Janneke van der Kamp (38) ‘Leren overheden ooit iets van elkaar?’

De Nederlandse Janneke van der Kamp leidt vanuit Vilvoorde de Belgisch-Luxemburgse afdeling van de farmagroep Novartis, het nummer twee op de Belgische markt. Zowat 1000 van de 1500 werknemers werken in Puurs, waar de divisie Alcon een productieafdeling van ooggeneesmiddelen heeft. Alcon is hier bekend geworden door zijn distributieakkoord voor Jetrea, het nieuwe oogmedicijn van het Leuvense biotechbedrijf ThromboGenics. Tot Novartis behoort ook de generische afdeling Sandoz, de otc-tak Novartis Consumer Health en Novartis Pharma.

Wat is jullie rol bij Jetrea?

JANNEKE VAN DER KAMP. “Novartis zet Jetrea wereldwijd in de markt, behalve in de Verenigde Staten. Binnen enkele weken start de distributie vanuit Puurs; de productie gebeurt daar voorlopig nog niet. De distributie is een interessant proces, want de temperatuur van het product mag nooit uitkomen boven -20 graden.”

Novartis kwam in het nieuws met een gevecht in India over een patent op het kankergeneesmiddel Glivec. Dat was goed voor de naambekendheid.

VAN DER KAMP. “Het debat was gelukkig vrij genuanceerd, maar niet overal werd het hele verhaal verteld. Dat arme Indiase patiënten geen toegang zouden krijgen tot onze medicatie, slaat nergens op. We verstrekken Glivec in India al lang gratis aan 95 procent van de patiënten die het geneesmiddel nodig hebben.”

Wat hebt u het voorbije jaar bijgeleerd?

VAN DER KAMP. “In elk Europees land waar ik heb gewerkt, zit de gezondheidszorg anders in elkaar. Leren die overheden eigenlijk ooit wel eens iets van elkaar, vraag ik me af. In België is het stelsel voor de patiënt goed georganiseerd, maar de toegang tot nieuwe medicatie loopt achter op de buurlanden. Het gebeurt geregeld dat nieuwe geneesmiddelen hier niet worden vergoed, maar in de buurlanden wel. Novartis heeft meer last van dat conservatieve vergoedingsbeleid dan andere bedrijven, omdat wij verreweg de meeste nieuwe medicijnen hebben.”

“En het Belgische lonenbeleid is voor buitenlanders moeilijk te begrijpen. Ik heb mijn eerste salarisronde achter de rug en dacht dat ik kon bepalen wie welke loonsverhoging zou krijgen. Dat was niet zo, want dat wordt hier bepaald door de eerste minister met die loonindexering. (lacht) Voor iemand als ik, die gewend is aan een performance based culture, is dat een opvallend verschijnsel.”

U bent hier nu ingeburgerd. Waarover hebt u zich nog verbaasd?

VAN DER KAMP. “Ik had vooraf boekjes gelezen over de verschillen tussen Belgen en Nederlanders. Maar die zijn minder groot dan die boekjes deden vermoeden. Maar toch is er een verschil: in Nederland is het gebruikelijker dan in België dat je gewoon zegt tegen je baas of je het met hem eens bent of niet. Hoe meer speaking up, hoe beter.”

BE.L.

“Het Belgische lonenbeleid is voor buitenlanders moeilijk te begrijpen”