KINESISTEN ALS SPORTONDERNEMER

Discriminatie met Riziv-briefjes.

Handige kinesisten beconcurreren met Riziv-briefjes de gewone fitnesscentra. Meer en meer ondernemingen begrijpen dat onder begeleiding werken aan de wellness van hun medewerkers positief is voor het bedrijfsklimaat en het dalen van het absenteïsme. Wat zij eventueel betalen aan abonnementen voor hun medewerkers bij de gespecialiseerde bedrijven is fiscaal (nog) niet aftrekbaar. Het fitnesscentrum stuurt een factuur naar het bedrijf en moet daarop 21% BTW aanrekenen. De Belgische fitnesscentra zien de bedrijvenmarkt openen en doen investeringen voor de nieuwe klandizie. Op hetzelfde ogenblik ontdekken zij de groeiende concurrentie van kinesisten die naast hun normale praktijk ook heuse sportaccommodatie uitbouwen die wordt gesubsidieerd (maar dat zonder hun medeweten) door de… mutualiteiten, dus gedeeltelijk door de belastingbetaler. De kinesportaccommodatie is een forse uitbreiding van het aantal toestellen voor revalidatie. De patiënt wordt een fitnesscliënt.

Een arts kan een voorschrift afleveren voor twintig sportieve revalidatiebehandelingen – ook verlengingen zijn mogelijk – bij een kinesitherapeut. Deze behandelingen ontvangen een Riziv-nummer en worden via de mutualiteiten terugbetaald. So far so good. De bonafide fitnesscentra zien echter dat een groeiende groep van kinesisten een gezondheidshandeltje opzet. De kinesisten kopen of huren meer loopbanden, fietsen, professionele fitnesstoestellen dan voor de revalidatie in de strikte zin noodzakelijk is. Zij lokken klanten die een voorschrift presenteren en gesubsidieerd door het Riziv werken aan hart, longen en spieren. Een doorsnee-jaarabonnement van een fitnesscentrum kost 20.000 frank, bij het kinecentrum kost het stukken minder door de terugbetaling. Een arts kan, zonder dat hij onreglementaire handelingen op het oog heeft (zijn klant kan blijven klagen over rugpijn) voorbij de twintig behandelingen gaan door bijvoorbeeld drie briefjes met twintig beurten voor te schrijven (60 behandelingen per patiënt per jaar is vandaag de bovengrens). Als hij ze bijvoorbeeld blanco laat, is de ruimte voor misbruiken ten aanzien van de gewone fitnesscentra compleet.

De fitness-sector begint een professionele vertegenwoordigingsstructuur te krijgen en overweegt acties om de discriminatie te stoppen. Een gelijkaardige situatie groeide voor enkele jaren rond zonnebankbeurten en sauna’s aangeboden door kinesisten. Het aanbod nam dusdanige proporties aan dat de reguliere zonne- en saunacentra werden benadeeld. Dit leidde tot het invoeren van remgeld voor het gebruik van zonnebanken en sauna’s bij kinesisten. Vertegenwoordigers van de kinebranche bepleiten een sterkere discipline en zelfregulering onder hun vakbroeders/zusters om te beletten dat op den duur dezelfde ingreep gebeurt voor de sportaccommodatie van de kinesisten.