Kip om van te watertanden

Restaurants die focussen op één product, beperken zich meestal tot fast casual. Zelden kom je ze tegen in het hoge segment. Maar dan is er Roti op het Antwerpse Eilandje, een nieuw restaurant met één centrale gast: de kip. De bezielers achter het sfeervolle, smalle zaakje zijn Serge Verboven en zijn partner Helena De Ridder. Het koppel is ook eigenaar van restaurant Marcel en Au Vieux Port, twee gevestigde waarden een beetje verderop. Verboven, die in een ver verleden een kippenkraam had, staat in de beginperiode zelf achter het spit.

Er zijn twee tafels, maar de premiumplaatsen zijn aan de keukentoog, omdat je Verboven en zijn team daar het best bezig ziet en je meteen contact maakt met de chef. Terwijl De Ridder in haar eentje vlot 21 gasten ontvangt, stelt Verboven zijn favoriete gerechten voor en schenkt hij een glas goede cava uit. Heerlijk gemoedelijk.

We volgden hem en deden ons tegoed aan een saté van kippenhartjes (8 euro). Verboven wil alle onderdelen van een kip brengen, ook de minder populaire. Hij bestelt ze apart en bereidt ze uitstekend met een Japanse marinade van ponzu en miso.

De Hubbard-kippen waarmee Roti werkt, komen uit de Ardennen, waar ze natuurlijk en met veel ruimte opgroeien. Dat proef je ook. Op het menu staan tal van kippenbereidingen en enkele alternatieven voor de rundvleesfanaat en de vegetariër. Een gloeiend hete cocotte met een nog pruttelend gepocheerd kippenei, duxelles van champignons, afgetopt met parmezaan en truffel (22 euro) is een smaakbom. Ook met de huisbereide kippenkroket (12 euro) maakt Verboven een statement. Geen bitterbal met kippenmousse, maar een grote, stevige kroket met zichtbare stukken zacht kippenvlees erin.

We delen een halve kip van ‘t spit met frietjes (21 euro), met als optionele bijgerechtjes koude appelmoes (5 euro) en een frisse salade (5 euro). Wat je vraagt, krijg je ook. Er ligt letterlijk een halve kip op een klassiek bord met het Roti-logo. Eerlijker wordt het niet. Maar het hoogtepunt is de chicken pot pie (17 euro), die recht uit de oven komt. Wanneer je je vork door een sluier van bladerdeeg prikt, beland je in een walhalla van smeuïgheid met kippenragout en saus van mosterd. Tel daar nog de pommes sarladaises (5 euro) bij, aardappelschijfjes gekonfijt in eendenvet, en ik kan alleen maar zeggen: ik heb bijzonder lekker gegeten.