Kaas raspen of met pensioen: een makkelijke keuze

Op een leeftijd dat andere managers denken aan hun pensioen en zonnige stranden, ging Johan De Turck een nieuwe uitdaging aan. Samen met de Limburgse Reconversiemaatschappij en Fortis Equity nam hij de firma Kaasbrik over. Waarom? “Ik kan niet stilzitten.”

Het leven zit soms vol vreemde bochten. Niets deed vermoeden dat Johan De Turck, die in het Oost-Vlaamse Appelterre werd geboren, op Limburgse bodem zou aarden. Deze ondernemer pur sang heeft een goed gevuld leven achter de rug en op 59-jarige leeftijd wenkte het pensioen. Het vooruitzicht van een rustige oude dag verdween echter toen een unieke overnamekans zich voordeed. Johan De Turck greep die met beide handen, een beslissing die hij de voorbije drie jaar geen moment heeft betreurd.

Kaasbrik is gespecialiseerd in kaasbehandeling, met als specialiteit Italiaanse kazen en meer bepaald mozzarella. Ze gebruiken als grondstoffen ook emmentaler, cheddar, gouda, smeltkaas enzovoort. De producten zijn geraspte kaas, plakjes en blokken in cateringformaat. Het grootste deel van de productie (zowat 70 %) gaat naar de groothandel, maar ook de grootdistributie en de industrie zijn belangrijke afnemers. Behalve België zijn ook Spanje, Frankrijk, Nederland en andere Europese landen belangrijke afzetmarkten. Onder leiding van De Turck probeert Kaasbrik verder te internationaliseren.

Crisismanager op 27 jaar

In zijn studententijd verzeilde Johan De Turck in Sint-Truiden. “Ik koos voor een opleiding industrieel ingenieur landbouw en dat kon je alleen daar volgen. Daarna heb ik nog een Ehsaldiploma behaald, en toen ging ik bij de Boerenbond aan de slag. Op 27-jarige leeftijd kreeg ik het verzoek of ik geen orde op zaken wou stellen bij de melkerij Lilac. Die was op drift geraakt na een slecht voorbereide fusie. De Boerenbond had via Cera veel geïnvesteerd in Lilac. Niemand anders wilde de uitdaging aangaan, en zo werd ik crisismanager.”

De Turck slaagde er samen met jonge en nieuwe medewerkers in om de melkerij weer op koers te krijgen. Inmiddels had hij zijn vrouw in Limburg gevonden en leek het erop dat hij nooit meer uit Limburg zou weggaan. “Bij Lilac ben ik een aantal jaren gebleven, wat me de kans bood om de zuivelsector goed te leren kennen. Het was de tijd dat Sicco Mansholt als EU-commissaris grote landbouwhervormingen doorvoerde, een boeiende periode dus. Ik heb Lilac op een professionele leest geschoeid.”

Maar De Turck kreeg een voorstel van Danone waar hij niet ‘nee’ tegen kon zeggen. “In 1979 werd ik door Danone weggehaald om adjunct algemeen directeur Benelux te worden. Bij Lilac leerde ik de productie kennen, bij Danone marketing en sales. Vergaderingen meemaken en strategische plannen bespreken met de legendarische Antoine Riboud, dat vergeet je nooit.”

Na een paar jaar verhuisde Johan De Turck op vraag van zijn werkgever naar Noord-Frankrijk, waar hij de Danonevestiging in Bailleuil leidde. “We zijn toen in West-Vlaanderen gaan wonen, tot het tijd was voor de kinderen om naar school te gaan. Mijn vrouw had wat last van heimwee en wou terug naar Limburg. Ik heb mijn hart gevolgd.”

Overnemen, die handel

De kans om weer in Limburg te gaan werken, kwam van het bedrijf Debic, gespecialiseerd in slagroom in spuitbussen. Debic had een sterke groei achter de rug en eigenaar Armand Schellens zag in De Turck een geschikte algemeen directeur. Wegens opvolgingsproblemen werd het bedrijf verkooprijp gemaakt en vervolgens aan Coberco afgestaan. De Turcks volgende halte was Sodial, een grote Franse coöperatieve zuivelgroep die onder meer Yoplait commercialiseert. “Sodial had in de Benelux geen filiaal en dat heb ik van nul opgebouwd. Het was een hele ommezwaai om van een groot, gestructureerd bedrijf als Debic over te stappen naar een opstartende firma. In 1997 werd ik benaderd door Irish Dairy Board, dat via dochter Yoko in Genk handelde in merkkazen. Die business bood weinig toekomstmogelijkheden. Mij werd gevraagd om Yoko om te bouwen van een handels- naar een productieonderneming.”

De Ieren vroegen De Turck om op zoek te gaan naar geschikte overnamekandidaten. Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan, want in de sector was niet veel meer beschikbaar. Tot hij op Kaasbrik stootte: “Ik zag dadelijk de synergie tussen hun en onze activiteiten, maar de Ieren bekeken het anders. Uiteindelijk heb ik Kaasbrik zelf overgenomen.”

Johan De Turck stapte daarvoor naar de Limburgs Reconversiemaatschappij (LRM) en vond gretig gehoor voor zijn plannen: “De LRM stapte mee in de boot, net als Fortis Equity. Samen bezitten ze 68 % van de aandelen, de rest is gelijk verdeeld tussen stichter Willy Bosmans en mij.” De Turck hielp Kaasbrik uitgroeien tot een bedrijf met een twintigtal werknemers en een omzet (2006) van 10,80 miljoen euro.

Aperitiefblokjes

Johan De Turck is nu 62 jaar, maar wil van geen ophouden weten: “Er zijn nog een aantal dingen die ik wil verwezenlijken. In 2006 verkochten we 3000 ton, het budget voor dit jaar voorziet 3500 ton, maar onze topcapaciteit bedraagt 6000 ton. Die wil ik maximaal benutten. Er is nog ruimte voor groei, dus we gaan nieuwe marktsegmenten aanboren. Aperitiefblokjes bijvoorbeeld. De afgelopen jaren hebben we flink geïnvesteerd, onder meer in een elektronisch traceringssysteem. Nu ligt de focus op expansie, maar ook op kwaliteit en flexibiliteit. Daarvoor hebben we alle benodigde certificaten, zoals ACS, HACCP en BRC.”

Jos Sterk