“Hopelijk blijft Reynaers in familiale handen”

Martine Reynaers (48), de eerste vrouwelijke Manager van het Jaar, houdt niet van prognoses. Ze waagt zich alleen aan de bedenking dat ze over dertig jaar niet langer aan het roer zal staan. En dat haar grondstof aluminium nog steeds ruimschoots aanwezig zal zijn.

1973 betekende een sleutelmoment in mijn loopbaan. Mijn vader overleed plots na een verkeersongeval. Ik was toen nauwelijks zeventien. Hij was een arbeiderszoon die zich had opgewerkt tot zelfstandige ondernemer. Als grote dochter van een te vroeg overleden vader met een eigen zaak, was een carrière in het familiebedrijf dan ook een natuurlijke keuze. Maar ook moeder vervult voor mij nog steeds een voorbeeldfunctie. Zij werkt hard, geeft nooit op, toont respect voor anderen. De familie Reynaers heeft steeds sterke familiale banden gehad.

Ik ben in 1983 in ons familiebedrijf gestapt. Onze thuismarkt is in die twee decennia enorm veranderd. Van België, via de buurlanden, naar een Europese eenheidsmarkt. Bij de start had je nog Franse of Duitse munten, met bovendien koersschommelingen. Vandaag vervagen de geografische grenzen. De Europese eenheidsmarkt heeft de concurrentie met andere Europese bedrijven veel scherper gesteld. Dat wakkerde ook de prijzendruk aan. Maar de voordelen zijn groter dan de nadelen. Ik sta volledig achter de eenheidsmarkt. Hij biedt enorme perspectieven.

Of ik over dertig jaar nog aan het hoofd sta van Reynaers Aluminium? Ach, over dertig jaar ben ik tachtig. Ik heb mezelf nog geen datum opgelegd wanneer ik zal stoppen. Maar hopelijk hebben we dan een jong en dynamisch management. Ik hoop alleen dat het bedrijf dan nog steeds in familiale handen zit. Ja, ik vind dat belangrijk. Eventueel aangevuld met aandelen in handen van het management. Maar ik waag me niet aan prognoses.

Prognoses over de evolutie van ons marktsegment vind ik al even moeilijk. Ik wil alleen kwijt dat de bouwmarkt sterk zal evolueren, onder druk van nieuwe materialen en technieken. Innovatie en productiviteit blijven cruciaal. Reynaers Aluminium is gegroeid door geografische en productexpansie. We zullen blijven investeren in reële mogelijkheden. Over onze grondstof, aluminium, moeten we ons alvast geen zorgen maken. Die zal over dertig jaar nog steeds ruimschoots aanwezig zijn, vooral door de hoge mate van recyclage van aluminium.

Ik ben een praktiserende christen. Ik vind dat belangrijk. Niet dat ik elke week naar de mis ga, maar toch geregeld. Tijdens de grote momenten: begin november, Pasen en Kerstmis. Mijn recentste mis was op kerstavond, in een volle kerk in Frankrijk. Naar de mis gaan, geeft rust. Christenen zijn eerlijk, ze bedriegen en stelen niet. Christenen behandelen vrouwen en mannen gelijkwaardig. Die christelijke waarden zie ik ook als voorbeeld opduiken bij de kinderen. Maar de jongeren, en de maatschappij meer algemeen, zijn veel kritischer geworden ten aanzien van gezag. Merkwaardig, want tegelijk merk je veel meer overheidsinterventie.

Die toenemende bemoeienis ervaar ik als ronduit negatief. Want het werkt betuttelend. Mensen doen steeds meer een beroep op systemen en structuren, minder op de autonomie en de overlevingsdrift van het individu. Mensen hebben nood aan comfort en veiligheid. Dat heeft als grote voordeel de ruime bescherming van mensen. De meeste zwakkeren hebben een geborgen huis. Maar te veel mensen nestelen zich te vaak in deze bescherming.

Die te ruime bescherming creëert fundamentele problemen voor de financiering van de sociale zekerheid. Door het groeiende tekort zal de belastingdruk alleen maar stijgen. Daardoor zullen jobs nog zeldzamer worden. Het zal gepaard gaan met een steeds toenemende mobiliteit van ondernemende mensen. Want zij zullen hun kansen in een ander land moeten grijpen.”

W.R.

“Merkwaardig, die combinatie van toenemende overheidsbetutteling en groeiende maatschappijkritiek.”