John Brock is onze David Beckham

In het rijk van John Brock gaat de zon nooit onder. In het rijk van Michel Tilmant gaat de zon evenmin ooit onder.

John Brock (zie blz. 20) en Michel Tilmant zijn supernomaden: plantureus betaalde bazen van chique ondernemingen uit de Europese topdivisie. De Belg Tilmant leidt het Nederlandse ING. In Nederland is hij een van de zes landgenoten – waaronder vijf Vlamingen – die in de top of subtop nestelen van oranje multinationals. De Amerikaan Brock en de Europeaan Tilmant staan portret voor het grotere Europa dat vanaf 1 mei het onze is.

De internationalisering van alle Europese ondernemingen is al een tijd aan de gang. Nu volgt de hogere versnelling en, gelijklopend, een hogere verengelsing en Atlantisering van de Europese grootbedrijven. De pseudo-Verenigde Staten van Europa zal breinen shoppen op een Atlantische markt waar MBA de lingua franca is.

Hoe Belgisch, Nederlands of Europees is het bedrijfsleven van de EU? Wie zal in België over vijf jaar een jaarverslag opstellen in het Nederlands, ondanks de wettelijke verplichting? En is dit catastrofaal? Neen, dit is niet catastrofaal voor wie aanvaardt dat een deeltje van de mierenhoop die het Europa in wording jaren zal blijven, wordt versimpeld door een taalkundige en economische stroomlijning van Anglo-Amerikaanse couture.

Ons bier dat John Brock verkoopt, wordt gedronken in China, Europa en Amerika. John Brock is de topman van Interbrew en in het najaar ook van het Braziliaanse AmBev. De fusie-joint venture wordt een betere editie van het krakkemikkig geleide Royal Dutch-Shell. John Brock is Amerikaan van de Deep South, geen zoon van Wasps; White Anglo-Saxon Protestants van de oostkust. De ingenieur van vorming bezit een hoofd voor cijfers. John Brock spreekt geen woord Dutch en noemt het trouwens Flemish, wat geen verwondering kan wekken bij iemand die zijn inburgering in België ontvangt van edellieden-aandeelhouders met een unitaire geest en een wereldspirit die hen thuis doet zijn op de hacienda’s van de familiale aandeelhouders van AmBev, maar minder op hun kastelen in Brabant.

Het beursgenoteerde familiale Interbrew doet het al vijf jaar zonder Belgische nummer één. Hugo Powell geniet van zijn rijkdom en familie op een buiten over de oceaan. John Brock reist 65 % van zijn tijd over de wereld om de overnames van Powell, en de nieuwe mega-acquisitie, te bemesten.

John Brock werkte tot de lente van 2003 voor een bedrijf met grote menslievendheid en ethiek. Cadbury Schweppes is een eeuwoude schepping van Quakers, een christelijke stroming die aan de basis ligt van de betere ondernemingen in Engeland en de VS. Quakers koesteren een hoge persoonlijke ethiek en schenken grote bedragen voor het sociale goed van de samenleving.

John Brock toucheert bij Interbrew een vorstelijke beloning – hoeveel is versluierd in de totale som voor het executive committee. Michel Tilmant heeft een compensatie die naar Belgische normen exhibitionistisch is en leidde tot een rel. Brock en Tilmant opereren op een ‘commodity-achtige’ wereldmarkt voor talent die gelijkenissen vertoont met de transfermarkt voor stervoetballers. Hun sleutelrol, verantwoordelijkheid en rendement maken jaloezie onsmakelijk. John Brock is onze David Beckham.

Frans Crols