“Een bedrijf is meer dan enkel die bottomline,” vindt Herman Van de Velde, gedelegeerd bestuurder van het gelijknamige lingeriebedrijf. In zijn maideninterview als nieuwe voorzitter van werkgeversorganisatie VKW in het ecoonomisch weekblad Trends blikt hij terug en vooruit na de verkiezingen en de crisis, en maakt duidelijk wat de toegevoegde waarde van VKW moet zijn.
“Elke ondernemer of kaderlid die een bedrijf niet ziet als een loutere geldmachine, zou lid moeten zijn van onze organisatie. Dat is het doel. Tegelijk: we hebben er geen behoefte aan de grootste te zijn. Wij willen thema’s op de kaart zetten: corporate governance, Jobkanaal,…”
“Ik denk dat wij meer bezig zijn met het waarom van het ondernemen. Anderen meer met het hoe, de belangenbehartiging. Wij willen het sociaal overleg niet in handen nemen, wel nadenken over hoe het anders en beter kan. De modellen van het verleden in vraag stellen. Standaardisatie, hiërarchie, wat ik het Tayloristisch model noem: dat werkt niet meer. We moeten op zoek naar de dingen waardoor mensen worden bezield. Ebitda, balanced scorecard: halen mensen daar hun motivatie uit? Dat denk ik niet.”
“Ik vond het heel ongelukkig dat de regering viel. Het voordeel van de laatste verkiezingen is dat de kiezer een heel duidelijke boodschap heeft gegeven. Politiek betekent onderhandelen, en het grote gevaar is dat er een trade-off komt tussen veranderingen aan de staatsstructuur en het sociaal-economische.”
“De Wever krijgt dan zijn staatshervorming, en Di Rupo een stevige hand in het financiële. Het probleem is dat er veel te snel wordt gedacht in wij en zij. Wij hadden een tweetalig land moeten zijn, maar ik heb het gevoel dat we voorbij het point of no return zijn. Die kans hebben we definitief gemist.”
“Wat me opvalt in het debat over de crisis, is dat Duitsland nu wordt verweten dat ze zo competitief zijn. Terwijl onze oosterburen enkel de vruchten plukken van hervormingen op de arbeidsmarkt en loonmatigingen die ze al hebben doorgevoerd onder Schröder. Zij zijn er toen in geslaagd de korte termijn te overstijgen. Mensen leven en gedijen in het systeem dat er is.”
“We moeten dat proces veranderen, om te zorgen dat iedereen die prikkel krijgt om te werken. Ik denk dat door de crisis de vraagstelling, waar zijn we mee bezig?, is verscherpt. Wanneer je als bedrijf louter bezig bent geweest met de bottomline, dan is een dergelijke crisis natuurlijk een gigantische ramp. Maar als je ook bezig bent met de betrokkenheid van mensen, dan heb je een ander perspectief.”
“Als het VKW één echte roeping heeft, dan deze: op en goed onderbouwde manier een antwoord zoeken op de vraag: hoe kunnen we mensen bezielen? Dat vergt leiderschap en vertrouwen. Ik geloof niet in individueel leiderschap. Je neemt verantwoordelijkheid, en je draagt de leiding met een team van mensen. In mijn bedrijf heb ik dat vijfentwintig jaar gedaan met familieleden, nu sinds vijf jaar met Ignace.”
“Om samen te werken, en gezamenlijk leiding te geven, moet je vertrouwen kunnen geven. Dat is essentieel voor collectief leiderschap. Je moet vertrouwen hebben in de talenten van mensen, en hen positief kunnen stimuleren. Achterdochtige mensen kunnen geen organisaties uitbouwen.”
LUH
