High Art

‘High Art’, het langspeelfilmdebuut van Lisa Cholodenko, is een cerebrale liefdesgeschiedenis met de hippe wereld van de New Yorkse demi-monde als achtergrond.

Voor haar levendig en scherpzinnig geschreven script, werd de schrijfster-regisseuse Lisa Cholodenko bekroond met de scenarioprijs op het gereputeerde Sundance-filmfestival. Hoewel ‘ High Art‘ de ontluikende romance tussen twee vrouwen als onderwerp heeft, schuilt de sterkte van Cholodenko’s film in zijn sobere beeldregie en bedwelmende sfeerschepping. De tragische gebeurtenissen van ‘High Art’ ontspruiten aan de toevallige ontmoeting tussen de ambitieuze assistent-uitgeefster Syd en haar bovenbuur Lucy; een semi-legendarische fotografe die zich met haar Duitse vriendin teruggetrokken heeft uit de glamour van de kunstwereld.

Eigenlijk laat Cholodenko in het midden of Syds groeiende lustgevoelens voor Lucy puur seksueel zijn of gewoon een uiting van haar aanbidding en respect voor de bohémienachtige fotografe die de seen that, done that-houding belichaamt.

Hun verhouding geeft tevens aanleiding tot de ontleding van de relatie tussen de decadente integriteit van de kunstenaar en de lichtzinnige berekendheid van de kunstbizz. Het vampirisme van Lucy’s meerderen, die haar gebruiken om het Nan Goldin-achtige werk van Lucy opnieuw in de actualiteit te brengen, is evenwel clichématig voorgesteld. Zo verdraagt ook de gesuggereerde mythevorming van de kunstenaar, gedoemd om van zijn of haar leven een puinhoop te maken, enige nuancering. Maar dit zijn details in een film die excelleert in de fijnzinnige verleiding.

“Het is lang geleden dat ik gedeconstrueerd werd,” reageert Lucy op de aan Roland Barthes ontleende analyse van Syds commentaar op haar werk. Het is ook lang geleden dat wij zo cerebraal verleid werden. Cholodenko gaat een openhartig geflirt aan met de toeschouwer, om die zonder schroom in de slaapkamer te lokken. Verwacht u niet aan porno. ‘ High Art‘ is subtiel en integer: zowel inhoudelijk als stilistisch. Hoewel de film zich in de hippe en semi-intellectuele kunstwereld van New York situeert, gebruikt Cholodenko geen blitse vertelstijl. Haar uitgekiende beeldcomposities zijn eerder koel.

Naast de in zijn geheel genomen uitstekende rolverdeling, steelt Ally Sheedy de show als Lucy Berliner. In haar weifelend aandoende vertolking, roept Sheedy de momenten van tederheid, twijfel en pijn op die eigen zijn aan haar ambivalent personage. Sheedy lijkt wel geschapen voor deze fascinerende meditatie over liefde, carrièremaken, creëren en zelfopoffering.

piet goethals