Kat op een heet zinken dak

Met een sekure portrettering van de karakters maakt Antigone van de klassieker van Tennessee Williams beklijvend intens teater.

Kontinu twee paden bewandelen die mekaar soms kruisen, dat is wat de Turnhoutse regisseur Ignace Cornelissen sinds jaren doet. Met zijn eigen gezelschap Het Gevolg neemt hij een belangrijke plaats in binnen het jeugdteater : voorstellingen als “Wintersprookje” of “De ingebeelde zieke” appelleren daarbij ook aan een volwassen publiek. Met grote regelmaat regisseert hij tevens binnen het avondteater, soms bij het Antwerpse Theater Zuidpool, soms bij Theater Antigone uit Kortrijk. Na “Nonkel”(1993), een bewerking van Anton Tsjechovs “Oom Wanja”, en “Bouwmeester Solness” (1995) naar Henrik Ibsen, heeft Cornelissen bij Antigone ditmaal geopteerd voor een Amerikaanse klassieker : “Cat on a Hot Tin Roof” van Tennessee Williams (1911-1983), een stuk waarvoor de schrijver in 1955 de Pulitzer-prijs ontving.

Met zijn vlijmscherpe, stapsgewijze ontleding van familierelaties is Tennessee Williams schatplichtig aan August Strindberg en aan Eugene O’Neill. Zo ook in het stuk “Kat op een heet zinken dak”, waarin hij minutieus een krisis registreert ten huize van Grote Va Pollitt, de schatrijke eigenaar van een katoenplantage in het zuiden van de Verenigde Staten. Grote Va is de enige van zijn familie die er niet van op de hoogte is dat hij aan een terminale vorm van kanker lijdt. Op het verjaardagsfeestje ter ere van zijn vijfenzestigste en waarschijnlijk laatste verjaardag, zitten de jongere familieleden reeds te azen op de erfenis. Met uitzondering van zoon Brick dan, een eenzame alkoholist die een weinig vruchtbare relatie heeft met zijn vrouw Margaret, maar desondanks bij zijn pa op een goed blaadje staat.

In zijn enscenering richt Ignace Cornelissen zijn aandacht op de leugens achter het broze familiegeluk, en de verschillende manier waarop vader en zoon daarop reageren. Grote Va heeft zich, conform aan de geplogenheden van zijn generatie, verzoend met de schone schijn. Zoon Brick heeft troost gevonden in de fles en gaat er prat op steeds de waarheid te spreken, maar speelt aan het einde toch het spel mee om zijn vrouw ter wille te zijn. Cornelissen munt uit in een sekure portrettering van zijn karakters. Vooral de tegenstelling tussen een dynamische Grote Va (Dries Smits) en een verbeten Brick (Koen De Sutter) geeft deze voorstelling, ondanks een wat zoekende start, een beklijvende intensiteit mee, die van “Kat op een heet zinken dak” een biezondere teateravond maakt.

P. ANTHONISSEN

Theater Antigone met “Kat op een heet zinken dak” : nog op 2/2 in Stadsschouwburg Kortrijk, op 3/2 in Westrand (Dilbeek), op 9/2 in Stadsschouwburg Brugge, op 10/2 in De Warande (Turnhout), van 21 tot 24/2 in Theater Zuidpool (Antwerpen), op 26/2 in Stadsschouwburg Leuven, op 1/3 in C.C. Gildhof (Tielt), op 8/3 in C.C. Heusden-Zolder, op 18/3 in C.C. Sint-Pieters-Woluwe.

Marlies Hamelynck en Dries Smits Vlijmscherpe ontleding van familierelaties in Kat op een heet zinken dak.