‘Ik drijf op adrenaline’

Paul McGinley, de kapitein van de Europese ploeg, heeft zijn team klaar voor de Ryder Cup, die van 26 tot 28 september wordt gespeeld op het Schotse Gleneagles. De negen spelers die zich door hun prestaties automatisch hadden gekwalificeerd — Rory McIlroy, Henrik Stenson, Sergio Garcia, Justin Rose, Thomas Bjorn, Jamie Donaldson, Victor Dubuisson, Martin Kaymer en Graeme McDowell — krijgen het gezelschap van drie spelers die een wildcard in de wacht hebben gesleept: Stephen Gallacher, Lee Westwood en Ian Poulter.

“Het was niet gemakkelijk kiezen”, zei McGinley. Hij moet topspelers als Donald, Jimenez, Luiten en Molinari thuis laten. Toch zal niemand de beslissing van de kapitein ter discussie stellen. De Schot Gallacher is in vorm en kan als thuisspeler op de steun van het publiek rekenen. De Engelse veteraan Lee Westwood heeft veel ervaring in de Ryder Cup, terwijl Ian Poulter de perfecte instelling heeft voor het toch wel atypische toernooi. In de vorige editie, die op de valreep door de Europeanen werd gewonnen, toverde hij verscheidene winnende slagen tevoorschijn en was hij de drijvende kracht achter de wederopstanding van zijn team.

Maar Poulter is niet meteen bezig aan een denderend seizoen. In de internationale rangschikking staat hij op de 35ste plaats, en het is al meer dan twee jaar geleden dat hij nog eens een toernooi won. Het neemt niet weg dat veel waarnemers vinden dat hij erbij moet zijn. Ze weten zich daarbij gesteund door de statistieken: van zijn veertien wedstrijden in de Ryder Cup won hij er twaalf. In 2012, op de Medinah CC, won hij zelfs alle vier wedstrijden die hij speelde — drie in het dubbel, een in het enkel. Europa stond op een bepaald moment 10-4 achter, maar Poulter sloeg vijf birdies op rij en pakte daarna tijdens een memorabel dubbelspel samen met McIlroy het punt waarmee de Europeanen de stand in evenwicht brachten.

Ian Poulter is geknipt voor matchplay. Hij houdt van het rechtstreekse duel, man tegen man. Hij kijkt zijn tegenstander graag recht in de ogen, om hem uit te dagen, te jennen en te overbluffen. Poulter is een krijger, een instelling die hij combineert met grote teamgeest. “Ik heb de Ryder Cup in het bloed”, zegt hij soms. “Ik drijf op adrenaline. Pas als ik in de touwen hang, haal ik mijn beste niveau.”

Ian Poulter is niet alleen een van de meest talentrijke spelers van zijn generatie, hij is ook een van de meest onregelmatige en onvoorspelbare. Soms maakt hij sublieme slagen die niemand voor mogelijk houdt, maar soms gaat het hopeloos fout. Het verklaart waarom hij nog nooit een toernooi van de Grand Slam heeft gewonnen. “Natuurlijk is dat een leemte in mijn carrière, maar een obsessie is het niet”, zegt hij. “Ik vind de Ryder Cup trouwens veel belangrijker.”

MIGUEL TASSO