Ik ben dus ik ben

Als talentvol ontwerper van accessoires is Sven Bullaert al lang geen onbekende meer. Na een lang en duurzaam verblijf bij Kipling, gooit de man de tas nu gezwind over zijn eigen schouders. De wijde wereld van deze denker-ontwerper is bezaaid met ideeën en creatief talent.

Het was op een koude winterdag dat Sven Bullaert ons ontving in zijn kleine koninkrijk in Antwerpen. Hij is druk in de weer met het ontwerp van een uitnodigingskaart voor zijn papierafdeling; tegelijkertijd verliest hij zijn nieuwe schoenontwerp dat in de laatste fase van het ontwikkelingsproces zit en in Italië uitgevoerd zal worden, geen minuut uit het oog. De jonge ontwerper was gedurende zeven jaar werkzaam bij Kipling, het Belgische accessoiremerk dat op vrij korte termijn de hele wereld veroverde. Hij was er verantwoordelijk voor de schoenenafdeling, stond in voor het ontwerp van de tassen en zakken en volgde alle marketingcampagnes op de voet. “Ik vind nog altijd dat Kipling een bijzonder product op de markt brengt”, zegt hij, maar voegt er vervolgens aan toe dat zijn ambities elders lagen. Hij wilde meer met minder.

En zo geschiedde een dik half jaar geleden, toen hij zijn eigen ideeën, vertaald in een reeks accessoires, op de markt bracht. Zijn exclusieve winkel in het hartje van Antwerpen kreeg de naam I AM (Ik ben); en vat in wezen de filosofie van Sven Bullaert goed samen. Zijn, daar gaat hem om. In zijn winkel in Antwerpen leert hij zijn klanten kennen, maar maakt hij net zo goed kennis met de geïnteresseerde voorbijganger, de vreemdeling die hem niet kent maar zich wel geroepen voelt door het aparte concept.

Het concept

I AM slaat aan, want in maart opent Sven Bullaert een exclusieve boetiek in Tokio, en later dit jaar, in augustus, zal ook Hongkong van het bestaan van I AM afweten. De winkel in Antwerpen is minimalistisch van opzet, en die stijl zal ook in de andere landen gehanteerd worden. Het is binnenhuisarchitecte Nathalie Van Reeth die voor het witte decor koos, en de winkels in het Oosten zullen eveneens water als speels onderdeel bevatten.

Hoewel alle ontwerpen voortspruiten uit een voortdurende bekommernis om eenvoud en kwaliteit, is Sven Bullaert geen blinde volgeling van het minimalisme. Hij oppert zelfs dat het minimalisme als levensstijl ‘niet leefbaar’ is. “Dankzij het minimalisme kun je de essentie raken”, zegt hij, “maar je mag geen gevangene van het systeem worden. Wie altijd naar minimalistische muziek luistert, in minimalistische ruimten leeft… die wordt gek, denk ik.”

Niet dat hij een pleidooi houdt voor het egocentrisme, maar Sven Bullaert heeft zonder meer een boontje voor de ik-persoon. Met andere woorden: hij wil de mensen in hun verscheidenheid steunen, hun eigenheid benadrukken.

“Dat probeer ik via mijn producten. Ze zijn de eenvoud zelve, en dat hoort zo. Wie bijvoorbeeld één van mijn tassen draagt, moet zich goed voelen. En dat kan alleen maar als mijn producten niet om aandacht schreeuwen, als de drager ervan het belangrijkste is. Het heeft geen zin om een groot industrieel etiket aan je product te hangen, waardoor niet de persoon maar het merk de aandacht trekt.” En hij voegt eraan toe: “Het unieke karakter van elke mens, dat is wat telt. Ik probeer met mijn ontwerpen aan te geven dat de verscheidenheid onder de mensen zowat het interessantste in dit leven is. En dat het leven de moeite loont als je jezelf kunt zijn.”

Naast zijn eigen creaties – tassen, T-shirts, truien, horloges, juwelen, petjes, riemen en papierwaren – stelt Bullaert in zijn winkel ook boeken voor over vrij uiteenlopende onderwerpen. Van een boek over de (minimalistische) architect John Pawson, naar Serge Gainsbourg, tot de filosofie van Seng Shui. Bullaert vindt denken een aangename bezigheid, en dat heeft hij blijkbaar gemeen met nog meer ontwerpers van dit fin-de-siècle. “Dat bewust-zijn is een stroming”, denkt Bullaert, “die vooral gewaardeerd wordt door mensen die op zoek zijn naar toegevoegde waarden, die meer bekommerd zijn om het spirituele dan om het materiële.”

Als zoon

van een zelfstandige in koelings- en verluchtingssystemen, tevens een uitstekend pianist die Jacques Brel tijdens zijn tournees begeleidde en een geniaal denker-ontwerper à la Panamarenko, blijft Sven Bullaert nochtans erg bescheiden. “Mijn ideeën zijn slechts een optelsom van wat ik totnogtoe gezien en gekend heb”, benadrukt deze man van 33.

Ideeën en gedachten veranderen, zijn aan invloeden en ervaringen onderhevig. En dat geldt zeker bij Sven Bullaert. Voor hem is een gedachte verbonden aan de periode waarin ze ontstond en waarin ze zich ontwikkelt. Vandaag is het zijn ambitie om elk product van zijn verbeelding op een zo eenvoudige manier uit te drukken. En wie weet wekt dat misschien een bepaalde houding los bij de klant. Een houding of levensstijl die berust op eenvoud en persoonlijkheid.

Zijn inspiratiebronnen kunnen overal vandaan komen. In één adem noemt hij de Mexicaanse architect Luis Barragan, een Calvin Klein-boetiek in New York, of vrienden die hem de geuren en kleuren van Baskenland hebben leren proeven. Over Calvin Klein en Sven Bullaert nog dit. In 1995 neemt Sven Bullaert een patent op zijn merk I AM; en dat is nog voor Calvin Klein met zijn slogan Just Be voor de dag komt. Een slogan waarmee Calvin Klein één van zijn parfums lanceert. In die periode brak Sven Bullaert het koud zweet uit, want beide concepten liepen bijzonder dicht bij elkaar, hoewel het een ander product betrof.

De creaties

van I AM zijn niet seizoensgebonden, wat dus wil zeggen dat bepaalde producten op lange termijn verkrijgbaar zullen zijn. Dit neemt niet weg dat er geen nieuwe stoffen of materialen gebruikt zullen worden, of dat de kleurschakeringen niet zullen veranderen. “Mijn droom is een product te maken dat zo eenvoudig is dat het een onvergankelijke schoonheid heeft. Zoals een klassieker, zeg maar.”

Een potlood van 25 frank, dat is het goedkoopste prijskaartje bij I AM. Wie het duurste artikel koopt – een lederen reistas – betaalt 11.000 frank.

Maar de Didi (van DI/fference) is op dit moment één van de meest originele voorwerpen in de winkel. Didi is verkrijgbaar in zes uitvoeringen. Wat of wie Didi is? Een klein poppetje dat in een doorzichtig synthetisch omhulsel zit dat wonderwel past in de palm van een hand. Een hebbeding dus, letterlijk en figuurlijk. Misschien kun je Didi het best vergelijken met de kleine, oosterse massageballen. Elke bal kan een persoonlijk cachet krijgen dankzij fijn graveerwerk. Je kunt er je naam in graveren, of een korte tekst, of een woordje voor diegene aan wie je het schenkt.

De verdeelcijfers blijven tot dusver geheim. Hoewel er onlangs van start gegaan werd met postorderverkoop, is het productiecijfer van bepaalde producten uitzonderlijk laag. Zo kan het best gebeuren dat een bepaalde handtas maar in 50 exemplaren vervaardigd wordt. De tassen worden in Taiwan vervaardigd, kleding en papierwaren in België, schoenen in Italië. Sven Bullaert probeert de fabrikant zo nauw mogelijk bij het ontwerpproces te betrekken, wat niet alleen de kwaliteit ten goede komt maar ook de verstandhouding tussen koper en verkoper. Over die relatie gesproken. Ook van de kopers van zijn producten, verwacht Sven Bullaert soms een stukje creativiteit. Wie een naakte Didi koopt, mag het poppetje zelf schilderen. Wie voor de vogelkastjes valt, mag ze zelf in elkaar timmeren.

Totnogtoe is I AM alleen nog maar in Antwerpen aanwezig. Tegen het einde van dit jaar moet daarin verandering komen. Dan zal I AM een corner hebben in een dertigtal verkooppunten in Vlaanderen en een vijftiental in Nederland.

De winkel doet trouwens ook dienst als kunstgalerij (niet commercieel). En ook al wordt de ontmoeting met kunst af en toe gestoord door de aanwezigheid van verkoopproducten, toch blijft dit een plek waar het aangenaam kunst-kijken is. Zeker voor wie drempelvrees koestert ten opzichte van de échte musea. De fototentoonstelling van Lieve Blancquaert zal einde maart opgevolgd worden door een reeks kindertekeningen.

I AM, Huidevettersstraat 42b in Antwerpen. Tel: (03) 213.20.52.

SERGE VANMAERCKE