JEAN-CHRISTOPHE TELLIER OVER

ONTSPANNEN

“Mijn vrije tijd is beperkt, maar ik probeer wat aan sport te doen. Joggen maakt het hoofd leeg, en daar heb ik soms behoefte aan. Niet elke ochtend, maar toch drie of vier keer per week, telkens een tochtje van vijf of zes kilometer. Hier in Brussel is dat wel wat ingewikkeld. Op straat lopen is niet goed voor de gewrichten, en de sportclubs gaan hier pas om zeven uur open. Daarvoor was het in de Verenigde Staten veel beter.

“Mentaal kunnen afschakelen is belangrijk. Ons brein heeft behoefte aan periodes om alles wat te verteren. Ik kom dan ook op de beste ideeën. Ik lees graag en houd van kunst, zowel muziek als schilderkunst. Daarin zoek ik eerder de coloristen, het expressionisme en soms zelfs het fauvisme. Ik zie geneeskunde zelfs eerder als een kunst dan als een wetenschap.

“Vakanties met het hele gezin zijn veeleer zeldzaam. Mijn partner heeft een bedrijf dat bedrijfsevenementen organiseert en kantoren heeft in New York, Genève en Parijs. Bovendien studeren twee van onze kinderen in de Verenigde Staten. Een derde zit in Parijs op de universiteit.”

WIJN EN BIER

“Ik was vroeger totaal geen liefhebber van bier, maar nu lacht mijn vrouw me uit omdat ik een grote pleitbezorger voor België en zijn specialiteiten ben geworden. “In de Verenigde Staten moest ik op restaurant altijd de wijn kiezen, want ik kwam per slot van rekening uit Frankrijk. Ik voelde me dan altijd gegeneerd, want ik kende enkel iets van champagne, niets van bordeaux of bourgogne. Ik drink het liefst Californische wijn, en ook wel een beetje Italiaanse.”

STAD EN PLATTELAND

“Ik ben afkomstig van de Champagnestreek, maar ik voel nauwelijks roots. Ik ben heel jong op kostschool gegaan. Er zijn dus heel wat omgevingen waarin ik me goed voel. En ook hier voel ik me goed. Ik heb gestudeerd in Parijs, ben daarna een eerste keer naar België gekomen, dan werkte ik in Zwitserland en de Verenigde Staten en nu weer hier. Ik ben niet iemand die ieder jaar naar hetzelfde oord op vakantie gaat. Thuis is gewoon waar ik me goed voel met vrienden en familie, en dat kan eender waar zijn.

“Momenteel woon ik in de Zavel, in hartje Brussel. Ik ben ook eerder een stadsjongen. Ook in Parijs en in Atlanta woonde ik in het centrum. Ik ben niet iemand van het platteland, totaal niet.”

ZIJN ROEPNAAM

“Mijn Amerikaanse baas bij Novartis was de eerste die mijn naam afkortte tot JC. Voor Amerikanen is Jean-Christophe ingewikkeld. Zij houden niet van samengestelde namen, dus hadden ze de neiging om Jean te zeggen. Maar dat is eerder een vrouwennaam in het Engels. Dus…”