mannaers (rechts op de foto, nvdr) volg ik al lang, en met Rinus Van de Velde heb ik al sinds zijn beginjaren een nauw contact. Daarnaast volg ik beloftes als Kasper Bosmans, die ik opmerkte op zijn afstudeershow aan het HISK.

“Ik benader hun werk nooit als een investering of om het door te verkopen, ik koop het veeleer als steun en uit respect. Als supporter, zeg maar. Als blijkt dat een van mijn ontdekkingen uitgroeit tot een succesvolle artiest, ben ik natuurlijk trots.

“Kunstenaars hebben veel van topsporters. Ze bereiden zich in opperste concentratie voor op hun bergetappe: die ene galerietentoonstelling of museumshow. Focus en precisie zijn belangrijk, maar ook mentale weerbaarheid en rust. Ze vechten even hard als sporters en komen geregeld zichzelf tegen. Velen vallen vroegtijdig af, ook die selectie is beenhard. Het is logisch dat sommigen weleens een klankbord kunnen gebruiken. Als ik dat kan zijn voor een paar artiesten, voel ik me gelukkig.”

Life on the road

“Met nul budget en veel goodwill van bevriende kunstenaars mocht ik de voorbije jaren drie groepstentoonstellingen over sport en kunst samenstellen. Voor de eerste tentoonstelling was het voor velen wat afwachten. Maar toen er goede reacties kwamen, boden kunstenaars spontaan aan mee te doen. Enkele artiesten maakten zelfs nieuw werk voor de expo’s, ook al zijn ze niet met sport bezig. Hun out-of-the-box-ideeën over het thema inspireren me enorm. De Luxemburgse Tina Gillen legde de link tussen Andy Schleck en Andy Warhol. Herman Van Ingelghem schminkte zich een blauw oog, als een boksperformance.

“En ik maak foto’s, ja. Ze hebben geen artistieke pretentie, want ik voel me geen kunstenaar. Ik mag al jaren fotograferen in rennersbussen, volgwagens, kleedkamers en voetbalstadia. Ik wil vooral een gevoel in beeld brengen, met respect voor de sporter, die vaak een vriend is geworden door de weg die we samen hebben afgelegd. Ze laten me rondkijken in hun biotoop, in hun life on the road.

“Ik regisseer niet, maar registreer — zonder pose, zonder extra belichting of enscenering. Met mijn kleine zakcamera kan ik me onzichtbaar maken voor Tom Boonen, Björn Leukemans, Iljo Keisse of Greg Van Avermaet. De mooiste spanningsboog zit vaak in de momenten dat je het niet verwacht.”

THIJS DEMEULEMEESTER, FOTOGRAFIE JONAS LAMPENS