‘Klagen helpt Limburgse economie niet verder’

Ivo Marechal, de topman van het Limburgse logistieke bedrijf H. Essers, schiet met scherp op de open brief die VKW Limburg verstuurde naar aanleiding van de sluiting van Ford Genk.

Ivo Marechal, de topman van het Limburgse logistieke bedrijf H. Essers, schiet deze week in Trends met scherp op de open brief die VKW Limburg verstuurde naar aanleiding van de sluiting van Ford Genk.

VKW Limburg vraagt een indexsprong en een veertigurenweek om Limburgse ondernemingen weerbaar te maken tegen hun Nederlandse en Duitse concurrenten.

Marechal maant VKW Limburg aan te stoppen met die discussie naar aanleiding van Ford. Zo jaagt het de vakbonden in de loopgraven. De verwijten heen en weer maken een sereen debat onmogelijk. Het helpt Limburg geen centimeter verder.

Marechal pleit voor onmiddellijke actie. Hij wil dat de Limburgse Reconversiemaatschappij, de provinciale platformen en Flanders Investment and Trade op een hoger tempo draaien om investeringen aan te trekken. Hij maakt de som. Er komt 850.000 vierkante meter vrij na de sluiting van Ford Genk. Gemiddeld creëert H. Essers met logistiek vijf banen per duizend vierkante meter. De Ford-terreinen bieden dus potentieel plaats voor bijna 5000 arbeidsplaatsen – evenveel als vandaag.

Marechal: “Een gemiddelde klant heeft 10.000 vierkante meter nodig. Dus moeten we zorgen dat er 85 nieuwe bedrijven naar Limburg komen. Als wij op ons eentje in drie jaar tijd vijftien projecten kunnen realiseren, kunnen alle Limburgse ondernemers samen er toch wel 85 voor hun rekening nemen.”

Wie in de jaren na de sluiting van de mijnen met Limburgse werkgevers sprak, hoorde weleens geklaag en gezaag over de economische achteruitstelling van de provincie – die overigens een feit was. Ook vakbonden hadden er soms een handje van om eerder te gaan voor miljoenen subsidies en de ondersteuning van de klassieke machtscenakels dan voor banencreatie.

Marechal begint niet over de noodzaak aan miljoenen verslindende Limburgplannen die over tientallen jaren lopen, zoals de ondernemersorganisaties vroeger deden. Evenmin klinkt een pleidooi voor reconversievehikels onder exclusief Limburgs beheer. Hij misbruikt de situatie niet om klassieke – overigens vaak terechte – patronale eisen te herkauwen. Wel stelt hij concrete maatregelen voor, die snel en zonder enorme meerkosten te realiseren zijn. “Dit is een verhaal van kansen zien. We moeten nu zeker niet gaan rondlopen met een rouwbandje.”

H. Essers is na de sluiting van Ford de grootste privéwerkgever in Limburg, met een groei van 15 procent per jaar. CEO Marechal is de Limburger nieuwe stijl. Niet klagen en zagen, noch hervallen in klassieke schema’s, maar de mouwen oprollen, is zijn antwoord op de sluiting van Ford Genk. That’s the spirit. Limburg lijkt steeds meer op West-Vlaanderen.