Karl Lagerfield verkoopt per opbod

Veilinghuis Christie’s blijft in goede doen. In nauwelijks twaalf maanden tijd slaagt het erin voor de derde maal een unieke collectie hoogwaardige Franse meubelen, schilderijen en antieke voorwerpen te veilen aan onwaarschijnlijke (wereld)recordprijzen.

In juli 1999 werd de lat reeds zeer hoog gelegd met de verkoop in Londen van de beroemde collectie van baron Albert von Rothschild, in december 1999 op de voet gevolgd door deze van Saoedisch miljardair Akram Ojjeh te Monaco. De hoogste biedprijzen ooit voor vier Franse antieke meubelen hebben de veilingwereld toen eventjes met verstomming geslagen: gemiddeld 300 miljoen frank per stuk! En nu is er de volledige inboedel van couturier Karl Lagerfeld (geraamde opbrengst: 1,3 miljard frank).

Een mooier cadeau kon het Parijse hoofdkwartier van dit bekend veilinghuis zich niet dromen bij de recente opening van hun nieuwe vestigingsplaats in de nabijheid van de Champs Elysées.

De collectie Lagerfeld bestaat uit meer dan 400 loten Franse antieke meubelen en kunstvoorwerpen die apart geveild worden in Monaco op 28 en 29 april. Waarom Monaco? Als een soort bescherming van de eigen Kamer der Antiquairs laat de Franse wetgeving nog steeds niet toe dat Christie’s in Frankrijk verkoopsveilingen houdt.

De meer dan 150 schilderijen, waarvan negentien doeken een schattingsprijs meedragen van ruim 4 miljoen frank per stuk, worden geveild in New York op 24 mei. Het merendeel van het aanbod betreft 18de eeuwse antiek, met nadruk op stukken uit de tijd van Louis XV en Louis XVI, de lievelingsperiode van verzamelaar Lagerfeld.

Drie bijhorende royaal uitgegeven veilingcatalogen zijn voor de gelegenheid gebundeld in een luxueuze opbergbox met een totaal gewicht van 4 kg. (1500 frank per deel). Dit voorbestemd collectors item beschrijft elk lot uitvoerig met bijhorende schattingsprijzen van experts, alles telkens geïllustreerd met unieke foto’s van de totale verzameling.

Zoals bij alle verkopen van prestigieuze inboedels van nog levende personen of families, stelt het publiek zich vaak de vraag: waarom? En precies op deze vraag, krijgt men zelden antwoord. Noch van het veilinghuis zélf, noch van de verkopers in kwestie. Men verstopt zich officiëel achter het woord discretie en daarmee is de kous droogweg af.

Insiders weten nochtans dat één van de drie Engelse D’s (Death, Divorce of Donation) meestal de officieuze achterliggende verkoopsreden is. Maar voor de 62-jarige, ongehuwde Lagerfeld levert dit geen plausibele verklaring op.

De voor velen misschien voor de hand liggende reden – dat men het doet voor het geld – is alleszins aan deze vermogende heer-van-stand niet besteed! Laten we hem dus maar gewoon geloven als hij zegt (in Le Figaro): “Ik had de bedoeling om van mijn kasteel in Bretagne een museum te maken toegewijd aan de 18de eeuwse kunst. Maar vandalen en inbrekers hebben me in een andere richting beïnvloed. Ik verkoop alles. Alleen enkele gekregen portretten houd ik. Cadeaus verkoop je niet. Ik concentreer me vanaf nu op een andere stijl, de zen baroque.

Karl Lagerfeld (Hamburg, 1938) is een kind van welstellende ouders en was reeds zeer jong in 18de eeuwse Franse kunst, architectuur en muziek geïnteresseerd. Hij sprak vier talen en kon zijn studies afmaken in Parijs.

Deze cosmopolitische man, die reeds als 17-jarige assistent werd van Pierre Balmain en drie jaar later artistiek directeur bij Jean Patou, verzamelde op zijn eerste Parijse appartementje antiek van de hoogste kwaliteit. Een hobby die hij de laatste twintig jaar tot passionele proporties opvoer, naarmate bekendheid en financieel succes dit toelieten.

Nog onafhankelijk, maar bekend stylist voor diverse modehuizen, lanceerde hij in 1975 zijn eerste eigen parfum Chloe waarmee hij wereldwijd scoorde, zeven jaar voor hij met zijn eerste prêt-à-porter-lijn onder eigen naam startte. De rest is (mode)geschiedenis. Stelselmatig ging hij over tot de aanschaf van steeds duurdere stukken. Hij liet zich daarbij assisteren door zijn vriend en historicus Patrick Hourcade die hierbij een budget van ongeveer 6 miljoen frank mocht besteden… per week! Hij was trouwens niet te beroerd om delen van zijn verzameling dagelijks te gebruiken! Ondanks het feit dat een viertal van zijn 18de eeuwse armstoelen tussen 6 en 9 miljoen frank zijn geschat, mochten zijn bezoekers er uitgebreid plaats in nemen.

In zijn vier meter hoog paarlemoerenkleurig hemelbed (rijkelijk gedecoreerd met velours en zeldzame zijde uit de Louis XVI-periode), sliep hij regelmatig (geschat: 6 miljoen frank). Hij dronk schier dagelijks thee uit zijn kostbaar servies van Sèvres-porselein (geschat: 900.000 frank) of bedolf zijn door de beroemdste Franse schrijnwerkers gemaakte burelen ongegeneerd onder de dagelijkse paperassen.

Dit was zijn manier en opvatting over “hoe je de Franse 18de eeuw als een soort ideaal het best consumeert en dagelijks her-beleeft…”.

piet de baets