Is er leven na de 50 ?

De voorbije weken konden we geregeld vernemen dat de werkloosheid in ons land daalt. Bij nader toezien blijkt daarvan echter niets te kloppen. De regering zet de ouderen opzij zoals een kleuter een kapot stuk speelgoed wegwerpt.

Le retour du coeur. Deze kreet lag mee aan de basis van de huidige en vorige regering- Dehaene. Toch voelt niet elke bevolkingsgroep die behaaglijke warmte. Voor wie boven de 50 is en zijn baan heeft verloren, toont dit kabinet weinig erbarmen. Werkloze 50-plussers worden gewoonweg afgeschreven voor de arbeidsmarkt, zo blijkt uit het gevoerde “beleid” inzake werkloosheidsstatistieken.

Dat ons land zich inzake de betrouwbaarheid van zijn cijfermateriaal de voorbije jaren een bedenkelijke reputatie heeft opgebouwd, is genoegzaam bekend. Maar in plaats van daaraan iets te veranderen, drijft de overheid de zaken op de spits. Een flagrant voorbeeld daarvan is het recente gesjoemel met de werkloosheidscijfers. De voorbije weken konden we geregeld vernemen dat de werkloosheid in ons land daalt. Bij nader toezien blijkt daarvan echter niets te kloppen.

Nadat ze eerder al de 55-plussers uit de cijfers van de uitkeringsgerechtigde volledig werklozen wegwiedde, achtte de regering-Dehaene het nu de beurt aan de 50-plussers die langer dan één jaar werkloos zijn. Grafiek 1 toont aan dat als gevolg daarvan het seizoengezuiverde cijfer van de niet-werkende werkzoekenden tussen januari en april 1996 met 8000 eenheden is teruggelopen. Rekent men de ouderen opnieuw mee, dan stijgt de werkloosheid over dezelfde periode met 6000 eenheden.

Ook ten aanzien van dezelfde maanden van vorig jaar is er geen sprake van een terugloop van de werkloosheid. In elk van de eerste vier maanden van 1996 lag de werkloosheid een kleine 20.000 eenheden hoger dan vorig jaar. Waarom zouden we bijvoorbeeld ook niet de min-30’ers uit de statistieken lichten ? Zijn zij niet wat jong om met het predicaat werkloze door het leven te moeten ? Nog even en deze regering beweert dat we eigenlijk in een situatie van volledige tewerkstelling zitten.

RETORIEK.

Dit soort van cijfergeknoei vloeit voort uit het feit dat deze regering, ondanks soms imponerende retoriek, op het vlak van een constructief tewerkstellingsbeleid nauwelijks een ernstige maatregel in de steigers krijgt. Grafiek 2 geeft in dit verband een indicatie van wat één der pijlers van zo’n efficiënt tewerkstellingsbeleid zou moeten zijn. De rendabiliteit van het eigen vermogen van ondernemingen en de tewerkstelling die ze behouden én scheppen blijken zeer nauw met elkaar verbonden te zijn. Zolang er in en rond de regering mensen zetelen die vinden dat de overheid cadeaus uitdeelt aan het bedrijfsleven telkens wanneer de winsten van ondernemingen stijgen, zal het moeilijk vallen om een ernstig beleid ter bestrijding van de werkloosheid te voeren.

JVO

MINISTER VAN TEWERKSTELLING MIET SMET Superviseert het onterend gegoochel met statistieken.