“Ik moet mezelf soms overtuigen: Hassan, doe het morgen”

“Werk alsof je oneindig leeft en leef alsof je morgen doodgaat. Volgens dat motto probeer ik te leven. Het eerste deel slaat op het feit dat je een baan moet kiezen die je erg leuk vindt. Een waarvan je het gevoel hebt dat je er oneindig mee bezig wilt zijn. Dat is bij mij zeker het geval. Ik zou makkelijk zeven dagen per week en vierentwintig uur per dag kunnen werken, want het is mijn passie. Alleen is het tweede deel van mijn motto ook van cruciaal belang. Want als je morgen sterft, wil je dan enkel maar terugdenken aan je werk, of ook aan al die andere leuke dagen die je achter de rug hebt? Het antwoord is dat ik nog altijd heel hard blijf werken, maar dat genot ondertussen ook telt.

“Vijf jaar geleden was dat nog helemaal anders. Toen richtte ik mijn bedrijf op tijdens de weekends. Ook de jaren erna waren die weekends de ideale momenten om te groeien als ondernemer. Toch besliste ik enkele maanden geleden meer vrije tijd te nemen voor mezelf.

“Velen denken dat ik die keuze heb gemaakt omdat ik het gevoel had dat ik te hard had gewerkt. Het klopt dat het heel vermoeiend is om je weekenddagen jarenlang als werkdagen te beschouwen, maar dat was niet de echte drijfveer voor mijn besluit. De eerste reden was dat ik jaloers werd op mensen die wél genoten van hun vrije tijd. De tweede was dat mijn familie en goede vrienden me erop wezen dat ik amper tot geen tijd aan hen besteedde. Het moest dus anders.”

Afkicken

“Sindsdien ben ik nog maar één dag per weekend aan de slag. Op die dag kan ik meestal ongestoord werken en echt een stap voorwaarts zetten. Daar geniet ik heel erg van. Op de andere dag focus ik op mezelf. Dan ga ik bijvoorbeeld sporten en bezoek ik mijn familie. Ik ben een youngster, ik ben graag bij mijn ouders.

“Al moet ik op die vrije dag nog altijd een beetje afkicken. Jarenlang zitten drammen voor je werk, dat leer je niet zomaar af. De eerste weken beantwoordde ik nog e-mails tijdens het joggen. Dan liep ik daar met mijn smartphone. Ondertussen heb ik de mailbox van mijn telefoon verwijderd, omdat ik veel te verslaafd was aan het snel beantwoorden van e-mails. Het verstoorde mijn rustmomenten. Nu open ik mijn laptop op bepaalde momenten tijdens de dag, overloop dan alle mails, beantwoord alleen de meest dringende berichten en klaar. Maar dan nog moet ik mezelf eraan blijven herinneren om niet nog even een lastminute-opdracht uit te tekenen en weer aan de slag te gaan. Ik moet mezelf soms overtuigen: Hassan, doe het morgen.”

Bezinning

“Ik had mezelf wel al aangeleerd om regelmatig een workaction te doen. Telkens als ik in het buitenland moest spreken, boekte ik enkele nachten bij om de streek te verkennen. Dat is sinds de start van de coronacrisis weggevallen, waardoor ik veel minder tijd heb om te reflecteren. Die tijd heb je als keynotespreker en strategisch adviseur wel nodig. Je moet soms gewoon ergens zitten om even na te denken. Daarom zet ik sinds enkele weken reflectiemomenten in mijn agenda. Dan trek ik naar het park in Molenbeek voor een moment van bezinning.

“De coronacrisis heeft me nog drastischer doen nadenken over het evenwicht tussen werk en vrije tijd. Over het evenwicht tussen thuis zijn en naar buiten trekken ook. Ik geloof bijvoorbeeld niet in voltijds thuiswerk. Je huis moet meer blijven dan een bureau. Je moet er soms even uit, om later tot het besef te komen dat je een thuis hebt om naar terug te keren.”