Kruis of munt

Phil Mickelson won twee van de vorige drie Masters. Donderdag begint de editie 2007. Hoe zou het met zijn wisselvallige swing zijn?

B ig Phil, zoals de Amerikaan Phil Mickelson (36) wel eens wordt genoemd, won vorig jaar en ook in 2004 de Masters. Toch slaagt hij er niet in om een constante in zijn prestaties te leggen. Zoals hij op een heel pijnlijke manier bewees bij de laatste hole van de US Open 2006 op Winged Foot. Mickelson had het US PGA Championship 2005 en de Masters 2006 gewonnen, en leek op de US Open helemaal op weg naar zijn derde major. Het hele toernooi voerde hij het klassement aan, omdat hij er in het korte spel telkens in was geslaagd om zijn minder goede verre slagen te compenseren. Maar zijn laatste drive belandde in een viptent, met zijn ijzeren 3 keilde hij de bal dan tegen een boom, en uiteindelijk strandde hij met een dubbele bogey op een gedeelde tweede plaats. Zijn reactie na afloop was duidelijk: “Ik ben een complete idioot.”

Mickelson bleef dus bij zijn dertig overwinningen sinds 2004 (waaronder drie majors), maar had veel geleerd uit zijn nederlaag: “Ik zal hard aan mijn swing werken. Mijn doel is eenvoudig: een van de beste swings van het circuit hebben.” Maar in 2006 presteerde Big Phil maar bleekjes: 22ste in de British, 16de in de US PGA en een complete ondergang in de Ryder Cup. Hoewel hij bij de Amerikanen het beste alternatief was voor Tiger Woods, voelde hij scherper dan ooit aan dat hij veel te weinig aan twee essentiële parameters had gewerkt: fysieke conditie en swing.

Mickelson is heel handig met de handen en corrigeert op een instinctieve manier zijn te lange swing en te verticale downswing. In het korte spel is hij de beste van de wereld, maar hij is ook iets te snel tevreden met zijn prestaties. In tegenstelling tot andere spelers in de top tien heeft hij last van overgewicht en begint hij alleen met een dieet als het echt de spuigaten uitloopt. En aan doorgedreven fysieke training heeft hij ook al een broertje dood: pas als hij naar adem begint te happen, belt Mickelson zijn persoonlijke trainer op. Dat geldt ook voor zijn swing. Heel af en toe probeert hij die wat beter te maken, korter en trefzekerder, maar als zijn timing min of meer klopt, is hij al tevreden. Zoals tijdens de vorige Masters. Een schril contrast met Tiger Woods, die al twee keer zijn swing grondig wijzigde, zelfs toen hij zowat ieder toernooi won. Het neemt niet weg dat Phil Mickelson het altijd uitstekend doet op Augusta, waar hij sinds 1999 altijd in de top tien finishte, waaronder twee overwinningen en drie derde plaatsen.

John Baete