KRUISIG HEN

Met Pasen herdenken de christenen de kruisiging en vieren zij de verrijzenis. De kruisiging van de weifelaars aan Kyoto is bezig. Een verrijzenis zal volgen.

Ik rijd nog jaren verder met mijn verdieselde Opel Zafira zonder roetfilter als Kris Peeters, Vlaams milieuminister, hem niet zelf komt installeren en volledig betaalt, en zolang autorijden niet op de bon komt van de milieupolitie. Ik glimlach nog jaren met de IPCC-commotie zolang de Vlaamse koeien niet langer op stal gehouden worden. Een urineplas in de wei is immers een milieubom. Laat de melkbeesten plassen in hun stallen want daar wordt de mest opgevangen (koeien op stal is uiteraard maatschappelijk onacceptabel voor ecologisten). Ik lees en schrijf nog jaren verder onder mijn TL-buizen en wijs de verspaarlamping af, omdat de omschakeling naar spaarlampen als algemene regel een verwaarloosbaar minderverbruik aan fossiele brandstoffen oplevert.

Bang kijken ondernemers, politici en journalisten in West-Europa naar de georkestreerde mededelingen over toekomstige milieurampen. China, Brazilië, India en Rusland verkneukelen zich in dat alarmisme en zien hun voorsprong groeien op het door meer reglementen, beperkingen, oekazes getreiterde traditionele economiecontinent. De orkestratie heeft drie grondtonen, één, die van een debatverbod, twee, die van de knallende zweep, drie, die van de binaire theologie.

Na de veroordeling van de ontkenners van de Holocaust of de critici van de Holocaustideologie, na de poging om monddood te maken hij of zij die het multiculturalisme afwijst en assimilatie bepleit, is neen zeggen tegen de eenzijdigheid, de halve waarheden en de onbekwaamheid van een deel van de klimaatexperts een doodzonde.

Grondtoon één. Voor kort traden in het Nederlandse televisieprogramma “De leugen regeert”, over de klimaatsverandering, twee wetenschapsjournalisten aan – Martin van Calmthout van de Volkskrant en Ab Pilgram van de Nos. Hun stelling: de mens verwoest het klimaat en dat is onomstotelijk bewezen. Een feit met alle vier de letters in hoofdletter. Zodoende is de vrijheid van meningsuiting hier niet meer gerechtvaardigd, aldus Martin van Calmthout. Fatsoenlijke media zouden de sceptici geen podium meer mogen bieden. Waarom? Die sceptici zouden maar verwarring zaaien bij het onnozele volkje, zoals u en ik. Het klimaat is dermate ingewikkeld dat enkel de experts hun zeg mogen doen en de dutsen die geen expert zijn, hebben te zwijgen en te knikken. Over fascistoïde prietpraat gesproken. Het wachten is op de eerste Vlaamse columnist om een gelijklopende mening te uiten.

Grondtoon twee. De zweep die intellectuelen graag hanteren. Het was maar nadat de USSR onmiskenbaar totalitair werd dat de liefde voor dat land en zijn regime groeide bij de intellectuelen in Europa en de VS. Dat sloot aan bij hun geheime wens om de egalitaire versie van het socialisme te vernietigen en een hiërarchische samenleving te scheppen met de experts boven en het plebs onder. Dan kan de intellectueel de zweep laten knallen en het plebs wordt verdoofd door brood en spelen.

Grondtoon drie. In een binaire theologie is nul het kwade en één het goede. In het klimaatdebat is nul de weifelaar en de ontkenner, één is het IPCC en Groen! en zijn apostelen. De kant van de goeden kijkt naar die van de kwaden als een theologische polarisering: de ongelovige moet worden opgeruimd.

Wie aanvaardt, zoals de geloofsgemeenschap van de één van de binaire theologie, dat de sceptici bestaan uit nare, vieze, onbekwame oude venten, is goed gek. Jaren geleden leerde ik de Brit David Henderson kennen. Die is inderdaad oud, maar niet naar, noch vies noch seniel. Wij maken met sceptici in België, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Australië, Nieuw-Zeeland een elektronische samizdat. De samizdat waren ondergrondse pamfletten en nieuwsbrieven die circuleerden onder dissidenten in de Sovjet-Unie. Onze samizdat, zo zijn er honderden, volgt de IPCC-rapporten en de besluiten die bewindslui daaruit trekken. David Henderson is, en laat mij zijn Engelse titel geven voor de duidelijkheid, ex-Headof the Economics and Statistics Department of the OECD, dus de oud-hoofdeconoom van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, de leidende studiegroep van de ontwikkelde landen. Henderson is geen duts, noch een extremist. Hij bekritiseert het paniekzaaien over het klimaat waar het IPCC zich rapport na rapport in verlustigt. Hij zegt dat het IPCC een monopolie verworven heeft dat de vrije discussie over het milieu verziekt. Hij betreurt dat het bedrijfsleven erbij staat als een roedel geslagen honden. Wat belet BusinessEurope (ex-Unice) om tegensprekelijk te zijn? David Henderson heeft driemaal gelijk.

De auteur is directeur van Trends.

Frans Crols